•Ιωάννα•
"Αχιλλέα δες ποια είναι εκεί" λέει ο Γιάννης
Ναι λες και τόση ώρα δεν κοιτούσε εκεί... Εσένα περίμενε νομίζεις!
"Μην στεναχωριέσαι!" μου ψιθύρισε η Βικτώρια και την κοίταξα με ένα βλέμμα που σίγουρα ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα.
Γιατί εντάξει όσο την κοιτάω αυτή την κοπέλα τόσο πιο όμορφη και πιο ξεχωριστή φαίνεται γιατί αν ήταν καμία από αυτές που φέρνει στο σπίτι ο Μάνος οκευ θα μου ήταν εύκολο να τις ανταγωνιστώ.
Όχι ότι δεν είναι όμορφες. Απλά δεν έχουν εγκέφαλο! Για αυτό ταιριάζουν με τον Μάνο!
"Και για πες μας για ποιον πίθηκο λέγατε;" λέει ο Γιάννης και γυρνάει ο Αχιλλέας το βλέμμα του προς εμάς.
Θα αρχίσω να τον συμπαθώ αυτόν...
"Τίποτα ιδιαίτερο! Ένα παιδί που νοικιάζουμε μαζί!" λέω και πίνω μια γουλιά από τον milkshake μου
"Αα πως και έτσι;" με ρωτάει ο Αχιλλέας
Μπα μας θυμήθηκες;
"Μεγάλη ιστορία..."
"Εγώ πάντως θέλω να την ακούσω" λέει η γλυκιά μου Βικτώρια και ξέρω ότι το κάνει μόνο και μόνο για να μας δώσει σημασία ο Αχιλλέας.
"Τον ξέρω από τα τέσσερα μου, ο μπαμπάς του είναι φίλος με τον μπαμπά μου από το δημοτικό και γενικά κρατεί χρόνια αυτή η κολόνια" λέω και γελάμε όλοι.
Και όταν λέω όλοι εννοώ και ο Αχιλλέας!
Βλέπω η ξανθιά κοπέλα σηκώνεται, πληρώνει και φεύγει.
Όχι δεν φεύγει στο τραπέζι μας έρχεται...
Απλώνει η Βικτώρια το χέρι της στο δικό μου και με κρατάει σφιχτά.
"Γεια σας παιδιά!"
"Γεια σου Σοφία" λέει ο Γιάννης και της δίνει το χέρι του
"Γεια σου Σοφία" λέει και ο Αχιλλέας που του τρέχουν τα σάλια και σηκώνεται να την αγκαλιάσει...
Εμ εμένα από όσο θυμάμαι δεν με έχει αγκαλιασει πότε!
Το τελειωτικό χτύπημα θα είναι αν την φιλήσει κιόλας!
Μιλάνε για λίγο και μετά φεύγει έτσι κάθεται ξανά μαζί μας.
Τουλάχιστον δεν την φίλησε!
Ευκαιρία να τον ψαρεψω!
"Αχιλλέα τα σαλάκια σου ρε!" λέω και γελάμε με τα παιδιά ενώ αυτός προσπαθεί να κρύψει το χαμόγελο του.
Οκευ το έπιασα!
Την θέλει...
ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ
ΔΕΝ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΑΥΤΟ
ΤΑΤΑΤΑ
Ο ΠΙΘΗΚΟΣ!
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΝΘΙΑ ΗΛΙΘΙΑ!
Δεν με νοιάζει που είναι μαζί απλά δεν έχω όρεξη να πει καμία βλακεία...
Τον βλέπω πάει και κάθεται εκεί που καθόταν πριν η κοπελίτσα.
Πώς την είπαμε μωρέ...
Α ναι Σοφία!
Αχ ρε Αχιλλέα... Έπρεπε να γνωρίσεις αυτή την Σοφία;
"Τι θα κάνετε σήμερα;" ρωτάει ο Αχιλλέας
"Εγώ θα διαβάσω" είπε η Βικτώρια
"Εγώ θα ψάξω για το σπίτι που λέγαμε!" λέει ο Γιάννης
"Σπίτι;" λέω εγώ
ΘΑ ΦΥΓΕΙ;
ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΡΗΚΑ
"Ναι ψάχνουμε ένα διαμέρισμα κάπου εδώ κοντά στην σχολή μας και στο κέντρο της Κοζάνης! Το άλλο που νοικιάζουμε είναι μακριά!" λέει και κοιτάει μόνο εμένα ο Αχιλλέας.
Αυτό το παιδί θα με τρελάνει!
Μια με κοιτάει έτσι και μια δεν μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια του πάνω από την Σοφία...
Λογικό! Είναι πανέμορφη! Δεν μου κάνει εντύπωση να πω την αλήθεια!
"Αυτός πολύ κοιτάει Αχιλλέα θα τον πλακώσω!" είπε ο Γιάννης
"Ποιος καλέ;" ρωτάει η Βικτώρια
Αχχ Κάνε να μην εννοεί τον Μάνο!
"Αυτός εκεί στο βάθος" λέει και όλοι κοιτάμε προς τα εκεί.
Και ΜΠΙΝΓΚΟ!
Ο Μάνος!
Ο οποίος μου κάνει νόημα να πάω εκεί...
Ωχχχ ...
"Που πας;" με ρωτάει ο Αχιλλέας
Μπα τι σε νοιάζει εσένα;
"Έρχομαι" λέω ξερά
Το ξέρω δεν πρέπει να του μιλάω έτσι. Δεν μου έκανε κάτι αλλά δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω κάπως αλλιώς!
Φτάνω στο τραπέζι του Μάνου.
"Τι θέλεις;" του λέω και πάλι ξερά
"Πες ένα γεια πρώτα! Που πήγαν οι τρόποι σου;"
Τώρα θα σου έλεγα αλλά έχει χάρη που δεν φταις εσύ για τα νεύρα μου!
"Γεια σας παιδιά!"
YOU ARE READING
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
