AHUNAZ (+18)

15. BÖLÜM

Medya'nın bölümle ilgisi yoktur. Yazarın aşkı depreşti sjsjsjsj

İnsanın karşısına iyi kalpli, merhametli ve karşısındaki her insana değer veren kişiler elbette çıkar. Bazen onlar bir adım atar. Bazen görürsün ama ses etmezsin. Adım atanlar var ya, işte onlar. Ne kadar kişilik özellikleri mükemmel olursa olsun şu kalbini attıramıyorlarsa hayatından kayıp giderler. Kalp de gider en olmaz, "saçmalama kalbim kendine gel" dediğin kişide durur. Öyle hızlı atmaya başlar ki sen ne oluyor ya? Bile diyemeden kalbinin seçtiği kişinin gölgesinde nefeslenmek istersin. Doğru kişi, olması gereken kişi, ya da uyumlu kişi. Nerede kaldı bunlar? Kalbinin gerisinde. Belki en büyük gölgesi olan ağaç onlardır, en çok oksijen verendir. Ama hayır kalp birini seçtiğinde beyin işe yaramaz bir organa dönüşür. Koca çınar ağacı halt etmiş. Tek bir nefes için yetebilecek bir fidanın gölgesine bile sığındırır seni kalbin.

Köydeki evimizin önünde durdu araba. Sabah olmuştu artık. Karşıda dedemin iki katlı, koyu renk tahtadan evi duruyordu. Bu ev dedemin, dedesinden kalmaydı. O zamanlarda üzerine kat çıkılmıştı, aslında tek katlı haliyle de ona dedesinden kalmaydı. Sürekli tamirleri yapılan ev arızalarına arıza eklese de mümkün olduğunca moderndi. Aynı bahçede yer alan üç ev daha vardı. Birisi dedemin eviyle hemen hemen aynı, diğer ikisi de tuğla örülerek yapılmış açık sarı renk evlerdi. Bu iki evde birbirinin aynısıydı. Soldaki tahtadan yapılan ev Çağın abinin dedesine aitti. İki ihtiyar köyde yaşadığı için sık sık gelirdik aslında. Yetmişine merdiven dayayan koca adamlar hem atışır hem de birbirlerinden kopamazdı.

Bu iki evin yanlarındaki evler den sağdaki evin hemen arkasında kalan ama net bir şekilde görülen ev babam ve amcama aitti. Geldiklerinde herkes kendi evinde kalırdı. Ama benim odam dedemlerin evinde bulunurdu. Küçüklükten beri babamlarla sarı evde kalmak yerine ara sıra tahtakurularını gördüğüm bol odalı evde kalırdım. Sol taraftaki açık sarı evde Çağın'ın amcasına aitti. Alaaddin dede kızı geldiğinde kendi evinde kalmasını istediği için amcası tek başına koca eve sahip olmuştu. Bu yaşlı Çınarlar bahçeyle o kadar sık ilgilenirlerdi ki her tür meyve ve sebzelere ev sahipliği ederdi. Kocaman sedirli bir oturma alanı ve özel yapım büyük bir çardak bulunuyordu. İleri de de küçük bir parkımız vardı. Delice eğlenirdik küçükken burada. Parkın ilerisinde ağaçların sıklaştığı bir bölge vardı. Burada da hamak az ilerisinde de salıncak vardı. Kocaman bahçede istersen kimseyi görmezdin bile.

Mesud dedemle Alaaddin dedemi sol taraftaki kırmızı sedirlerle oturmuş kahve içtiğini gördüm. "Yavrum gözümün önünden çok ayrılma." Çağın'ın arabadan gelen sesini duyduğumda cevap vermeden kapıyı açıp indim. Sessizce ağaçların arasından geçerek çardağın tam arkasında durdum. "Merhaba beyler bana Alaaddin ÖZEN ve Mesud DİLMAN adında aşırı yakışıklı iki genç olduğu söylendi. Ama görüyorum ki zaten bulmuşum." Sırıtarak önlerine geçerken söylediklerimle ikisi de kahkahalarla gülerek bana kollarını açtılar.

Alaaddin dedem "Hoş geldin güzel kızım" derken, Mesud dedem "Eşek sıpasına bak Alaaddin, büyümüşte ağzı laf yapar olmuş." İkisine de gülerek sarıldım. Ayağa kalktıklarında bir kolumu bir dedeme, bir kolumu da bir dedeme dolamış kafamı ikisinin göğsüne yaslamıştım. Huzur kokuyordu bu adamlar. Bu yaşta baston kullanmayan iki dedem vardı.

Mesud dedeme kafamı kaldırmadan cevap verdim. "Aşk olsun Çınar'ım önceden ağzım laf yapmıyor muydu?" sırtıma yerleştirerek okşadıkları elleri aynı yerlerindeyken kafamı kaldırıp, parmaklarımın ucunda yükseldim. Önce Mesud dedemin daha sonra da Alaaddin dedemin pamuk yanaklarına öpücük kondurdum.

"Güzel kızım gözümüz yollarda kaldı. Babanlar geleli iki saat oluyor." Alaaddin dedemi yanıtlarken geriye çekildim. "Ah dedem, uykucu bir torunun varmış uyanmak bilmedi." Bu sırada Çağın geldiğinde iki dedemin de ellerinden öperek kucaklaştı. "Bak sen şu kerataya, e kızım sen onun huyunu bizden iyi bilirsin?" sesini şaşırmış tutarak bıyığının altından güldü Alaaddin dedem. Yan yana sedire geçtiklerinde Mesud dedemin kolunun altına yerleştim. Çağın'da Alaaddin dedemin yanına oturdu.