Donny's POV
"San ka galing?" tanong ko kay Shar ng makita ko sya na dumating.
Though I know where she's been and I already saw the post, I still asked para may reason ako na kausapin sya. I wanted to hear it from her na wala lang sya choice kaya si Rivero ang isinama nya.
"Pinick-up namin ni Ricci sa Dangwa yong garland. Bakit? May problema ba dito?"
"Bakit di mo ako sinabihan para nasamahan kita?"
"May iba ka kasi task kaya di na kita inabala saka don na kami dumeretso. Kapitbahay ko kasi si Ricci kaya sya na ang isinama ko."
"Andito naman si Kobe kaya pwede ako makaalis. Kung sinabihan mo ako ng maaga eh di sa bahay nyo na sana ako pumunta instead dito sa school."
"Hala sya oh, buti nga di ka sumama, ang layo kaya ng nilakad namin, pagod ka sana."
"Kahit na, sinabihan mo pa rin sana ako. Kayong dalawa lang pano kung dinaanan ng pagkatarantado yon andami pa naman eskinita don." patuloy ko pa rin reklamo
"Saka binubuksan mo ba FB account non? Baka mamaya kung ano makita mo don. Mamaya kung ano pa i-assume non dahil tinanggap mo. Ikaw ba binigay mo din password mo sa kanya?"
"Sshh!" saway sakin ni Shar at hinarang pa ang daliri nya sa bibig ko.
"Ang dami mo hanash, ano ba problema? Buddy ko sa task yon kaya malamang sya isasama ko. Saka kelan ka pa naging judgemental ha? May problema ka ba kay Ricci?" tanong ni Shar na hindi ko naman nasagot.
Nagtatampo kasi ako Shar! Di mo napapansin? Di mo ramdam? Manhid ka ba talaga?
"Nag worry lang kasi ako, di naman natin masyado sila nakakasama kaya di natin masyado alam ugali nila."
"Ang OA mo! Pero thank you and for your peace of mind, di ko binubuksan account nya, takot ko din na kung ano makita don. Di ko rin binigay password ko sa kanya, why would I? Kahit nga sa jowa ko di ko ibibigay yon if ever eh."
"Ok ka na? Thanks for the concern Kuya and sorry kung nag-alala ka ng sobra. If that OA reaction equates to your concern, I appreciate it much. I'm so lucky to have you as friend. Janina is so much luckier for having you. You're so caring."
If you didn't push me away, ikaw sana yong luckier.
"Basta if you're going somewhere and kelangan mo ng kasama, call me. Kung di ako available, andyan sila Jai. It's not that I don't trust them at all, I just don't trust them enough."
"Naks! I'm so touch." she said and pinch my both cheeks.
"Tara, mag-taste test tayo ng pagkain,unahan na natin mga alumni, nagutom ako sa paglalakad eh." aya nya at hinila ako sa kamay.
This is how it should be Ma'am if you give us a chance. But I guess, hindi talaga ito ang time natin. I just hope na mabigyan tayo ng another chance in God's time. And if we're really not meant to be, I pray to God that He will give you a man that you deserve and worthy of your love.
Sabi ko sa sarili ko while looking at our clasped hands.
Shar's POV
I know Donny is upset with the way he asks me. He's so transparent when he's worried. I stopped myself to feel kilig though. I'm not suppose to feel that.
"Tara, mag-taste test tayo ng pagkain,unahan na natin mga alumni, nagutom ako sa paglalakad eh." aya ko kay Donny para matapos usapan and maiwasan na mauwi sa awkward ang sitwasyon.
With my last word to the group last time, that I will be okay, I'm starting to work on it. Sabi ko nga before:
Mind over matter! We're better off as friends. No reservations, no pretentions, no worries if become offensive and will cause no conflict with the group.
I felt Donny stiffened when I hold his hand. I fight the urge to take away my hands and just walk towards the buffet table dragging him. I just thought that I must do it more often so that makakasanayan ulit namin without being conscious and awkward. This was us before and this will be us again starting today.
"Well, what's with the holding hands?" tanong ni Carl na naabutan namin sa buffet table.
"Well, what are you doing here? Registration committee ka diba? Aren't you in a diet?" balik tanong ko sa kanya at binitiwan na ang kamay ni Donny.
"Adik ka talaga, sasagutin ng tanong ang tanong ko tapos mang-aasar pa." reklamo niya.
"So ano nga? Bakit hawak kamay kayo? Talo pa magjowa ah." pangungulit ni Carl na kay Donny na nagtanong.
"Ewan ko dyan kay Shar, nagulat nga din ako bigla na lang nanghawak ng kamay. tsina-tsansingan ako eh." natatawang sagot ni Donny
"Dati higit pa sa hawak kamay nakikita mo samin di mo pinapansin." sita ko kay Carl.
"At ikaw naman, kung mana-nantsing lang din naman ako, kay Kuya Ramir na, hindi sayo. I was dragging you kaya hawak kita sa kamay, don't put any malice. Kelangan ko kasi ng hahawak ng plato ng mga pagkain na kukunin ko." baling ko naman kay Donny at nginitian sya ng pang-asar.
"I should have known, user!" Bwelta ni Carl na ikinatawa namin tatlo.
That's it! That's how it started. Little by little naiibalik namin how we were before. Medyo awkward pa rin kapag kasama namin si Janina pero di na tulad dati. We hang out na ulit sa library kahit kaming dalawa lang and I can feel na natutuwa din ang grupo.
We had our semestral break inuman, the Christmas vacation inuman all with Janina with us. And I just realized na tama sila Jastin, makakasanayan ko rin yong presence nilang dalawa. And I know to myself na I'm getting there. Slowly but surely, I will be over him.
BINABASA MO ANG
Wasted Chances
Random"Kapag tropa, walang talo talo. " "Mind over matter." "First things first. " Ilan sa mga principles na sinusunod ni Shar sa buhay. Irregardless ng mga masasagasaan kelangan sundin at isabuhay nya ang mga yan. She had her first heart break without b...
