An Unexpected Hogwarts Love

Chapter 17

Την επόμενη μέρα

✨ Crystal's POV✨

Ξύπνησα ξεκούραστη αφού χθες κοιμήθηκα σχετικά νωρίς.Τεταρτη.Η χειρότερη ημέρα της εβδομάδας.Τοσο κουραστική και πολυάσχολη.Και ένας τόσο βαριεστημετος άνθρωπος σαν και εμένα ίσα ίσα που την βγάζει.Δεν είχα όρεξη για πρωινό γενικά δεν είχα όρεξη να δω ή να κάνω τίποτα.Πηγα κατευθείαν στην τάξη.Ειχαμε μαντική.
.
.
.
✨ Cedric's POV ✨

Σηκώθηκα κουρασμένος από έναν φρικτό εφιάλτη...είδα την Κρίσταλ να χάνεται από τα ίδια μου τα χέρια στο σκοτάδι...εγώ να προσπαθούσα να τρέξω να την πιάσω αλλά κάτι με κρατούσε πίσω ήταν μια γυναικεία γνώριμη μορφή ,η Κρίσταλ να ουρλιάζει σαν να βασανίζεται η καρδιά της.Με πονάει το ουρλιαχτό της το κλάμα της είναι σαν μαχαίρια στην καρδιά μου.Σηκωθηκα δεν είχα όρεξη για φαγητό.Πηγα στην τάξη της Τρελονης.Εκει την είδα να κάθεται και να κοιτάει την κρυστάλλινη σφαίρα, μπερδεμένη.Τα χέρια της και ο λαιμός της είχαν ακόμα πληγές από την δεύτερη δοκιμασία.Την έβλεπα ότι κάθε φορά που κουνούσε το χέρι της έκανε έναν μορφασμό πόνου.Την πλησίασα.
.
.
.
Σ:"Καλημέρα"Της είπα.
Κ:"Καλημέρα Σεντ"
Σ:"Τι κοιτάς με τόση απορρόφηση?"την ρώτησα όλο απορία.Δεν μου απάντησε.
Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα.
Κ:"Ε?Τι?Παρούσα!Ποιος?Α!Ναι!Κοιτάω αν εμφανιστεί τίποτα αλλά όλα αυτά είναι βλακείες οπότε..."
Σ:"Ναι..."Εκείνη την ώρα άρχισαν να μπαίνουν μαθητές μέσα στην τάξη.Καθησα δίπλα της.Της χαμογέλασα.Μου χαμογέλασε.
.
.
.
Τ:"Καλώς ήρθατε στο μαγικό και φανταστικό μάθημα της μαντικής!!!"
Μαθητές:"Ουυυυυ"είπαν κάποιοι μαθητές ειρωνικά.
Τ:"Λοιπόν σήμερα θα δουλέψουμε πάνω στην μαντική με φύλλα τσαγιού.
Πήρα το φλιτζάνι μου και ήπια το καυτό τσάι μονορουφι.Εκανα έναν μορφασμό από το κάψιμο.Η Κρίσταλ γέλασε.Της χαμογέλασα κοροϊδευτικά.
Το ήπιε πιο σιγά μια το άφησε στο τραπέζι.
Κ:"Ότι θα σου μάθαινα και πως να πίνεις τσάι δεν το περίμενα"😂😂😂
Σ:"Χαχαχα γελά γελά ας δούμε τώρα το μεεελλλονν σουυυ"είπα με ένα δραματικό τονο.Και προσπαθούσαμε να μην σκάσουμε στα γέλια (🤣).
.
Τ:"Πάρτε τα φλιτζάνια του απέναντι σας και διαβάστε το....μελλοννν τουςςς!"Και αυτό κάναμε.
Τ:"Εσύ καλό μου παιδί τι βλέπεις?!"με ρώτησε.
Σ:"Εμ....λοιπόν βλέπω μια μεγάλη καρδιά στο κέντρο που σημαίνει ότι θα αγαπήσει αλλά αυτή η καρδιά αρχίζει να διαλύεται οπότε....θα αγαπήσει αλλά θα πονέσει...."είπα και κοίταξα την Κρίσταλ,όλο απορία.Ηταν έτοιμη να δακρύσει.
Τ:"Εσύ κορίτσι μου...τι λέει το φλιτζάνι του φίλου σου?!"
Κ:"Εμ...έχει έναν ήλιο άρα θα ζήσει μια χαρούμενη ζωή αλλά και ένα "x" άρα ότι θα ζήσει μια χαρούμενη και ηλιόλουστη ζωή αλλά θα είναι λάθος?"
Τ:"Σωστά καλή μου!Λοιπόν αυτό ήταν το μάθημα είστε ελεύθεροι!"Κοιταχτηκαμε.
Κ:"Μην ανησυχείς έτσι και άλλωστε αυτά είναι κουραφεξαλα!"μου είπε και μου χαμογέλασε ακόμα και αν δεν το πίστευε η ίδια.
Σ:"Ναι..."είπα και αποχωρησαμε από την τάξη.
.
.
.
Προχωρούσαμε αμίλητοι.Εσπασα την σιωπή.

