Real Dynasty (On Going)

Chapter 9

I just sat on my bed, with Alice in her puppy form now. She keeps on putting her head on my lap like she's really asking for forgiveness. I don't know why.

I take a deep breath one more time as I close my eyes and I look at her.

"I'm okay now Alice... you can return now to your master's chamber." I said calmly as I pat her head.

The dog seemed unsure but she slowly lift her head from my lap and jumped out of my bed. She looked at me one more time before jumping back to where the broke window was.

Saka ko lang napansin na ang gulo ng kuwarto ko. Kasalanan ng mga punyetang yun!

At yung ahas na yun, nanggigigil talaga ako dun!

Kapag nakita ko ulit yun, talagang mas susunugin ko pa siya kesa sa kulay niya! Lagot yun sakin.

Pero sino yung anino na yun? Naramdaman ko kanina na isa siyang mage. Ngunit bakit niya ako inatake?

Tumayo muna ako at nagsimulang iligpit ang mga kagamitang nasira sa gulo kanina. Taena...

Gago kasi yung anino na yun eh.

"Aw... this one? The one who will defeat me?"

The voice of that damned shadow rang in my head like it's insulting me. And I really hate when someone looks down on me. I admit that I am not still as strong and I lack focus in fighting.

Kailangan ko pang makuha ang aking totoong anyo upang makapagsanay ng maigi. Hindi para sa iba, kung hindi para sa aking sarili.

Mabilis ko ng tinapos ang pagliligpit at gumamit na naman ako ng mana upang ayusin ang nasirang bintana. Pagkatapos ay pagod akong nahiga sa kama at nakatulog agad.

Ang sinag ng araw na nagmumula sa labas na tumatama sa aking mukha ang siyang nagpagising sa akin.

Kinusot ko muna ang aking mga mata at inaantok na bumangon mula sa pagkakahiga.

"Anong oras na ba?" Tanong ko sa aking sarili.

Tumingin ako sa maliit na orasan na nasa ibabaw ng lamesa na katabi ng kama ko.

"8:02 pa pala..." inaantok na sabi ko pagkatapos ay nahigang muli.

But realization hit me then I abruptly opened my eyes wide. I'm freaking late! Natataranta akong tumayo mula sa kama.

Mabilis akong pumunta sa banyo upang magawa ang mga kailangang gawin. Naghilamos na ako at iba pa tapos ay nagbihis ng damit pang-katulong sa palasyo gamit ang aking mana.

Mukhang nadagdagan ang limit ng mana ko. Nakadagdag ata dahil sa pagpunta ko sa Charm City o ang muntik ko ng pagkamatay.

Muntik ko ng makalimutan na ayusin ang buhok ko. At dahil mahaba ang buhok ko, I made it into a bun using my mana again to be fast.

I hurriedly went out of our chamber or our considered house without eating breakfast.

Gutom lang ang aabutin ko nito!

"Bilis... bilis... bilis!" Mantra ko dahil masyado na akong nahuhuli sa trabaho.

I teleported in the staircase where it leads to prince Harrith's chamber. Muntik pa akong matapilok sa hagdan dahil sa pagmamadali ko.

Nang makatapak ako sa dulo nun ay tumakbo na ako ngunit hindi ko napansin na may nakaharang palang isang bulto ng tao kaya nabangga ko siya at sabay kaming natumba.

"What the..." hindi natuloy ng sinuman ang sasabihin niya yata at pinagmasdan ako.

Isang gwapong nilalang. Matangos ang ilong, medyo manipis na labi at mga matang kulay asul... parang isang perpektong gawa ng isang mang-uukit.

Agad akong lumayo sa kaniya at tumayo na.

He is a freaking Royalty for sake!

"Apologies, my lord. I am deeply sorry but I have to go to my master's chamber fast, because I'm very late." I put a force on the last word in my sentence.

Yumuko ako ulit at tumakbo na ako palayo. I did not even wait for his response and I ran faster than ever.

I catch my breath as I get closer to the prince's chamber. Hahawakan ko na sana ang handle pero bigla itong bumukas!

Parang malas talaga ako dahil sa ibang bagay dumapo ang kamay ko. Matigas.

Nag-angat ako ng tingin at nanlalaki ang mga mata ko dahil nakita ko ang prinsipeng nakatayo at mukhang nagulat din.

Sinundan ko ang tingin niya at hindi ko namalayan na nakadapo na pala ang kamay ko sa... sa... sa matitigas na mga tinapay! Este tiyan niya pala.

Parang napapaso akong lumayo sa kaniya at yumuko bilang paghingi ng tawad.

"I'm sorry Your Highness!" Nagugulat parin na sabi ko.

I heard him released his breath like he was holding it for a long time.

Tumingin ako sa kaniya.

"You... what..." he inhaled and closed his eyes as he calm himself down. "Why are you late?" May diin ang boses niya kaya napayuko muli ako.

"I woke up late, Your Highness." Sabi ko na lamang.

He didn't answered me. Instead he walked inside his chamber again and mumbled something under his breath.

"What are you waiting for?" Naiinip na tanong niya nang makita akong nakatayo pa rin sa harap ng kuwarto niya.

Mabilis naman akong pumasok at isinara ulit ang pintuan.

He went into the single sofa where his clothes are. While I go straight to his bed to fix his bedsheets and pillows. He is not a messy Royalty but he is a meticulous one.

Kaunting dumi lang, tanggal o ipalinis agad. Parang mas malinis pa sa prinsesang ate niya. Hmp.

Malimit lang siyang lumabas pero napansin ko na mukhang may lakad siya ngayon dahil sa suot niya.

He is wearing his equestrian black uniform. Mukhang may pupuntahan nga.

"Why are you late again?" Tanong niya na nagpabalik sa aking isipan ang mga nangyari kagabi.
Kumuyom ang kamao ko dahil naiinis ako sa sarili ko na hindi ko man lang nagawang lumaban. Nakakapanghina din ng loob dahil hindi ko man lang nasabi kay Mama Alicia at Azura ang nangyari.

I. Almost. Died.

"Where is Alice, Your Highness?" Tanong ko na lang. Iniiwasan ang mga tanong niya.

"Don't answer a question with another question Yarra." He said calmly but there is a threat in his voice.

"I... got attacked last night." I trailed off those words that should be in my head.

But what surprised me is he smirked. The kind of smirk that makes me sent chills down my spine. Then he whispers.

"I know." He said while smirking.

What the heck?

***
A/N:

Yeah yeah... bitin sorry HAHA