Bir Elvedam Var {TAMAMLANDI}

11.Bölüm

Bu bölümü sevgili Radar Seher olan ikizum @Sakmanhayrani ye ithaf ediyorum...Amma yamanmışsın sen be ikizum 😁

Keyifli Okumalar💙

Gün ağırıyor.Bak!Sevdamız gölgeliğe mahsuslaşıyor...Günler geçiyor.Dinle!Yüreğimiz nasılda çarpıyor.Yüzümdeki tebessümü gör,her şeyden bi haber büyüyor.Sonra dönüp de içimi keşfet ne dolu yangınlarla kül oluyor...Senle beraber harmanlanıp bu aşkın sarhoşluğunda yanıyoruz.

🌹🌹

Korkularla başa çıkılıyordu öyle böyle.Kimisinin zaafı,kimisinin zayıflığıydı belki.Şu gönle gelip kuruluna dur,denilebilinir miydi?Kaçar mıydı insan bu histen?Sevmekten,sevilmekten...Bilinmez ya ömür öyle gelinip geçiliyordu fakat ömrünü biline ne de büyük bir işkenceydi sevmek,sevilmek.

Ağlayışlar arasında kaç gülüş heba etmiştik oysa.Şimdi gülüşler içinde kaç ağlayış bırakmıştık geriye?Mutluluğun tanımı neydi,anlık mıydı?Şöyle içimi kıpır kıpır eden muamma bir sevinç yüreğimi elleri arasına alıp,sıkarken bazen nefes almayı dahi bana unutturmuştu,bilinçsizce solunan havaydı sanırım.

Açık seçik kabul etmiştim bu durumu.Yetimhanede İrem Hanımı beklerken ansızın onunla aramda geçmiş konuşmayı haklı bulmuş ve kendimden dahi esirgediğim sözleri söyleyerek gözlerimi kapamıştım istem dışı.Onu korkutmuş olmanın verdiği utancı da gözlerimi ilk açar açmaz yaşamıştım baş ucumda bekleyen Tarık Emre'yle.Beni sakinleştirmek adına söyledikleri o kadar serinletmişti ki içimi sualsiz ona inanmıştım.

Şimdi hazırlanmış Sevda'lara gitmek için annemi beklemeye koyulmuştum.Pek süs püs sevmezdik biz anne kız ama annem benim için ağırdan alıyordu.Kız isteme olacağı ve beraberinde nişanda olacağından kalabalıktı evleri.Benim düşünceli annem gürültülü ortama girmeme pek izin vermezdi fakat bu seferki gürültü benim can kardeşim ve kendi ahretliğinin kızının nişanıydı.

"Annem hazırlandın mı?"

"Hazırım kızım hazırım.Beklettim mi çok?"

"Bilerek beklettin."gözlerim etrafı fıldır fıldır tarayıp onun şaşkınlık arası kızgın hallerinden kaçmak için gayret göstermiştim,pek bir komik oluyordu da. "Az daha çıkmasaydın vallahi Terzi Sevda ümüğümüzü dikecekti.Ben iyiyim sultanım,hemde çok iyi."deyiverdim birden çekingen hale bürünüp.

Şaşkınlığın kılıfını delip tebessümlü yüzüyle bana bakınca kaçamak bakışlar sergiledim.Anneme hala dememiş,nasıl diyeceğimin telaşında takılıp kalmıştım.Bu sabah bana dil döken kendisi değilmiş gibi birden Tarık Emre'yi kabul ettiğimi mi söyleyecektim?Bu bir gurur meselesi değildi.Bu annemden delice utandığımın göstergesiydi,aynı kaderi yaşayacağım için korumuştu beni dış dünyadan şimdi bu kabuktan azad edercesine serbest bırakması ve ansızın tutulmam çekinmeme sebep oluyordu.

"Sen iyi ol da gerisi önemli değil Mavi'm."

"Nişanlanan Terzi Sevda'm da mı?"

"Ah Mavi'm..."dedi durmazsın,dercesine başını sallarken.

Kıkırdamalarımın tavanla duvar arasına sıkışarak ses dalgası evde oluşturmasıyla anneme nazaran sahiden iyi olduğumu kanıtlamıştım.Bir ay durmadan acı çektiğimi ve gülmeye tezat hep gözyaşı döktüğümü bildiğinden bu sahici gülüşlere içi gidiyordu,biliyordum.Bu sabah olumsuzluklar içinde kıvranıyordum ve hiçbir şey değişmeden hala olumsuzdum fakat hayatıma çat kapı girmiş Tarık Emre bana sahte gülüşlerimi unutturan adamdı,ben onunlayken Mavi'ydim hasta olan Mavi'den ziyade.

Asansörden çıktığımız da kararan havanın rengi dış kapıya vuran sokak lambasından belirginleşmişti.Ellerim sürekli üzerimi başımı düzeltmekle meşgul olup ara ara saçlarıma çıkarken giydiğim bu elbisede rahat değildim.