Yakışıklım:
Gülüm, seni çok seviyorum öncelikle bunu söyleyeyim. Şu zamana kadar ister bilerek ister bilmeyerek kalbini kırdıysam özür diliyorum. Hakkını helal et olur mu gidipte dönememek var. Benden yana zaten hakkım helal.
Kendine çok dikkat et...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sohbet
Yine Burak'ın sabahın köründe gelip zile basmasıyla zor zekat uyanmış şişen gözlerimle birlikte hazırlanmıştım. Bu günün her günden farkı abimin Burak'a saydırması yoktu ve odamda uyumamıştım. Odam iğrenç, hatta leş kokuyordu. Zaten yastığımı anlatamayacağım.
Bu durumu okuldan geldikten sonra anneme diyecektim. Kendisi sabah kalkamamış hala abime üzgün bir vaziyette yatıyordu. Birde kendi derdimle kadının canını sıkmak istemiyordum. Evden çıktıktan sonra yolda, Meriç ile Fahriye'yi almış okula gelmiştik.
"Yav Umayım niye üzgünsün hala. Abin daha otobüsten inmemiştir bile" Burak yol boyunca keyfimi yerine getirmeye çalışmış fakat başaramamıştı.
Her cümlesinede yav diye başlıyordu. Üzüldüğünde, sinirlendiğinde, mutlu olduğunda. Sürekli cümleye bu kelimeyle başlardı.
"Elimde değil Burak. Sen bile dememişmiydin yolda, Ateş abimin zili öyle çalınca kızmasını özledim diye" Burak dediğime sadece başını sallamakla yetindi.
"Her seferinde bu çocuğu aşağılamayı bırakın" Mira yine işi olmayan şeylere burnunu soktuğu gibi buna da karışmıştı.
"Benim kimseyi aşağıladığım yok Mira. Kendine gel. Zaten Burak bu durumdan rahatsız olsa bize söyler. Sen avukatlığını yapma" bir gün gerçekten patlayacaktım.
"En yakınım en yakınım deyip duruyor, nasıl demesini bekliyorsun" bana göz devirip arkamdaki Burak'ın yanına oturdu.
"Mira hareketlerine dikkat et, bu günlerde çok batıyorsun göze"dedi Fahriye arkasını dönüp.
"Beni uyarmak sana mı kaldı cimcik" söylediği şey komikmiş gibi kahkaha attı.
"Düzgün konuş"dedi Fahriye sabırla.
"Kızım kes sesinide önüne dön" sınıfta bir kaç bakış bize dönerken Fahriye'nin bunun altında kalmayıp üzerine atlayacağını bildiğim için kolundan tutup önüne çevirdim.
"O sarı saçları elimde kalacak haberi yok, beyinsiz"
"Seni duyuyorum aşko" Mira susmak nedir bilmezken Fahriye'yi zor zaptediyordum.
Sınıfa hocanın girmesiyle Mira çıkıp gitmişti. Biz hepmiz sayısal seçmiş ve aynı sınıfa düşmüştük. Düşmeyen Buğra ve Burak vardı onlarda müdürle konuşmaları sonucunda sınıftan iki kişiyle yer değiştirip bizim sınıfa gelmişlerdi. Burak Fizik ve Kimyada oldukça kötü olmasına rağmen bizimle aynı sınıfa düşebilmek için sayısal seçmişti. Mira sayısal seçebilme ihtimali olduğu halde dil bölümünü seçmişti. Zaten aramıza 10. sınıfta girip 11. sınıfta Burak'tan hoşlandığını söyleyip sevgili olmuşlardı. Grup olarak buna iyi bakmasakta Burak kabul ettikten sonra bize birşey demek düşmezdi.
