My Possessive Alpha

Hoofdstuk 13

Hailey p.o.v
Daniël had me net afgezet. Jezus, ik zag echt wazig en ik liep scheef. Ik probeerde op mijn telefoon de tijd te lezen, maar het was waardeloos. Half struikelend liep ik de trap op, wat maar net goed ging.

Wonder boven wonder had ik mijn vader niet wakker gemaakt met al het lawaai wat ik had gemaakt. Ik had echt geen puf meer om mijn make-up er af te halen, dus plofte ik zo neer op mijn bed.

~~~~~
Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd, was naar mijn hoofd grijpen. Het bonkte aan alle kanten. Yep, ik had een kater. Ik had niet eens zo veel glazen champagne op, maar na de tweede werd ik erg losjes en dacht ik dat ik wel meer aan kon.

Kut, ik moet naar school. Ik kon echt niet in deze staat gaan.

Ik hoorde geklop op mijn deur en mijn vader kwam binnen. Verschrikt keek ik hem aan. Ik was weer in slaap gevallen!

'Je moet nu echt opstaan, Hailey,' zuchtte mijn vader, 'en wat is dat onder je ogen?'

Ik schudde mijn hoofd en keek mijn vader zielig aan. 'Make-up denk ik,' ik haalde mijn schouders op en veegde even onder mijn ogen. 'Maar papa, ik ben ongesteld en heb super veel buikpijn.' Als extra effect greep ik naar mijn buik. Mijn vader werd hier altijd een beetje ongemakkelijk van. Hij zuchtte.

'Goed dan, je mag één dagje thuis blijven. Ik ga nu naar mijn werk, beterschap.' Tevreden ging ik weer terug naar bed.

Daniël p.o.v
Geeuwend ontwaakte ik. De zon scheen naar binnen in mijn donkere slaapkamer. Ik glimlachte, vandaag was een mooie dag. De tijd op mijn telefoon vertelde me dat het half acht was.

Vrolijk ging ik de trap af en pakte ik wat eten voor mezelf in de keuken. Je vraagt je misschien af waarom ik zo vrolijk ben. Simpel, Owen ligt in mijn kerkers te verrotten! Daan heeft hem gisteren naar de kerkers gebracht. Vandaag is het mijn beurt om hem te martelen.

Natuurlijk moest ik eerst naar school, de enige reden dat ik eigenlijk naar school ging was om Hailey te zien. En haar te beschermen. Voor de rest boeide het me echt niet. Ik kon als Alpha tenslotte gewoon stoppen met school, die autoriteit had ik.

Toen ik weer boven was, kleedde ik me aan. Ik ging vandaag voor een zwarte broek met gaten en een wit shirt. En om het af te maken een leren jas. Ik voegde nog een zonnebril toe voor het effect, om mensen te intimideren. Ook al intimideerde ik mensen sowieso al met mijn aanwezigheid. Grijnzend bekeek ik mezelf in de spiegel. Ik griste mijn zwarte rugzak van mijn bureau, veel boeken zaten er niet in. En niet eens de goede voor deze dag, maar dat boeide me niet echt. Ik kwam niet naar school om te leren.

Toen ik weer beneden kwam, trof ik Daan aan.

'Yo man, klaar om te gaan?' vroeg ik hem.

'Ja, man. Moet alleen nog even mijn rugzak pakken.' Ik knikte en wachtte tot hij terug kwam.

Daan reed meestal met mij mee. Niet dat hij zelf geen auto had, maar het was gewoon gezellig. Hij reed zelf een Rolls Royce, waar ik soms wel jaloers op ben. Mijn BMW is prachtig, maar een Rolls Royce, damn. Ik had meerdere auto's hoor, zelf had ik nog een Bentley en een Range Rover. Vandaag besloot ik met de Range Rover te gaan, hij had een donkerblauwe kleur.

'Over die Owen hè,' begon Daan, toen we onderweg waren.

'Wat is er met hem?' snauwde ik naar hem.

'Rustig, man.' Ik zuchtte en keek hem even geïrriteerd aan. Ik haatte het als mensen zeiden dat ik rustig moest doen. Mijn blik gleed weer naar de weg.

'In ieder geval, hoezo moest ik hem naar de kerkers brengen?'

Ik gromde en pakte het stuur strakker vast in frustratie en woede. 'Hij wilt Hailey.'