My Possessive Alpha

Hoofdstuk 25

Daniël p.o.v
Hailey zag er zó goed uit vanavond. Die jurk. Haar haar. En ik weet niet wat ze op haar lippen had, maar het glinsterde mooi. En laten we maar niks zeggen over die V-hals.

En ze had nog wel een andere bewonderaar, mijn jongere broertje. Toen we het restaurant binnen kwamen en toen Melle zich voorstelde, had hij letterlijk haar hand vast gepakt en hem gekust. What the fuck, dat is míjn mate! Gelukkig vond ze het niet erg plezant.

En ook toen ze terug kwam van de wc, was hij haar gewoon aan het bekijken. Ik deed hetzelfde natuurlijk, maar ik ben haar mate. Dus had ik hem een stomp gegeven.

'Wat? Ze is le-' Met mijn ogen waarschuwde ik hem om die zin niet af te maken. Gelukkig voor hem deed hij dat ook niet.

Wat ik wel apart vond was dat, niet lang nadat ze uit de wc kwam, die Owen had gebeld dat hij een ongeluk had. Op Tweede Kerstdag? Ja oké, er zullen veel mensen rijden die een glaasje op hebben, maar met Tweede Kerstdag ben je toch met familie en binnen? Het leek mij gewoon een beetje vaag.

Wat me nog bozer maakte, - ik was al boos dat Hailey me de hele tijd negeerde en nu ging ze ook nog weg - was dat David Owen familie noemde. Dat scharminkel kan toch niet als familie voor hen zijn!

'Dat was van korte duur,' zei mijn vader, doelend op de afwezigheid van Hailey's familie.

'Ach ja, ik snap het wel.' Mijn moeder nam een slok van haar wijn en wendde me toen tot mij.

'Hailey is wel echt een leuk meisje,' zei mijn moeder. Ik grijnsde en wilde net wat zeggen, totdat Melle me onderbrak.

'Inderdaad.' Ik keek naast me en zag dat hij over zijn lippen likte.

'Gast, ze is mijn mate,' maakte ik hem duidelijk. Hij hield zijn handen onschuldig omhoog en lachte toen.

'Ik keek soms even jullie kant op, maar het lijkt alsof Hailey niet veel van je moet hebben,' merkte mijn vader op.

'Tja, ik heb wat dingetjes fout gedaan.' Ik staarde naar mijn glas en durfde mijn moeder niet aan te kijken, ze zou me vast een preek geven over hoe ik meisjes moest behandelen.

Mijn moeder keek me afwachtend aan. 'Zoals?'

Moest ik dit wel allemaal aan mijn moeder vertellen?

'Te veel om op te noemen,' zuchtte ik. Dat was ook wel echt waar. Ik bedoel, eerst had ik haar tegen haar wil in gemarkt, haar beste vriend gemarteld, het broertje van haar beste vriendin overreden. Ja oké, ik snapte eigenlijk wel waarom ze niks met me te maken wilde. Ik kwam over als een of andere psychopaat, wat ik niet was. Ik vond het gewoon moeilijk om mijn emoties te uiten en ja, soms gaat dat fout. Maar ik hield van haar, dat wist ik zeker. Ik wilde het goedmaken, maar ik had geen idee hoe. En ik wist wel zeker dat ze me niet zo, een, twee, drie zou vergeven.

Mijn moeder knikte en begreep dat ik er niet echt op in wilde gaan.

Hailey p.o.v
'Welk feest?' vroeg ik aan mijn beste vriendin. Ik nipte aan mijn ijsthee, terwijl ik wachtte op haar antwoord. Ook Owen was nieuwsgierig. We zaten in ons favoriete café. Sophie vroeg ons net of we mee wilden naar een feestje. Nadat we gisteren zijn gaan uiteten met Daniël's familie, had ik gelukkig niks meer van hem gehoord.

'Het kerstfeestje van Daan,' legde ze uit.

Gelijk schudden Owen en ik onze hoofden. Ze keek ons teleurgesteld aan.

