Η Επιλογή

27.Μου πιάνει το χέρι

•Ιωάννα•

Όταν βγαίνω από το μπάνιο βλέπωτα παιδιά έτοιμα να φύγουν. Καλύτερα ήθελα να μείνω μόνη μου ειδικά μετά από αυτό που μου είπε ο Μάνος.

"Φεύγετε;" τους λέω
"Ναι Ιωάννα πήγε αργά" λέει ο Γιάννης την ώρα που η Βικτώρια με αγκαλιάζει και μου λέει ψιθυριστά <<άκουσα το χαστούκι άθελά μου ερχόμουν να σε βρω θα μου τα πεις αύριο!>> απομακρύνεται και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου

Τα παιδιά βάζουν παπούτσια ενώ ο Αχιλλέας είναι ήδη έτοιμος και έρχεται κοντά μου!

ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!

ΚΑΛΕΕΕ

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΤΩΡΑ

"Ιωαννα αύριο που είναι Σάββατο θα ήθελα να έρθεις στο σπίτι αν θέλεις βέβαια το πρωί να με βοηθήσεις να βάψουμε έναν τοίχο κάνοντας γεωμετρικά σχήματα. Ξέρω ότι είσαι καλή στο σχέδιο για αυτό ζήτησα την δική σου βοήθεια!"

ΑΑΑΑ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ;;;;

ΘΑ ΉΜΟΥΝ ΤΡΕΛΗ ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΟΥΝ

"Εννοείται Αχιλλέα μου κατά τις 8 είναι καλά;" του λέω και με κοιτάει
"Ε όχι και 8 είναι ήδη 2 θα κουτουλάω κατά τις 9 καλύτερα"

Αμάν πια βρε Αχιλλέα χάσαμε μια επιπλέον ώρα μαζί...

"Εντάξει" του λέω και νομίζω πως η απογοήτευση φαίνεται στο πρόσωπο μου

Όπα πλησιάζει και άλλο...

Και ΝΑΙΙΙΙΙ

Βάζει τα χέρια του γύρω μου και με αγκαλιάζει!

Νομίζω θα λιποθύμησω!

Τυλίγω γρήγορα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και κάνω μύτες για να τον φτάσω.

Και μένω έτσι για λίγα δευτερόλεπτα...

Για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που τα περίμενα 2 ολόκληρα χρόνια!

Με αφήνει απαλά και φεύγει με τους υπόλοιπους.

"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ" λέω και ξαπλώνω στο καναπέ

Αφού συνερχομαι από το μικρό εγκεφαλικό που είχα πάθει στρώνω στον καναπέ ένα σεντόνι και κοιμάμαι ευτυχισμένη.

Αλλά όχι δεν κράτησε για πολύ. Ακούω θόρυβο από την κρεβατοκάμαρα και ξέρω πολύ καλά τι είναι.

"ΕΛΕΟΣ! 3 ΠΑΕΙ..." λέω αλλά που να με ακούσουν

Γυρνάω στο ένα πλευρό και βάζω το μαξιλάρι μου στο αυτί μου ώστε να μην τους ακούω όταν ξαφνικά πέφτει το μάτι μου στην ζακέτα του Αχιλλέα!