မနက်စောစောစီးစီး Severus တစ်ယောက်အိမ်တော်ဝန်းအတွင်းပတ်ပြေးကာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်နေသည်။ အိမ်တော်ခြံဝန်းတစ်ခုလုံးကို ရောက်တဲ့အချိန်ဆိုလို့ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့အချိန်သာရှိမည်။ လျှောက်လမ်းတွေအတိုင်း အပြေးလေ့ကျင့်ကာ လေ့လာလေ့ရှိသော Severus ။ ဒီနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်းညကပုံရိပ်တွေမျက်စိထဲပေါ်လာတယ်။
နားကြပ်တပ်ပြီးသီချင်းနားထောင်းရင်းပြေးတာတောင်ပျောက်မသွားဘူး။
"စွဲလမ်းစေတဲ့ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးတွေ"
တနေရာအရောက်မှာ ခဏနားလိုက်ပြီး မျက်စိကိုမှိတ်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ဆန်းစစ်ရသည်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုဘာလို့မျက်လုံးထဲကမထုတ်နိုင်တာလဲ။တကယ်ဆိုအချစ်ကိစ္စတွေစိတ်ဝင်မစားလို့ မိန်းမတောင်လက်ထပ်ပြီးအတူမနေတာကို။
"မေ့လိုက်စမ်းပါ...Severus ရယ်"
ခဏလောက်နားပြီး ဆက်ပြေးလာတော့ အိမ်တော်နဲ့သိပ်မဝေးတော့တဲ့နေရာမှာ အူကြောင်ကြောင် ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့သည်။ လက်ထဲစာရွက်စာတမ်းအထုပ်ကြီးပိုက်ကာ မအူမလည်နဲ့လိုက်ကြည့်နေလျက်။ Severus အဲ့ကောင်လေးနားကိုရောက်လာတော့မှ သေချာမှတ်မိလိုက်တဲ့ကောင်လေး။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းကရုံးခန်းမှာ သူပေးတဲ့စကောလာ ကိစ္စဆွေးနွေးဖူးသည်။ အခုလည်းဒီကိစ္စနဲ့ပဲရောက်လာတာဖြစ်မယ်။
"Hey!"
"Hello!!"
လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်တော့ လန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွားသောထိုကောင်လေး။ ဆံပင်တွေနဲ့လိုက်ဖက်အောင်အသားအရေကဖွေးစွတ်လှသည်။ မျက်လုံးပြာပြာလေးတွေကအပြစ်ကင်းတဲ့ပုံစံပေါက်နေလျက်။
"နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ"
"ဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ငါမေးတာသာဖြေစမ်းပါ"
"ခင်ဗျားမေးတိုင်းဖြေစရာလား"
သူ့စာရွက်အထုပ်ကြီးကိုကောက်ထုတော့မလို့ပိုက်ထားပြီး မေးသမျှ ဘုကလန့်ဖြေနေသောထိုကလေးငယ်။ အိမ်တော်ကိုလာပြီး ပိုင်ရှင်ကိုပိုင်ရှင်မှန်းမသိတာလား။
