Bilgi: Bu bölümde verebileceğim ekstra bilgi yok dostiler dlsndlsks. İsterseniz önceki bölüme gidip başındaki bilgiyi okursanız kızları hatırlamış olursunuz.
Keyifli okumalar❤
Kapı zilini çalmadan hemen önce dalgalı saçlarımı düzeltip derin bir nefes aldım ve kucağımdaki havuçlu keki sıkıca tuttum. Parmağımı zile götürürken içimdeki heyecanım varlığını koruyordu. Onu göreceğimi bildiğim zamanlarda hep böyle olurdu. Kalbim öyle hızlı atardı ki, yarattığı sarsıntı tüm vücudumu titretirdi. Aslında buna alışık olmam lazımdı, ne de olsa ona aşık olalı yıllar olmuştu fakat benim bu heyecanım yüz yıl geçse de hâlâ benimle olacaktı.
"Abi kapıya baksana!"
Alina'nın içeriden duyduğum sesinin ardından kapıyı Umut açtığında kocaman gülümsedim. Muhtemelen Alina yüzünden sinirli olan yüz ifadesi, beni görünce gülümsemeye dönüştü.
"Hoş geldin, Deren."
İçeriye geçip konuştum. "Hoş buldum. Yine kavga mı ediyordunuz?"
"Hiç sorma. Her zaman ki gibi deli ediyor beni."
Dediğine gülerek elimdeki havuçlu kek kalıbını ona uzattım.
"Havuçlu kek mi yaptın?"
Sevinçle konuşup kutuyu açarken hafifçe başımı salladım.
"Evet. Uzun zamandır istiyordun, bende hazır geliyorken yapayım dedim."
Bana gülümseyip yanağımdan makas almış, ardından saçlarımı karıştırmıştı. Heyecanım giderek artarken yanımıza gelen Alina'yı görmemle rahatlamıştım.
"Hoş geldin!" Neşeyle konuşarak bana sarılırken Umut sinirle ona baktı.
"Bak bak, Deren beni düşünüp kek yapsın, sen hâlâ beni deli et. Bir gün bile gel abim sana kek yapayım demedin."
"Yapsam bile beğenmiyorsun ki! Ne güzel Deren yapıyor işte."
"Deren Allah aşkına gel sen benim kardeşim ol, ben bununla uğraşamıyorum artık."
Göz devirerek bana döndüğünde yüzümdeki gülümsemem yavaşça söndü. O beni kardeşi gibi gördüğünü belirttiği her an ciddi anlamda utanıyordum kendimden. Ona olan duygularım yanlıştı fakat kendime bunu hatırlatmak için biraz geç kalmıştım..
Benim ardımdan çalan kapıyı yakında olduğum için açmaya giderken konuştum.
"Ben baktım."
Kapıyı açtığımda gördüğüm Çağla ve Asena'yla kendimi gülümsemeye zorladım.
"Biz geldik!"
"Hoş geldiniz."
Asena durgunluğumu farkettiğinde kaş göz işaretleriyle ne olduğunu sorarken boş ver dercesine omuz silktim.
Herkesin herkesle selamlaştığı birkaç dakikanın ardından mutfağa geçip yaptığım kekten yemeye başlamıştık.
"Teyzem hastanede mi?"
Çağla'nın sorduğu soruyu Alina başını sallayarak onayladı. "Ameliyatı vardı bu sabah, birkaç saate gelir heralde."
Gözlerimi ondan alıp önümdeki keki izlemeye başlarken içimdeki heyecanı bir türlü bastıramıyordum. Yanımda oturan kişinin Umut olduğunu göz önünde bulundurduğumuzda heyecanlı olmam normaldi.
"Deren keki o kadar güzel yapmış ki çay koymayı unuttuk bak."
Gülerek konuşup yanımdan kalkmış ve kaynayan çayı bardaklara doldurmaya başlamıştı.
