Η Επιλογή

43."Τι δεν είμαστε;"

•Μάνος•

Είναι σχεδόν μεσάνυχτα και ακούω την Ιωάννα να κλαίει!

Έτσι παίρνω το θάρρος να πάω να την δω ασχέτως που την τελευταία φορά που μιλήσαμε μαλώσαμε.

"Ιωάννα;" λέω και την βλέπω να σκουπίζει τα δάκρυα της γρήγορα γρήγορα

Έτσι κάνει η Ιωάννα...

Δεν θέλει κάνεις να την βλέπει να κλαίει.

Εγώ πιστεύω πως είναι δυνατή κοπέλα! Αυτή για να μου πάει κόντρα πιστεύει το αντίθετο.

"Θέλεις μια αγκαλιά;" της λέω και γνέφει καταφατικά κάνοντας χώρο στο κρεβάτι της

Βάζω το χέρι μου κάτω από το κεφάλι της και αυτή τυλίγει τα χέρια της γύρω μου.

Έχουν περάσει λίγα λεπτά και δεν την ακούω άλλο να ρουφάει την μύτη της σαν μωρό.

Οπότε ξέρω πώς είναι η ώρα για να την ρωτήσω.

"Θέλεις να μου πεις τι έγινε;"
"Δεν ξέρω..."
"Έτσι στο άκυρο;"
"Όχι δεν ξέρω που είναι ο Αχιλλέας!"

Ααα τέλεια για τον χλεχλε θα ακούσω...

"Τον παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνει. Έχω αρχίσει να ανησυχώ και να απογοητεύομαι. Δεν ξέρω αν έπαθε κάτι ή αν δεν θέλει απλά να με δει" λέει χωρίς να με κοιτάει

"Τελείωσες;" την ρωτάω
"Ναι!" μου λέει και με κοιτάει
"Δεν ξέρω πώς να σε βοηθήσω αλήθεια. Το μόνο όμως που θα πω είναι ότι σου είπα να προσέχεις και εννοείται πως επέλεξες έναν άγνωστο να..."
"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ!" φωνάζει

Πετάγομαι από το κρεβάτι, την κοιτάω και φεύγω.

Τι μαλάκας που είμαι!

Κάθομαι και ασχολούμαι με μια κοπέλα που είναι φανερό πως δεν ενδιαφέρεται για μένα και πως δεν της έχει απομείνει ούτε ένα μέρος του μυαλού που είχε.

Της το πήρε ΚΑΙ αυτό ο χλεχλες!

Πολύ κουράστηκα...

Που σαι ρε ταβανάρα μου;;;;

Μόνο εσύ με αγαπάς μωρό μου!
Θα σου έλεγα να κάνουμε τρελίτσες αλλά έχω πονοκέφαλο οπότε καληνύχτα!

Μάλλον πρέπει να σταματήσω την πολύ ζάχαρη στο καφέ μου...

~Την επόμενη μέρα~

Με το ζόρι μπόρεσα να σηκωθώ από το υπέροχο κρεβάτι μου για να πάω στην σχολή.

"Μάνο θα έρθεις σπίτι το απόγευμα;"
"Ουυυ έχει άγριες διαθέσεις το μωράκι μου για απόψε;" λέω και πάω προς τα πάνω του
"Μαζεψου ρε βλάκα! Θα νομίζουν ότι ειμαι γκέι!"
"Τι δεν είμαστε;;;" τον ρωτάω και μου δίνει μια μπουνιά στο μπράτσο