My Possessive Alpha

Hoofdstuk 31

Daniël p.o.v
Toen ik op de avond van het feest Hailey had afgezet, had ik tegen haar gezegd dat ik er alles aan wilde doen, zodat ze me zou vergeven. Haar antwoord was dat ze het eerst maar eens moest zien. Maar wat wilde ze zien? Ik wist niet hoe ik haar zo ver kreeg om me te vergeven voor al mijn daden. Maar ik wist misschien wel waar ik kon beginnen.

Het was nu een paar dagen later, de laatste dag van de kerstvakantie. Morgen zouden we weer op school zitten, waar ik toch best blij om was. Dan zag ik Hailey vaker, niet dat ze mij wilt zien...

Nerveus nam ik een slokje water en wreef ik in mijn handen. Ja, ik was nerveus. Nerveus omdat ik iets ging doen wat ik normaal niet deed; sorry zeggen. Je vraagt je misschien af aan wie, nou aan iedereen. Ik had alle mensen uit mijn packhuis bij elkaar verzamelt op het grote plein.

Het waren nogal wat mensen, sommige keken me boos aan, sommige met lust - onder andere Britt - en sommige mensen keken me verward aan. Specifieker gezegd één persoon keek me verward aan, Hailey. Ik had gevraagd of ze er ook bij wilde zijn. Eerst sputterde ze best wat tegen, maar uiteindelijk gaf ze toch toe. Ik was blij dat ze er was. Zoals altijd zag ze er weer engelachtig uit, maar tegelijkertijd ook heel lekker. Haar figuur kwam goed uit in de donkere, strakke broek die ze aanhad. Ze had een dikke trui aan - aangezien het maar vijf graden was - en een zwarte winterjas. Ik glimlachte naar haar, ze lachte zwakjes terug.

Mijn ogen gleden naar links, naast haar stond Owen. Ik had hem zelf gevraagd te komen, toch werd ik jaloers toen hij Hailey's schouder aanraakte. Vooral omdat hij haar leuk vind. Ik merkte dat Hailey het ook een beetje ongemakkelijk vond met Owen. Gelukkig stond Sophie aan de andere kant van Hailey, haar had ik ook gevraagd. Ik had ze tenslotte allemaal pijn gedaan.

Ik liep het podium op, er stond al een microfoon. Er was nog aardig wat geroezemoes. Ik tikte een paar keer op de microfoon om de aandacht van de mensen te krijgen, al snel keek iedereen naar mij, op een angstige manier.

Ik grijnsde even om misschien het ijs een beetje te breken, maar dat gebeurde niet echt, dus ik begon met praten. 'Hallo iedereen, jullie vragen je misschien af waarom ik op een zondag om drie uur 's middags een pack meeting heb gepland.' Ik hoorde verschillende hmm's en ja's.

'Dat komt, omdat ik mijn excuses wil aanbieden.' Ik pauzeerde en keek even naar alle mensen voor een reactie. De meeste mensen keken best geschokt, omdat ik nooit sorry zeg voor iets. Hailey snapte nu wel waarom zij en haar vrienden hiervoor waren uitgenodigd.

'Ik wil namelijk mijn verontschuldigingen aanbieden voor ieder persoon dat ik ooit pijn heb gedaan, heb gemarteld of vermoord.'

'En ik weet dat het op dit moment niks gaat veranderen, maar ík ben bereid om te veranderen. Vanaf nu zal ik iedereen met respect behandelen.'

De mensen keken al wat vriendelijker mijn kant op. Ik wendde me tot Sophie. 'Sophie,' begon ik. Een beetje geschrokken keek ze op. 'Ik weet dat geen enkele woorden in de wereld je broertje terug gaan halen, maar het spijt me heel erg. Ik had geen recht om dat te doen. Het was echt niet oké.' Ze keek me alleen maar boos aan, wat ik wel snapte, ze mocht me niet en ze had gewoon wat tijd nodig.

Toen keek ik naar Owen. 'Owen, aan jou wil ik ook mijn excuses aanbieden.'

'Jouw excuses gaan niks veranderen aan mijn littekens!' schreeuwde Owen opeens vurig naar me. Beschaamd keek ik naar de grond.

'Ik weet het, Owen. Het enige wat ik nu kan zeggen is dat het me spijt en dat het nooit meer zal gebeuren.'

'Ja, dat wil ik nog wel eens zien,' bromde hij. Hailey draaide zich naar hem toe en probeerde hem een beetje te kalmeren. Ze had haar hand op zijn borst gelegd. Woede vlamde al in me op, zo moet ze alleen ons aanraken! Ik zag hem gelijk ontspannen onder haar aanraking, hij glimlachte even naar haar. Mijn wolf werd aardig jaloers en ik ook, mijn wolf wilde heel graag alles overnemen, maar ik blokkeerde hem.

'En Hailey,' zei ik om haar aandacht naar mij te krijgen, in plaats van die van Owen, 'ik weet niet eens wat ik tegen je moet zeggen, Hailey.'

Ik voelde wat prikken achter in mijn ogen. Wat was dat? Had ik een stofje in mijn oog of zo? Verward wreef ik even in mijn oog. Ik fronste even, niet zeker wat ik moest zeggen.

'Het spijt me echt, voor alles. Jij bent de persoon van wie ik het meest moet houden, degene die ik nooit pijn moet doen. Maar het lijkt wel alsof ik jou het meeste pijn doe. De waarheid is, dat ik van je hou, Hailey. En ik snap dat je nu niet gelijk in mijn armen springt en me vergeeft, het is ook niet erg als je dat nooit doet, gezien alles wat ik jou, je vrienden en familie ooit heb aangedaan. En alle dingen die ik onschuldige mensen heb aangedaan. Toch hoop ik met dit gebaar een beetje vergiffenis van je te krijgen.'

Ze keek me aan, voor een lange tijd. Toen lachte ze heel zwakjes naar me. Opeens begonnen allemaal mensen te klappen, een beetje overdonderd keek ik ze aan. Ik had niet verwacht dat mensen zouden klappen voor dit.

'Dank je wel iedereen, jullie mogen weer teruggaan naar met wat jullie bezig waren. Dit was het einde van de bijeenkomst.' Al snel verdwenen alle mensen op het plein en stond alleen Hailey er nog.

'Ik had verwacht dat je ver was weggerend,' zei ik op een lachende toon, terwijl ik naar haar toe liep.

'Diep vanbinnen weet je ook wel dat ik nooit té ver van jou vandaan wil zijn.' Haar toon klonk... flirterig? Of plagend? Maar zeker niet sarcastisch. Ze haalde een hand door haar haar heen.

Ik grijnsde en trok haar tegen me aan. 'Betekent dat dat je me vergeeft?'

'Aah, niet te snel.' Ze keek op naar me, door ons hoogteverschil. 'Ik waardeer het echt dat je aan iedereen je excuses hebt aangeboden. Het is een goed begin.'

Ik glimlachte. 'Ik ben blij dat we eindelijk wat verder komen in onze relatie.'

'Ik ook,' gaf ze glimlachend toe, maar opeens werd haar toon wat dreigender, 'maar ik zweer het Daniël, als je het verpest, dan heb je het deze keer ook echt verpest.'

Ik knikte en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. 'Ik snap het, babe. Ik zal je niet teleurstellen.'

A/N: Nou jeetje jongens, het komt ook nog goed tussen die twee, wie had dat gedacht?

Sorry dat de update zo laat is, ik heb gisteren mijn verstandskiezen laten trekken en had erg veel pijn. Maar nu gaat het al wat beter. :)