Loving Him Is Red (Sanford Series #3) [COMPLETED]

CHAPTER 4

"WHERE are you, Olly?" mahinang singhal niya sa kausap. Ngumiti siya sa mga taong napapatingin sa kanya habang naglalakad palabas sa malawak na hardin.

Tinungo niya ang tagilirang bahagi ng bahay kung saan walang tao at hindi gaanong abot ng ingay mula sa nagkakasiyahan sa loob ng malaking bahay.

"Don't you dare ditch me or I'll swear I won't talk to you forever!" Naiiyak na siya sa sobrang frustration ngunit hindi niya hinayaang tumulo ang luha dahil magmumukha siyang katawa-katawa kapag humulas ang kanyang make-up. Tama na ang pagkapahiya niya sa harapan ng kanyang step-mother at mga kapatid sa ama.

Nang may mapadaan malapit sa kanyang kinaroroonan ay lalo siyang nagsumiksik sa madilim na parte ng bahay. "Oliver?!" tawag niya sa nasa kabilang linya.

"I'm sorry, Cam, inatake sa puso si Dad and he's in the hospital right now under George's scalpel."

Nakagat ni Cameron ang ibabang labi at nagpakahinahon. May dahilan naman si Oliver upang hindi makarating at tumupad sa usapan. Ngunit nagpa-panic ang sistema niya sa kaalamang hindi ito makakarating. Bukod sa bastarda at anak ng maninira ng pamilya ay babansagan siya ng pamilyang Montgomery na pathetic and a bluffing fool. Maninirahan talaga siya sa bundok kapag nangyari 'yon.

"I... I understand," aniya kahit ang gusto niyang gawin ay ipadyak ang mga paa sa panibagong problemang kailangan niyang harapin.

"I'm really sorry, Cameron," muling paumanhin ni Oliver sa kabilang linya.

"It's okay. Phone me about your father's condition. He'll survive, Olly," pambalubag loob niyang turan sa dating kasintahan. Kahit na hindi sila close ng ama nitong dating senador ay ito parin ang ama ng kanyang kaibigan.

Muli niyang ibinalik ang cellphone sa loob ng kanyang purse at nagpakawala ng pagkalalim-lalim na buntung-hininga.

Kung wala siyang maihaharap kay Francine na finacee niya ay aalis nalang siya roon, ipahiya pa siya nito sa maraming tao kung nagkataon.

Kipkip ang purse at ang kanyang mahabang damit na abot hanggang sa sakong ay malalaki ang hakbang na lumakad si Cameron patungo sa gate ng bahay. Ang bahay na siyang tinirhan niya ng halos labing walong taon, ang bahay na puno ng mga ala ala nila ng kanyang ama.

Hindi niya ininda ang mataas na takong ng kanyang sapatos at mabilis na humakbang. Subalit bago pa siya makalabas ng tuluyan ay siya namang pagpasok ng dalawang bagong dating na namumukhaan niya.

"Cameron...? It's really you!" manghang bulalas ng babae at lumapit kay Cameron. "Are you going home? Kakarating lang naming ni, Rave," tukoy nito sa lalaking kasama.

Cameron smiled awkwardly at the two. Dati niyang kaklase ang dalawa sa law school at dahil pareho ang ginagalawan nilang industriya ng pamilya ng kanyang ama ay kakilala rin ni Francine ang mga kakilala niya.

"Actually—" Hindi niya naituloy ang sasabihin ng biglang kumapit si Joyce sa kanyang braso at hinila siyang muli papalapit sa bahay.

"Let's catch up, matagal din tayong hindi nagkita at nagkausap," anito na ngumiti kay Cameron. Gustong singhalan ni Cameron si Joyce subalit wala siyang nagawa kundi sumunod dito, halos hilahin na nito ang kanyang braso.

Sa panggilalas niya ay tinatahak nila ang direksiyon patungo sa kanyang dating ex-boyfriend at sa kanyang step-sister. Hindi kaagad sila nakita ng mga ito dahil may kausap ang dalawa na ilang kaibigan at kakilala.

I'm so dead! bulong niya sa isipan at sinikap na ayusin ang emosyon sa mukha.

"Congratulation, Francine," bati ni Joyce sa malakas na tinig. Gustong sabunutan ni Cameron ang babae, kung hindi dahil dito ay hindi siya masusuong sa ganoong sitwasyon at nakaalis na sana sa lugar na iyon.