An Unexpected Hogwarts Love

Chapter 18

Την επόμενη μέρα

✨ Crystal's POV ✨

Ξύπνησα μπερδεμένη.Πως βρέθηκα στον κρεβατι μου?Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν η λίμνη και ο...ο Σεντρικ?!Αχχχ τι υπέροχη μέρα που ητανννν!Θα μπορούσα να μείνω σε αυτή την ζέστη αγκαλιά για την υπόλοιπη ζωή μου!(😍).Σηκώθηκα από το κρεβάτι,φόρεσα την στολή μου και κατέβηκα κάτω στην τραπεζαρία κεφατη.Μπηκα μεσα στην αίθουσα γιατί όλα μου φαινόντουσαν διαφορετικά?Τα χρώματα ήταν πιο έντονα και η μυρωδιά των φαγητών τόσο μεθυστική!Είδα τον Νέβιλ με την Λουνα να καρφώνονται...Ο Χάρι με την Τζίνη,Ο Μπλέιζ?! Με την Πανσυ,ο Ρον με την Ερμιόνη....Κάτι είχε αλλάξει όχι στην εξωτερική μου εμφάνιση αλλά στην εσωτερική.Ημουν ερωτευμένη! (κριντζαρω την ζωή μου)Πήγα και κάθησα στο τραπέζι του Χαφαλπαφ για να φάω το πρωινό μου.Με πλησίασε ο Σεντρικ...
Κ:"Καλημέρα!"του είπα με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου.
Σ:"Καλημέρα...σχετικά με αυτό που έγινε εχθές...."
Κ:"Ναι..."του είπα χαμογελώντας.Πηρε μια βαθιά ανάσα.
Σ:"Κοίτα Κρίσταλ...αυτό που έγινε εχθές δεν πρέπει να ξαναγίνει ήταν ένα λάθος.Θα ήταν καλύτερο και για τους δυο μας να παραμείνουμε μόνο φίλοι....Ας ξεχάσουμε την χθεσινή ημέρα και ότι έγινε να μείνει μεταξύ μας"είπε ξεφυσοντας.
Κ:"Φυσικά....ΦΥΣΙΚΑ!!!Σέντρικ Ντιγκορι πως πίστευσα ότι με αγαπαςςς?!Εσύ δεν έχεις τίποτα μέσα σου και ούτε αγάπη να δώσεις!είσαι ένα τίποτα για εμένα Ντιγκορι-ενα τίποτα"είπα πιο αδύναμα.Ολοι μας κοιτούσαν...σηκώθηκα και έφυγα από την αίθουσα.Δεν με κυνήγησε.Ακομα και αν βαθιά μέσα μου το ήλπιζα...Έτρεχα στους διαδρόμους με δάκρυα στα μάτια ,χωρίς προορισμό,δεν με ένοιαζε που πήγαινα.Θα μπορούσα να πάω στην λίμνη και θα με ηρεμούσε αλλά μου θύμιζε τόσο εκείνον😩💔🖤.Έπεσα πάνω σε κάποιον.Δεν με ένοιαζε ποιος ήταν απλώς χώθηκα στην αγκαλιά του.Σηκωσα το κεφάλι μου ήταν ο Τζορτζ.Και θα μου πείτε πως τον αναγνώρισα?!Από το άρωμα του...μύριζε φωτιά από τα πυροτεχνήματα που έφτιαχνε με τον αδελφό του και κάτι γλυκό σαν καραμέλες(🥴).
Τ:"Χει Κρις!Ει τι έπαθες?!Πες μου τι έγινε?!Κατάλαβα...ποιον να πλακωσω?!"
Με έκανε να γελάσω.
Κ:"Ευχαριστώ Τζορτζι"του είπα με ένα μικρό χαμόγελο.
Τ:"Τίποτα,όλα είναι καλά όλα θα πάνε καλά"είπε γλυκά χώνοντας με στην αγκαλιά του. Περασαν μερικά δευτερόλεπτα. Αποτραβηχτηκαμε.
Κ:"Καλά λέω να πηγαίνω γιατί θα αργήσω στο μάθημα"είπα με ακόμα κατακόκκινα τα μάτια μου από το κλάμα.Μου σκούπισε με το δάκτυλο του ένα δάκρυ που έτρεχε στο μάγουλο μου.
Τ:"Ναι...τα λέμε μικρή!"είχα απομακρυνθεί ήδη.Στασου μόλις με είπε μικρή?!Σταμάτησα να περπατάω στο άκουσμα αυτής της λέξης.Συνεχισα την διαδρομή προς την τάξη.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Χευ ποττερχεαντς ❤️⚡🧹📚

·Ενα κεφάλαιο που προσωπικά πιστεύω πως έχει αρκετό ενδιαφέρον 🤦🏻‍♀️💁🏻‍♀️.

·Θα κάνω σαν τα 10χρονα στο τικ τοκ τώρα😂:Σήμερα έχω γενέθλια ευχήθητε μουυυ!!!! Λμαοοο.

·Πειτε γνώμη στα σχόλια 💞✨.

·Αν θέλετε πατήστε το 🌟.

·Βυεε αγαπεςςς 💞✨♟️📚🧹⚡🍗.

Quote of the ✨ day ✨:
"I can't ✨ Hogwarts ✨ it's my 🥺home🥺"