An Unexpected Hogwarts Love

Chapter 21

Ημέρα Τρίτου άθλου

✨ Crystal's POV ✨

Ξύπνησα σχετικά νωρίς.Σημερα είναι ο τελευταίος άθλος.Και μετά τέλος με αυτό το καταραμένο Τρίαθλο!Σηκώθηκα από το κρεβάτι.Εκανα ένα γρήγορο και κρύο ντούς.Φορεσα την στολή μου και κατευθυνθηκα προς την τραπεζαρία για να φάω το πρωινό μου.Μπηκα μέσα.Ολοι με κοιτούσαν.Προχωρουσα δειλά προς το τραπέζι μου."Θέλετε κάτι?!"φώναξα όλοι σταμάτησαν να με κοιτάνε.Εκατσα,έβαλα φαγητό στο πιάτο μου αλλά δεν το ακούμπησα.Δεν είχα όρεξη για φαι...Σήμερα ήταν μια τόσο κρίσιμη ημέρα...Και αν δεν τα κατάφερω?Και αν....και αν....και αν...πολλές σκέψεις στριφογυρνουσαν στο κεφάλι μου. Άρχισα να ζαλίζομαι... έπιασα το κεφάλι μου κ-και ΟΎΡΛΙΑΞΑ...ναι ναι ούρλιαξα. Ήθελα να το κάνω καιρό...αλλά δεν μπορούσα...Σήκωσα το βλέμμα μου...Τα βλέμματα όλων των μαθητών ήταν στραμμένα επάνω μου....Ξαφνικά τα πάντα έσβησαν.Το μόνο που θυμάμαι είναι μια γνώριμη ζεστή αγκαλιά να με σφίγγει πριν καταρεύσω. Τότε ένιωσα ασφαλής...

[...]

Σ:"Μα δεν γίνεται να διαγωνιστεί στην κατάσταση της εισασταν μπροστά είδατε πως υπέφερε!Δεν μπορείτε να την αφήσετε να διαγωνιστεί!!"άκουσα να λεει ο... Σεντρικ βορκωμενος.
Μ(αγκοναγκαλ):"Συγγνώμη κύριε Ντιγκορι άλλα μετά την επιλογή της από το κύπελλο δεν έχω άλλη επιλογή από το να την αναγκάσω να διαγωνιστεί..."είπε η καθηγήτρια Μαγκοναγκαλ...Έκανα πως ήμουν ακόμα λυποθυμη...Η Μαγκοναγκαλ πήγε να φύγει.Γυρισε.Εβαλε το χέρι στον ώμο του...
Μ:"Πραγματικά...λυπάμαι... Σεντρικ..."του είπε και έφυγε...Γύρισε το βλέμμα του προς εμένα.Ενα δάκρυ κυλούσε από το μάγουλο του.Δεν μπορώ να τον βλέπω να κλαίει...Ξαφνικά μπήκε μέσα η Τσανγκ...
Χ:"Μωροοο Μου?!"είπε με την σπαστική φωνή τής.
Σ:"Α γεια Χο"
Χ:"Έγινε κάτι?Ει?Γιατί κλαίς ξέρω ότι έχουμε μισή ώρα να βρεθούμε αλλά μην κλαίς για εμένα αγάπη μου!"του είπε.
Σ:"Δεν κλαίω για εσένα!"της φώναξε.Τρανταχτηκε.
Χ:"Καλά αγάπη μου ηρέμησε δεν χρειάζεται να φωνάζεις!"του είπε.
Σ:"Χο...."
Χ:"Ναι?"
Σ:"Θέλω να χωρίσουμε...."
Χ:"Τι?!Γιατί?!?"είπε ενώ με πρόσεξε που ήμουν 'λυποθυμη' στο κρεβάτι."Αχχχ μην μου πεις για αυτό το μπαζο!"
Σ:"ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΤΟ 'ΜΠΑΖΟ' ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ!ΚΑΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!ΕΚΑΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!"της φώναξε.
Χ:"ΚΑΛΑ!ΦΕΥΓΩ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΓΥΡΊΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΡΙΞΕΙ ΑΚΥΡΟ!"του φώναξε.
Σ:"ΦΥΓΕ ΑΠΛΑ ΦΥΓΕ!"της φώναξε και αυτή έφυγε με δάκρυα στα μάτια...Γύρισε προς τα εμένα...κάθισε στο ελάχιστο κενό που ήταν στο κρεβάτι που ήμουν...μου έπιασε το χέρι δακρυζοντας...
Σ:"Συγγνώμη...δεν ξέρω αν με ακούς ή αν με συγχωρέσεις ποτέ σου...αλλά ζητώ ειλικρινά Συγγνώμη για όλα που σε έκανα να νιώσεις έτσι..."είπε και σκούπισε ένα δάκρυ που κύλησε από το μάγουλο του...
Άνοιξα τα μάτια μου...αυτός τα είχε κλειστά...
Κ:"Συγχωρεμενος"του είπα αδύναμα...Άνοιξε τα μάτια του αμέσως.
Σ:"ΚΡΊΣΤΑΛ ΠΟΣΟ ΧΑΊΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!αλλά μάλλον δεν θέλεις να με βλέπεις οπότε λέω να πηγαίνω...."πήγε να σηκωθεί τον έπιασα από το χέρι...
Κ:"Τα ακούσα όλα...ήταν αλήθεια αυτά που έλεγες?"τον ρώτησα.
Σ:"Ναι...ναι ήταν...."μου απάντησε.
Κ:"Δηλαδή αλήθεια με αγαπάς?"
Σ:"Μέτρα τα αστέρια και θα το μάθεις"μου είπε.
Κ:"Λοιπόν κάτσε να υπολ-"με διέκοψε με ένα γλυκο αλλά και άγριο φιλί...
Σ:"Σε αγαπώ Κρίσταλ Ντέλερ!"είπε σφίγγοντας με στην αγκαλιά του.
Κ:"Και εγώ σε αγαπώ Σεντρικ Ντιγκορι"ανταποκρίθηκα στην αγκαλιά του.
Σ:"Είσαι σίγουρη ότι μπορείς να παίξει στον άθλο?"
Κ:"Τώρα ναι..."του απάντησα κοιτάζοντας τον στα μάτια.Τοτε μπήκε μέσα η κυρία Πομφρη.