'Hoezo niet?' Ze pruilde met haar lip.

'Nummer een: ik en Owen zijn niet echt op goed gebied met Daan,' legde ik uit. Owen knikte.

'En nummer twee: als het een feest van Daan is, is Daniël er sowieso.'

'Kom op jongens, Daan wilt het echt graag goed met jullie maken en dit is de perfecte kans,' probeerde ze ons te overtuigen, 'en Daan heeft echt een groot huis, je komt Daniël niet eens tegen.'

Ik zuchtte. 'Ik weet het niet, hoor.'

Ik wendde me tot Owen. 'Wat vind jij?'

Hij haalde een hand door zijn haar heen en nam een slokje van zijn ijskoffie. 'Ik wil het wel goed maken met Daan, ik mis hem wel echt.'

'Ik ook, maar vergeet niet dat hij gewoon klakkeloos mee ging in de commando's van Daniël.'

'Dat is wel waar, ja,' zei Owen, 'zullen we hem gewoon nog een kans geven?'

'Oké dan, maar hij moet echt niet nog eens zoiets flikken,' dreigde ik.

Sophie knikte en zei: 'Dat zal hij ook niet doen, Daan is een goede jongen.' Dat was zeker wel waar en hij was een van onze beste vrienden. Eerlijk gezegd miste ik hem ook wel.

'Dus je gaat naar het feest?' vroeg Sophie voor de zekerheid.

'Nee, echt niet. Owen kan het goedmaken met Daan op het feest, ik doe het wel een andere keer.'

'Kom op, je kan wel wat afleiding gebruiken,' drong Sophie aan.

Ik blikte naar Owen voor advies, wel of niet gaan? Wel of niet gaan? Hij haalde zijn schouders op. 'Je moet doen wat je zelf wilt, Hailey. Ik zou het wel leuk vinden als je komt.'

'Ik denk er nog wel eens over na, maar ik denk het niet,' antwoordde ik.

Sophie leek al meer content met mijn antwoord. 'Nou ja, als je toch wilt komen. Je weet waar het is,' lachte ze. We kwamen best vaak bij Daan thuis, hij had inderdaad echt een groot huis. Dat huis was van zijn ouders, maar hij woonde in het packhuis bij Daniël. Maar als hij een feestje wilde geven of gewoon met ons wilde afspreken, deed hij dat meestal in het huis van zijn ouders. Begrijp me niet verkeerd, het packhuis is luxe, maar het huis van Daan is nóg groter en luxer.

We hadden een paar uurtjes in het café doorgebracht, wat super gezellig was. Daarna zijn we nog even gaan winkelen in de stad. Ik trapte mijn schoenen uit en plofte op de bank. Gelukkig was het vakantie, school werd me echt even te druk en te veel.

'Hoe was het met Sophie en Owen?' Mijn vader kwam de woonkamer binnengelopen.

'Ja, goed hoor. Ze gaan vanavond naar een feestje, maar ik blijf thuis denk ik.'

Mijn vader fronste en kwam naast me zitten op de bank. 'Hoezo ga je niet mee?'

Ik speelde wat met mijn handen en sloeg mijn ogen neer. 'Daniël is er.'

'Dus je laat een leuk feestje verpesten door jouw psychopathische, moordlustige mate?' Hij pauzeerde even en keek me toen aan. 'Ja oké, zou ik ook doen.'

Ik grinnikte. Mijn vader moest ook lachen. Op dit soort momenten miste ik mijn moeder echt.

'Ik zie het nog wel,' antwoordde ik.

'Als je wilt gaan, laat het dan niet verpesten door Daniël,' adviseerde mijn vader.

'Dank je wel, pap.'

A/N: Zijn jullie ook weer naar school? Ik heb er al weer een paar dagen op zitten. :)

Denk dat ik vrijdag of van het weekend weer een hoofdstuk probeer te schrijven, heb namelijk een lange dag morgen en vrijdag!