My Possessive Alpha

Hoofdstuk 39

Daniël p.o.v
De mate-steler trok het shirt aan over zijn hoofd. Ik probeerde zo erg om me kalm te houden, maar het lukte me gewoon niet. De gedachte alleen al dat hij en míjn mate iets hebben gedaan, maakte me woedend.

'Kom,' zei ik met op elkaar geklemde tanden tegen Hailey. Ze zuchtte en keek naar Owen. Waarom moet ze naar hem kijken?! Vond ze hem knapper dan mij?! En waarom keek ze net zo naar zijn lichaam?! Dit bevestigde allemaal mijn vermoedens... ik wilde het niet geloven, maar Hailey is vreemd gegaan. Van binnen begon mijn wolf al te huilen, maar tegelijkertijd was hij zó kwaad. Net zoals ik.

'We komen hier later wel op terug.' Hailey zei het op een geheimzinnige toon tegen de mate-steler. Waar had zij het nou weer over? Hailey, je komt hier nooit meer met hém op terug, want je gaat hem nooit meer zien. Dit was in ieder geval nóg meer bevestiging.

Dit was het moment waarop ik mijn geduld absoluut verloor. Ik pakte Hailey's pols ruw vast en sleepte haar haast de deur uit. Ze werkte tegen - zoals altijd - maar ik had haar al snel in mijn auto gezet. Ik stapte zelf ook in en sloeg een keer op het stuur, in een poging om mezelf enigszins te kalmeren. Het hielp niet en ze leek het te merken, want snel nadat ik mijn stuur had geslagen, voelde ik een smalle, kleine hand op mijn schouder. Normaal zou ik hier van genieten, en geloof me, de tintelingen schoten door mijn lichaam heen, maar op dit moment hoefde ik haar aanraking niet. Ik haalde haar hand weg van mijn schouder en bekeek haar toen, ze keek me gekwetst aan. Hoe denk je dat ík me voel, Hailey?!

'Ik kan jou echt niet geloven. Eerst zit je mij de hele tijd proberen te veranderen, zeg je dat je álleen van míj houdt en dat je geen gevoelens voor dat misbaksel hebt. En dan doe je dit.'

'Misbaksel? Hij is geen misbaksel,' verdedigde ze Owen op een geïrriteerde toon. 'En wat heb ik precies gedaan volgens jou?!'

'Hoe durf je hem te verdedigen?!' riep ik naar haar. Ze schrok duidelijk van mijn stemverheffing. Maar hoe kon ze hem na al dit nog verdedigen?

'Wat heb je gedaan, vraag je?!' herhaalde ik haar vraag op dezelfde geïrriteerde toon.

'Ja, dat vraag ik!' riep ze tegen me. Onze gezichten kwamen steeds meer dichterbij in deze ruzie.

'Je bent vreemdgegaan met Owen.' Eerst staarde ze me aan voor een paar seconden, haar ogen flitsten naar mijn ogen en toen over mijn hele gezicht. Alsof ze iets zocht. En toen keek ze me weer aan in mijn ogen. God, wat waren haar ogen trouwens mooi. Ik kon er wel in verdrinken. En ze zag er zó sexy uit als ze boos was. Ze is vreemdgegaan, herhaalde ik mezelf. Val niet voor haar trucjes, zei mijn wolf in mijn hoofd, die ook diep gekwetst was. Hij had gelijk, ik moest me niet laten afleiden door haar gezicht of haar... lichaam. Nu ik daar aan dacht, begon ik al bijna te kwijlen. Ze is vreemdgegaan, idioot. Mijn wolf herinnerde me er weer aan. Maar het drong gewoon nog niet echt tot me door, ik had gewoon nooit verwacht dat zij zoiets zou doen. Want zij was goed en ik was slecht.

Een brandende sensatie ging door mijn rechterwang heen, ze keek me vol ongeloof aan. Ze had me zojuist geslagen. Ik pakte haar ruw bij haar kin vast, dit was ze niet echt van me gewend. Normaal raakte ik haar op een rustige manier aan.

'Waar the fuck ben je mee bezig,' snauwde ik. Het was meer een retorische vraag, was het dan überhaupt nog een vraag?

Ze maakte zich los van mijn greep en dat was pas het moment dat ik het vuur in haar ogen zag. En toen kwam haar gescheld.

'Jij fucking klootzak, ik kan niet geloven dat je dacht dat ík vreemd zou gaan?! Je bent fucking niet goed in je hoofd jij, maniak. Je bent echt een vieze, vuile-' Ik sloeg mijn hand over haar mond, die ze erg agressief van haar af probeerde te halen.

Mijn ogen werden zwart. Waar haalt ze het lef vandaan om haar eigen mate zo uit te schelden?!

'Waarom de fuck ruik ik dan zijn geur over jou? Waarom was hij halfnaakt toen hij de deur opende? Waarom-' Ze beet in mijn hand en ik haalde geforceerd mijn hand van haar mond.

'Genoeg!' schreeuwde ze. Ze opende het portier en rende terug naar Owen's huis. Dacht het dus even niet.

Ik begon achter haar aan te rennen. 'Waarom ren je weg? Is het omdat je geen antwoorden kan bedenken op mijn vragen? Omdat ik gelijk heb?!' riep ik tegen haar rug. Binnen een paar seconden had ik haar bij haar middel vast, wild begon ze tegen te werken.

'Antwoord,' gromde ik in haar oor.

'Laat me los!'

'Antwoord!' gromde ik harder. Ze trapte met haar been in mijn edele delen en rende toen weer weg. Ik zakte voor een paar seconden in elkaar van de pijn, maar herpakte mezelf nog redelijk snel. Ik zag dat ze bijna de straat uit was. Ik wilde eigenlijk in mijn wolvenvorm veranderen, maar ik wist dat dat niet kon. In deze buurt woonde maar een paar weerwolven, de rest waren gewone mensen. Nu leek het misschien gewoon alsof we aan het hardlopen waren. Wat boeide het me eigenlijk ook wat mensen dachten.

Ik begon achter haar aan te rennen, natuurlijk was ik sneller dan haar, al kon ze best snel rennen. Toen ik bij haar was, pakte ik haar vast en gooide ik haar over mijn schouder heen. Misschien leek het nu meer op een kidnapping.

Ze begon wild tegen te stribbelen, wat ik wel van haar gewend ben.

'Klootzak, laat me los!' Ze sloeg met haar vuisten op mijn rug. Eerlijk, ze kon best hard slaan.

Al gauw had ik haar weer in de auto gezet, met haar gordel om. Toen ik was ingestapt, zag ik dat ze haar gordel weer had afgedaan en ze het portier wilde opende. Met een klap sloeg ik mijn deur dicht. Ik boog me over haar heen, ze leek duidelijk beïnvloed te worden door mijn beweging, want ze verstijfde. Ik  trok haar portier dicht, met mijn andere hand drukte ik het kinderslot in. Klik. Ik liet mijn hand op het knopje rusten, in het geval ze het kinderslot er weer af wilde halen. Ik hield mijn hoofd een beetje scheef en glimlachte gemaakt. Misschien was het een beetje een duivelse glimlach. Ik kon het nog steeds niet geloven.

'Dus. Vertel hoe je bent vreemdgegaan.'

En opeens barstte ze in huilen uit. Nog meer bewijs...

A/N: Nou, jongensss wat vonden jullie van dit hoofdstuk? En voor morgen: gelukkig nieuwjaar!!