Harry ဘာမှန်းမသိတဲ့အားဆေးတွေကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကစူဖြိုးလာသည်။ ကိုယ့်ကိုယ်တောင်ယောကျ်ားလေးဟုတ်ရဲ့လားလို့ သံသယဝင်လာမိသည်။ ထူးထူးခြားခြား စူထွက်လာသောရင်သားများကြောင့် အင်္ကျီအကျပ်တွေမဝတ်ရဲတော့ချေ။ အဒေါ်ကဘာဆိုဘာမှမခိုင်းတော့ပဲ အခန်းထဲမှာသာနေစေ၏။
အချိန်တန်ရင် အစားအသောက်တွေနဲ့အတူဆေးတွေလာပို့ပေးသည်။ အလွန်သဘောကောင်းနေသလို မျက်နှာကပြုံးချိုနေတာကြောင့် Harry နေသာနေရတယ် ၊ ကြောက်စိတ်ကတဝက်ဖြင့်။
"မင်းတူဘယ်လိုလဲ"
"ဘာကိုလဲရှင်"
"ဆေးတွေကောင်းကောင်းသောက်ရဲ့လားလို့"
"သြော်...သောက်တာပေါ့ အားဆေးလို့ပြောထားတာပဲဟာ"
"အေး...ကောင်းတယ်
ဒီဂြိုလ်ကောင်လေးကငါတို့အတွက်ဘာမှအသုံးမဝင်ဘူးထင်ထားတာ ၊ အခုတော့လည်းငွေဝင်ပေါက်ပဲဟေ့ ဟား ဟား"
Harry အားအခန်းထဲကပေးမထွက်ပဲ လိုအပ်တာဘာမှမရှိအောင်ဖြည့်ဆည်းပေးထားသည့်အတွက် နတ်ဘုံလိုပဲ။ ကြောက်တော့ကြောက်မိပေမဲ့ အချိန်တန်ရင် အစားအသောက်အသင့် ၊ အဝတ်အစားအသင့်နဲ့ ဇိမ်ကျနေရုံသာ။
"အား!!!....အား!!!...."
"မင်းတူအခန်းထဲကအသံကြားတယ် သွားကြည့်ဦး!"
"Harry...Harry"
နေ့ခင်းဘက်ကြီးမို့ နေ့လယ်စာစားပြီးတော့ အာလူးကြော်ဖောက်စားနေရင်း ရုတ်တရက်ဗိုက်ကစူးအောင့်လာသည်။ ထိုင်နေဖို့တောင် မလုပ်နိုင်ပဲ ကြမ်းပြင်မှာလိမ့်၍ ဗိုက်ကိုဖိထားရသည်။
"ဟယ်!!!...ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဗိုက်အောင့်တယ် အဒေါ်!!"
"လာ...လာ ဆေးရုံသွားကြမယ်"
Harry အားဦးလေးဖြစ်သူမှပွေ့ချီကာ ကားပေါ်တင်ပြီးဆေးရုံခေါ်သွားတော့သည်။ ဆေးရုံရောက်တော့ ဆရာဝန်က အူအတက်ပေါက်တာဆိုပြီး ချက်ချင်းခွဲစိတ်ခိုင်းလေရဲ့။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ ၊ ဘယ်ကသတင်းရလာမှန်းမသိပဲ ဟိုညက အမျိုးသမီးထပ်မံရောက်ရှိလာပေသည်။
"ရှင်တို့ ဘာဖြစ်ကြတာလဲ"
နေ့ဘက်မှာ မျက်နှာရော ၊ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားပါတခါတည်းတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရသည်။ သိပ်လှတဲ့အမျိုးသမီးကသူတို့တူကိုလိုချင်နေတာများလား။