Π:"Κύριε Ντιγκορι θα σας παρακαλούσα να βγείτε έξω από το νοσοκομείο."
Σ:"Μάλιστα...πότε θα είναι ελεύθερη να φύγει?"την ρώτησε.
Π:"Θα την ελέγξω και βλέπουμε"
Σ:"Εντάξει.Θα σε περιμένω έξω αν είναι"μου είπε και έφυγε από την αίθουσα.
Κ:"Είμαι μια χαρά κυρία.Ειμαι πανέτοιμη να φύγω"της είπα χαμογελώντας.
Π:"Ναι...δεν είσαι καθόλου χλωμη και ο σφυγμος σου φαίνεται μια χαρά,ωραία μπορείς να φύγεις."μου είπε και χωρίς να χάσω λεπτό βγήκα έξω από την αίθουσα.Ειδα τον Σέντρικ να με περιμένει υπομονετικά.
Σ:"Έτοιμη πρωταθλήτρια?"μου χαμογέλασε.
Κ:"Πανέτοιμη"είπα με σιγουριά και κατευθυνθηκαμε προς το μέρος που θα γινόταν ο τελευταίος άθλος.

Ο Τελευταίος άθλος

Είχαμε πάρει όλοι τις θέσεις μας.Ο Σεντρικ με κοιτούσε από τις κερκίδες.Ο διευθυντής μας εξήγησε τους κανόνες...

[...]

Διευθυντής:"ΑΣ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ!"φώναξε και τότε ακούστηκε μια κανονιά.Γυρισα προς τον σκοτεινό λαβύρινθο.Μπηκα δειλά δειλά μέσα...

[...]

Ήμουν αρκετή ώρα μέσα και προσπαθούσα να βρω αυτό το πολυπόθητο κύπελλο!Μάλλον καταραμένο θα το έλεγα Ξαφνικά ένα κλαδί?!με τράβηξε και με έριξε κάτω.Ενιωσα έναν αφόρητο πόνο στα χέρια μου και στο αριστερό μου γόνατο...Ούρλιαξα από τον πόνο.Εφθασα με μεγάλη δυσκολία το ραβδί μου το οποίο μου είχε πέσει.Incedio!Είπα και τα κλαδιά με άφησαν.Ειδα μπροστά μου ένα μπλε φως.Ηταν το κύπελλο! Έτρεξα όσο μπορούσα κουτσενοντας και βογκοντας από τον πόνο. Τα χέρια μου απείχαν μόνο ελάχιστα χιλιοστά από το κύπελλο όταν εμφανίστηκαν οι δύο αντίπαλοι μου..αλλά ήταν αργά.Επιασα το κύπελλο και μεταφέρθηκα αυτόματα στο σημείο εκκίνησης.Ακουσα ζητωκραυγές. Ήμουν στο έδαφος προσπαθούσε να κρύψω τον πόνο σε όλο μου το σώμα.Ο Σεντρικ ήρθε κοντά μου.
Σ:"Αγάπη μου είσαι Καλααα?!?!?"με ρώτησε.
Κ:"Κάτσε μόλις με είπες αγάπη σου?"τον ρώτησα αδύναμα.
Σ:"Εμ...ναι δεν ξέρω αν είναι σίγουρο αν είσαι η κοπέλα μου ή όχι αλ-"τον διέκοψα κλειδώνοντας τα χείλη μας με ένα γλυκό φιλί.
Κ:"Αυτό σου αρκεί σαν απάντηση?"
Σ:"Ναι...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ ΕΣΥ ΑΙΜΟΡΑΓΕΙΣ!!!"
Κ:"Ναι λίγο"του χαμογέλασα και πήγαμε στο νοσοκομείο....
.
.
.
.
·ΤΟ ΠΡΩΤΕΛΕΥΤΑΙΟΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ ΩΩ🥺🥺🥺.

·Ηευ ποττερχεαντς ❤️⚡🧹.

·Ελπιζω να σας άρεσε το σημερινό κεφάλαιο ❤️.

·Πειτε γνώμη στα σχόλια 💞.

·Αν θέλετε πατήστε το 🌟.(πραγματικά με βοηθάει 🥺.)

·Αυριο λογικά ή μέσα στο Σαββατοκύριακο θα έρθει και το ... ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΗΣΚΣΚΔΒΛΣΙΣΞΔΚΡΗ.

·Βυεε αγαπεςςς 💞🧹📚♟️🍗.

·Quote of the ✨ day ✨:

"ALWAYS"🥺😭💔