Σ:"Θες να πάμε να καθήσουμε στην λίμνη για λίγο μέχρι το επόμενο μάθημα?"
Κ:"Εμ...ναι γιατί όχι πάμε"μου απάντησε αδιάφορα.
.
.
.
Στην λίμνη

Σ:"Λοιπόν...ωραίο μέρος ,δεν συμφωνείς?"
Κ:"Ναι"απάντησε ξερά.
Σ:"Συμβαίνει κάτι?"
Κ:"Όχι,γιατί το λες αυτό?"
Σ:"Είσαι λίγο απότομη τώρα τελευταία..."
.
.
.
✨ Crystal's POV ✨

Σ:"Είσαι λίγο απότομη τώρα τελευταία..."Τι να του πω τώρα ότι νομίζω πως τον έχω ερωτευτεί αλλά δεν είμαι σίγουρη επειδή έχω μπερδευτεί παρά πολύ με ότι έχει γίνει από όταν ήρθα σε αυτό το αναθεματισμενο μέρος!?Και δεν ξέρω τα συναισθήματα μου και έχουν γίνει όλα κουβάρι στο κεφάλι μου που πάει να σπάσει?!Και σαν μην μου έφτανε αυτό έχω και αυτό το καταραμένο Τρίαθλο για να μου κάνει την ζωή ακόμα πιο δυσκολη?!"Είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα.Τον κοίταξα.
Κ:"Τι έπαθες?"
Σ:"Όλα αυτά που είπες είναι αλήθεια?"
Κ:"Τι ενν- μην μου πεις ότι όλα αυτά τα έλεγα απο έξω μου?!"
Σ:"Οκ...αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα...Κρίσταλ δεν τα έλεγες από έξω σου!"Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάγουλα μου.Πηγα να φύγω.Περδικλοθηκα από μια κλιματσιδα και με έπιασε σε στυλ νύφης.
Κ:"Άσε με!"Του φώναξα.
Σ:"Ηρέμησε,πάρε βαθιές ανάσες"μου είπε γλυκά.Καθησαμε.
Σ:"Καλύτερα?"με ρώτησε ανυσηχος.
Κ:"Ναι..."
Σ:"Μπορείς να μιλήσεις επειδή αν δεν θέλεις μπορώ να φύγω"με ρώτησε ευγενικά.
Κ:"Κοίτα,Σέντρικ ναι είμαι ερωτευμένη μαζί σου και ναι περνάω μια δυσκολη φάση δεν ξέρω τα συναισθήματα μου έχουν μπερδεύτει και εγώ έχω μπερδευτεί....κ-"δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω.Με φίλησε.Με φίλησε γλυκά.Ηταν σαν όλοι οι πόνοι και οι ανυσηχιεςνα έβγαλαν φτερά και να πέταξαν,ήταν σαν να μου δημιουργούσε μια αόρατη ασπίδα,ενιω-ενιωθα.... ασφαλείς.Αποτραβηχτηκαμε για να πάρουμε ανάσα.Με κοιτούσε με αυτά τα υπέροχα πρασινα μάτια του.Με πήρε στην αγκαλιά του.Και απλά μέχρι να σκοτεινιάσει βλέπαμε την πανέμορφη λίμνη και τον ήλιο που εδηε.Δεν μας ένοιαζαν τα μαθήματα ή ο γύρω κόσμος ούτε η Τσανγκ ούτε κανένας.Βραδιασε.Ειχα αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του.Με πήρε σε στυλ νύφης και με πήγε στον κοιτώνα μου.Με ξάπλωσε στο κρεβάτι μου,μου έδωσε ένα φίλι στο μέτωπο και έφυγε ήσυχα.....

Ηευυ ποττερχεαντς ❤️⚡🧹

·Θα σας μίλησω ειλικρινά σε αυτό το κεφάλαιο όταν το έγραφα κυριολεκτικά έκλαιγα😩😭💔.

·Ελπιζω να σας άρεσε,πείτε γνώμη στα σχόλια 💞✨⚡.
·Ευχαριστω όσους με υποστηρίζουν και διαβάζουν την ιστορία μου 💞.

·Αν θέλετε πατήστε το 🌟.

·Βυεε αγαπεςςς 💞🧹📚♟️🍗

Quote of the ✨ day ✨:

"Mom always said,the things that we lose have a way to come back to us in the end. It's not always in the way we ♟️expect♟️"