Bir Elvedam Var {TAMAMLANDI}

6.Bölüm

Keyifli Okumalar💙💙

Karanlığa dalan serçenin korkak yüreğini korur göğsüm...Öyle acınası.Öyle bi başına.Hesap edemedikleriyle kanayan bir yara...Kanayan yara misali can yakan bu vazgeçiş ah ne de fena...

🌹🌹

Uzaklara dal...Dal ki uzaklara hayatın içindeki sahte mutluluklardan uzaklaş.Yalnız kal.Kal ki etrafında göremediğin sahte samimiyetleri fark et...

Yaşamdan ümidi keser gibi bak uçsuz bucaksız göğe.Oradaki hayatı gör bir kez.Tatmaya bak acının en can yakanını çünkü mutluluk biz gibilere haram...Bir varmışız bir yokmuşuz çok mu bazılarına?Çok mu terk edip hiçbir şey olmamış gibi geri dönenlere?..Hiç...

Kendimi bildim bileli ben terk edilendim.Bir sokak kedisinin terk edişinden benim terk edişlerime kadar uzanan maceralı bir serüven.En sona gelinmiş bir hayat,artık fayda eder mi ağlayıp yalvarmak?

Zifiriye çalınmış gökkubeden bir milim dahi gözümü ayırmadan pencereden baka kaldım.Bugün hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmaya mecbur kaldım.Kendi acım bi başka annemin acısı bambaşkaydı.Severek evlendiği adam onu terk etmiş şimdi hiçbir şey olunmamış gibi geri gelimişti.Yıllar sonra acımaz mıydı canı,hiçbir şey olmamış gibi geri gelen adama daha da öfkelenmez miydi?Ya peki benim için?

Utandım hem onun adına hem kendi adıma.İkimizde terk ediyorduk işte bu kadını.Bizi canından seven kadını bırakarak gidiyorduk.Bu nasıl ıstırap da böyle amansız bir yük bırakıyordu sırtlara?Dert dediğimiz kabuk bağlamış yaralar niyeydi bedende unutuldu denildiyse?..

Kıyıyı kendine manzara yapan çayırlarda tüm gün oturmuş öylece düşünüvermiştim.Bu zamana kadar geçirdigim tüm olayları hatıralı zihnimin kör köşesinden çıkarıp çimler üstüne sere sere izleye durmuştum yaşantımı.Babasızlık neydi?İşte bu soruda harmanlanıp büyüye büyüye öğrenmiştim bırakıp giden olduğunu.

Çocuk aklı işte ne yaparsın hep yokluğunu hissettiğin şeyi durmadan istersin.İstersin ne fayda olduğunu bildiğin ama hiçbir zaman olmayacağını gördüğün şeyi nasıl kazanabilirdin?..

Daha nice nice sorular ağrayan kafamın içinde fır dönerken titreyen sol elimi de bulanıklaşmış görmeyi de her sefer ki gibi bu insanlardan esigemiştim.Tüm gün ağladığımı saklamak şöyle dursun gözlerimden ve halimden çok kolay anlaşılırken anneme bu konuda yalan söyleyecek kadar yetenekli değildim.Her şeyi bilen bu kadından hangi gerçekleri saklayabilirdim ki?Ağlamasam desem saçmaydı.Tükenene kadar ağlamıştım,bizi başkaları için terk eden bir adama değmezdi lakin geri gelmesi çok kötü incitmişti.

Sanki bu sefer öleceğimden emin olmak ister gibi bir hali varmışta belli etmemeye çalışıyormuş düşüncesine kapılıp gitmekten başka çarem yoktu.İnanmak istemiyordum beni sahiden merak ettiği için geldiğine işte ona o kadar güvenmiyor,hesap sormaya dahi tenezzül etmiyordum fakat annemin gözlerinde 'geri gelecek' sözleri saklı gibiydi.

Sesli sessiz arası gülüp başımı eğdim.Bu illet de dururp durup gece vurmaya başlardı kafamın içinde,hayıflandım.Bitmiş ümidin içinde kırıntılara mahkum edilmiş bi çare yolcu gibi geçiriyordum bu harabe yolları.Biliyordum elbet son bulacaktı bu acılarım ve huzura ereceğim o vakit en büyük bedeli ödeyecektim.Kurtulduğum dedigim her ne varsa onda kalacaktım.Ben en çok annemde kalacaktım,başına bela olmuş bu kız annesinin gözyaşlarına dayanamazken bir ömür o yaşlara hapsedecekti ya...Ne acı!

Sen yardım et Allah'ım,dedim hafifçe mırıldanırken.O adamın geldigini duyan soluğu burada almış şimdi hepsi teker teker dağılmıştı.Annemin devlet su işleri ekibi kalkıp gitmezken muzurca gülümsüyordum.Sözde bütün gün kayıplara girmiş ben degilmişim gibi.Tüm günü kendime zehir etmemiş gibi.