BENİ OLDUĞUM GİBİ SEV

5.Bölüm

Evet biraz uzun bir bölüm oldu. Şu an olaylar çabuk gelişmekte çünkü asıl konumuza henüz gelemedik.
Umarım beğenirsiniz,
oylamayı unutmayın❤️
İyi okumalar🎈

Belinay'dan

Öyle garip bir andaydım ki. Tanımlamaya kelimelerim yetmiyordu. Birden dudaklarıma yapışan Alparslan'la ne olduğumu şaşırmıştım. Böyle bir şeyi neden yapmıştı bilmiyordum.

Aşk mı ? Hayır. Bana herhangi bir duygu beslemediğini biliyordum. Ben de ona karşı beslemiyordum. İşte tam bu anda fark ettiğim gerçekle sinirim yerinden oynadı. Beni öpmesinin hiç bir mantığı yoktu!

Yaşadığım şoktan sıyrılıp sinirle onu ittiğimde birden geri sendeledi. Çatık kaşlarla suratına bakıp bir şeyler söyleyip bağırıp çağırmak için kendimi zorladım. Ama olmuyordu adeta apışıp kalmıştım hayretle suratına bakıyordum.

"S- sen böyle bir şeyi neden yaptın ?" diye bir soru yönelttim en sonunda.

Ne söyleyeceğini bilemez gibi yüzüme baktı. Ama çok kısa bir an sonra olduğu yerde dikleşti ve bakışları eski ifadesiz halini aldı.

"Seni öptüm." dedi üstüne basa basa.

"Ah gerçekten mi ? Hiç anlamadık zaten! Ne hakla beni öpersin! " diye bağırdığımda çatık kaşları arasından bana baktı.

"Çok konuşmanın sonuçlarını göstermek için yaptım." verdiği küstah cevapla kendimi tutamadım ve suratına Demir amcamdan öğrendiğim Osmanlı tokadını yapıştırdım. Yüzsüz şey!

"Sakın. Sakın bir daha bana yaklaşma. Anladın mı beni ? " diyerek bir şey demesine izin vermeden koşarak arabama gittim ve oradan hızla uzaklaştım.

Ne dediğinin farkında mıydı ? Susturmak için öptüm seni dedi bana. İlk öpücüğümdü! İlk! Evet 25 yaşında olabilirim evet hayatıma birileri girmiş olabilir. Ama bu aşık olduğum ve öpücüğümü verdiğim anlamına gelmezdi. Bu benim ilk öpücüğümdü..

Gözlerimden yaşlar istemsizce akarken sinirimi nasıl çıkartacağımı düşünüyordum. Bu adamla bir de aynı projede çalışacaktım ben. Evet! Proje. Kesinlikle bu konuyu halletmeliydim. Onunla asla çalışamazdım artık.

Ani bir karar arabamı şirkete sürdüm. Babamla konuşmam gerekiyordu. Şirkete geldiğimde hızla arabamdan inip içeri girdim.

Babamın odasınının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve odadan içeri girdim.

"Prensesim, gel." dedi babam incelediği dosyasından kafasını kaldırarak. Bir şey anlamaması için her zamanki neşemle yanına ilerleyip sıkıca yanaklarını öptüm.

"Babacığım, bugün görüşemedik pek. Beni ihmal ediyorsun." dedim yalandan bir sitemle. Güldü.

"Siz beni ihmal ettiniz küçük hanım. Şirkete gelince adeta gözünü iş bürüyor." dedi o da, tam istediğim konuya değinmişti.

"Ben de seninle bu konuyu konuşacaktım babacığım. Biliyorum biraz ani olacak ama bir süre tatil yapmak istiyorum." dedim birden inanmasını umarak. Kaşlarını çattı.

"Hasta mısın ? " dedi endişeyle yüzümü incelerken. Sevimlice güldüm.

"Hayır yakışıklım gayet iyiyim. Sadece durup düşündüğümde fark ettim ki seninde dediğin gibi şirkette kendimi kaybediyorum. Bu beni çok yormuş aslında ama fark edememişim. Biraz mola vermek iyi gelecek." dedim uzunca bir açıklama yaparak.

Tek şansım bana inanmasıydı. Bir süre düşündü.

"Alparslan beyle yürüttüğünüz proje peki ? " diye sordu haklı olarak.