Real Dynasty (On Going)

Chapter 22

“HAHAHAHAHAHAHAHA”

Grabe ang tawa ng isang bata habang hawak ang isang laruan. Hindi ko alam kung bakit may bata rito. Naghahanap lang ako ng pagkain nang may narinig na lang akong hagikhik at tawa ng isang batang lalaki.

Base on his clothing, I can tell that he's a Royalty. Speaking of Royalty, I'm not interfering again to those two morons that always argue each time they met.

Instead of asking the boy about the reason of his laughter, I just ignored him and walked again, following the long corner of this ballroom.

I ended up near the long banquet where many foods are displayed. Some ladies where talking near that long table and I spotted again, the little boy who ran towards it. Maybe back to his mother.

When I reached the table, kukuha na sana ako ng isang piraso ng cookies nang tumungo na ang trumpeta. Napabuntong hininga na lang ako pagkatapos ay umirap ng palihim. Humarap ako at hinanap ng mata ko ang prinsipe. Nakita ko siya sa puwesto namin kanina at nagtama ang mga mata namin. Itinuro ng mga mata niya ang kaniyang tabi na parang sinasabi niyang pumunta ako roon.

I walked my way to him and I can feel the eyes that followed me in every step. Just like a Royalty, I didn't lower my eyes and just stared ahead to the prince who is waiting for me.

Some other ladies who dreamed about walking towards a dashing prince, while I'm living mine. I smiled lightly and walked faster until I reached his side.

Just when the event is about to start, he leaned into my ear and whispered somehing.

“You did good Yarra.” he commented about my walk. “But I'd love to see you walking on the aisle next time.”

Nanlaki ang mata ko at babatikusin ko na sana ang mga sinabi niya pero natikom ko na lang ang bibig ko kasi paparating na raw ang hari. Napaayos na rin ako ng tayo.

Tumunog muli ang trumpeta dahil paparating na ang hari ng Shangri-la. I got excited as the lights focused on someone.

Pero hindi ko inaasahan na sa isang bata pumukos ang mga ilaw.
Particularly, the boy that I first noticed earlier!

“Oh, my bad. Excuse me for a moment please...” the young King formally said before he giggled, turning on his back.

When he finishes his twirl, he transformed into a fine young man. Fine is an understatement though. He's gorgeously handsome.

But mine is the most handsome. Papatalo ba naman 'tong alaga ko.

“Greetings my friends. As we all know, today...” He trailed his voice. “is my birthday! And I'm expecting gifts from you alright? No gifts, no fun.” he said that while smiling widely. Kinabahan naman ako kasi wala akong dalang regalo.

Si Harrith naman ang nagdala sa akin dito ng bigla-bigla kaya siya na lang ang magbibigay ng regalo. Ni hindi ko nga alam na sa Shangri-la kami pupunta. Ginamit ko ang mahika ko at palihim na piningot ang tenga ni Harrith.

“Aww.” daing naman niya. Tumingin ako sa kaniya ng masama habang siya naman ay nagtataka akong binalingan.

He mouthed 'what' and I just gave him a glare.

At dahil masyado kaming nagtinginan sa isa't isa ay hindi na namin napakinggan ang mga sinabi ng hari.

Nagsimula na ang handaan at nag kaniya-kaniya na ang mga nilalang sa pakikipag-diwang. Lalakad na sana ako papunta sa mga pagkain ngunit hinapit na naman ng prinsipe ang baywang ko at naglakad patungo sa hari.

I'm very hungry!

“Your Majesty.” pagtawag ni Harrith sa atensyon ng hari. At lumingon naman ito sa amin nang may galak sa kaniyang mata.