•Ιωάννα•
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να είμαι με τον Αχιλλέα τώρα αλλά δεν πειράζει και με τον Σταύρο περνάω υπέροχα!
"Που θέλεις να πάμε;" μου λέει και με κοιτάει
"Δεν έχω ιδέα όπου θέλεις! Μίλησες καθόλου με την Βικτώρια;"
"Ναι της εστειλα μήνυμα και της είπα να έρθει αλλά δεν μου απάντησε"
"Ε ίσως το δει μετά"
"Δεν θέλω να έρθει μόνη της μετά"
"Θα πάμε να την πάρουμε ενταξει;" λέει και χαμογελάει
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΆΕΙ...
Δεν είναι ποτέ λυπημένος; Τι στο καλο;
"Εντάξει" και πριν προλάβω να πω κάτι άλλο το κινητό μου χτύπησε
"Ναι;"
"ΜΕΣΑ!"
"ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!" λέω και το κλείνω
Ο Σταύρος ξεφυσιξε και στριφογυρίσε τα μάτια του
"Να κάνω αναστροφή;"
"Έπρεπε να είχες κάνει ήδη" λέω και με πιάνουν τα γέλια
"Μάλιστα αφεντικό!" Λέει κοροϊδεύοντας και με 'ανάγκασε' να του ανταποδώσω με μια άρτια γκριμάτσα
Όταν φτάσαμε είδα την Βικτώρια και κυριολεκτικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
ΜΑΝΟΎΛΑ ΜΟΥ!
Φίλε γιατί έχει τόση ομορφιά αυτή η κοπέλα;
ΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΟΜΩΣ...
Εγώ λέω να ξαναπάω σπίτι...
Μπαίνει στο αμάξι και κάθεται στις πίσω θέσεις χαμογελώντας.
"Γεια σου Ριάκι!" της λέει και γελάει ενώ αυτή χάνει το χαμόγελο της και του τσιμπάει το χέρι
Τι έχασα;;
"Δεν ενοχλούμε τον οδηγό!" διαμαρτυρεται και κοιτάω την Βικτώρια
"Από που προέκυψε το Ριάκι;" λέω και νιώθω πιο άκυρη και από το άκυρο που είχα φάει στο Λύκειο από τον Αχιλλέα...
"Από το Βικτώρια!" Λέει ενθουσιασμένος ο Σταύρος και η Βικτώρια είναι έτοιμη να τον χτυπήσει με την τσάντα
"Εεεε Βικτώρια ηρέμησε!" λέω και αρπάζω το τσαντάκι της
"Δεν ακούς πως με λεει;"
"Ακούω αλλά δεν κατάλαβα γιατί σε λέει έτσι"
"Είναι εύκολο. Βικτώρια Βικτωριάκι Ριάκι" λέει ο Σταύρος και γελάει
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ άρχισα να γελάω.
"Οοοο αλήθεια τώρα Ριάκη; Πώς αλλιώς θα με πείτε;"
"Ξέρω γω χείμαρρος;" λέω και με αγριοκοιταξε
YOU ARE READING
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
