Keyifli okumalar❤
Hastanenin rahatsız koltuğunda kıpırdanıp gözlerimi kapattım ve başımı arkamdaki duvara yasladım.
Geçirdiğimiz kötü gecenin ardındandan yavaş yavaş gün doğuyordu. Babamı akşam yoğun bakıma almışlardı ve doktorların tahminlerine göre gün içinde uyanacaktı. Çok şükür şimdilik bir sorun yoktu.
Babaannemler dinlenmek için eve gitmişlerdi ve çocuklar da biraz önce kantine inmişti. Babamı yalnız bırakmamak için ben burada kalınca, Umut da beni yalnız bırakmamak adına burada benimle kalmıştı.
Gözlerimi açıp kafamı ona doğru döndürdüm.
"İnseydin sen de kantine, sabah oldu bir şey yemedin."
Bana dönüp birkaç saniye yüzüme baktı. Yüzünde saniyelik bir gülümseme oluştu fakat hemen sonra kaşlarını çatmıştı.
"Keşke beni düşünmeyi bırakıp kendini düşünsen. Sen de akşamdan beri bir şey yemiyorsun. İlla çocuk gibi azarlayalım mı yani?"
Omuz silktim. "Aç değilim ki."
"Ne demek aç değilim? Akşam tansiyonun düştü diye zorla iki yudum bir şeyler yedin, başka yemedin. Gel işte inelim biz de kantine."
"Babamı bırakamam ama."
Ofladı. "Doktorlar sürekli kontrol ediyor zaten. Hem, uyanınca sana çok kızacak bu zamana kadar hiçbir şey yemediğin için."
"Ne oluyor bakalım burada?"
Alya teyzenin sesini duymamızla kafamızı ona çevirirken boynundaki stetoskopu düzelterek yanımıza geliyordu.
"Senin bu uslu kızın hiçbir şey yemiyor anne."
Umut anında beni Alya teyzeye şikayet ederken Alya teyze güldü.
"Kuzum niye yemiyorsun? Anlıyorum için almıyor ama bir sıcak çay iç en azından, iyi gelir."
Hafifçe başımı sallarken devam etti.
"Babaannenler gelince sen de doğru eve. Dinlen biraz."
İtiraz edeceğim sırada kaşlarını çattı.
"İtiraz istemiyorum."
Yine el mahkum başımı salladım. Babamı bırakmak istemiyordum fakat sanırım gerçekten dinlenmeye ihtiyacım vardı.
"Hocam, hasta uyanıyor."
Yoğun bakımdan çıkan hemşire Alya teyzeye seslenirken ayağa fırladım ve camın önüne geçtim. Babamın gözleri yavaş yavaş açılıyordu. Doktorlar durumunu kontrol ederken hevesle gülümsedim. Bayram sabahına uyanan küçük çocuklar gibi şen hissediyordum. Babamın gözleri beni bulurken gülümsemem genişledi.
"Burak amca uyandı mı!"
Varlığını yeni farkettiğim kızlar heyecanla yanımıza gelirken dolu gözlerimle başımı salladım.
"Durumu çok iyi, yarım saate normal odaya alacağız gibi görünüyor. Çok geçmiş olsun hepimize." dedi yoğun bakımdan çıkan Alya teyze.
İçim içime sığmıyordu resmen. Hayatımın en mutlu haberini almış gibiydim.
Yarım saatin içinde dedikleri gibi normal odaya alırlarken babaannemler de gelmişti.
"Babacığım, iyi misin?"
Yavaşça yanına oturup elini tuttuğumda yutkunup gülümsedi ve başını salladı.
"İyiyim Ela'm, senin babana bir şey olur mu hiç?"
