BENİ OLDUĞUM GİBİ SEV

9.Bölüm

Bölüm şarkımız; Yalın- Olur Ya

Evet yeni bölümümüz geldi.🌸
Konumuz yavaş yavaş ilerliyor bakalım bizi neler bekliyor ileride?

Yazardan not; Arkadaşlar bu kurguyu tamamen vakit geçirmek amaçlı yazıyorum. Elbette arada mantık ve noktalama hataları olabilir. Kitlemiz büyüdükçe kitabımı da düzenlemeye alacağım elbette. Sevgiler hepinize❤️

"Peki ben sana derman olabilir miyim ?"

Belinay'ın kurduğu cümleyle Alparslan'ın çatık olan kaşları mümkünmüş gibi biraz daha çatıldı. Duydukları onu şaşırtmış olsa da o bunu sinir olarak yansıtıyordu.

Bundan kısa bir süre önce olsa bu cümleleri kuran birine karşı çok saldırgan tavırlar sergilerdi. Ama nasıl oluyorsa karşısında ona beklentiyle bakan o güzel gözlerin sahibini üzecek olma düşüncesi kendisini geriyordu.

Belinay hala kendi söylediği şeyin şokundaydı ama bir yandan da merakla karşısından gelecek olan cevabı bekliyordu. Her ne kadar adamdan olumlu bir cümle beklemese de içindeki umuda engel olamıyordu.

Alparslan'a hissettiği şey kocaman bir aşk değildi ama ilk defa böyle şeyler hissediyordu. Biliyordu ki karşısındaki adam kolay kolay ikna olmazdı ama kararından dönmeyecekti.

Bu kalbi kırık adamı iyileştirecekti ve onunla beraber o da çiçek açacaktı. Tabi donuk adam izin verirse..

"Bu söylediğini hiç duymadım. Tamam mı ?" Alparslan sonunda konuştuğunda ağzından dökülenler Belinay'ın beklediği cümleler değildi tabii ki. İlk dakikadan gol yiyen Belinay içinden pes etmek yok diye kendisini teselli ediyordu.

"Tamam değil. Ben bunu söyledim, tekrar söyleyeyim mi ?" Belinay gözlerinin içine bakarak konuşmaya devam ettiğinde Alparslan derin bir nefes aldı.

"Bak, kalbini kırmak istemiyorum. Ama şu an kırılman ilerde yaşayabileceğin kalp kırıklıklarının yanında bir hiç. Bana iyi bak, sence benim gibi bir adamdan bir kadına en fazla ne olur ? Hiç bir şey. Ne ben sana derman olabilirim ne de sen bana." Alparslan bu sefer daha yumuşak sesle konuştuğunda Belinay'ın gözleri dolmaya başlamıştı.

Belki demişti içinden, belki bir umut vardır bizim için. O buz gibi olan kalbini belki ben ısıtırım diye düşündü kendi kendine.

"Nerden biliyorsun ?

"Biliyorum. Ben sevgi nedir bilmem. Kimseyi sevmedim, sevemem." Alparslan konuyu kapatmanın peşinde olsa da küçük hanımın pek niyeti yok gibiydi.

Kendisi de bu adamın aşkından ölüp bitmiyordu , sadece ufak bir hoşlantıydı şuanlık ama kalbini bu adamın ellerine bırakmak istiyordu. Onu iyileştirmek, onunla beraber kendisi de onu sevmek istiyordu.

"Ben seni sevmiyorum." Belinay'ın kurduğu cümle gergin olan Alparslan'ın sinirlerini iyice bozmuş ve gülmesine sebep olmuştu.

"Neden bu konuşmaları yapıyoruz o zaman şu an açıklamak istersin belki ?" dedi kolunu direksiyona yaslayıp Belinay'a doğru yaklaşarak.

"Ben lafı dolandırmam, birini sevsem sevdiğimi söylemekten çekinmem onu almak için savaşırım. Sana karşı bir şeyler hissediyorum ama buna sevgi diyemem. Sadece.." Belinay biraz durakladı ve derin bir nefes alarak kurumuş dudaklarını ıslattı.