Η Επιλογή

8.Αχιλλέα; Εσύ είσαι;

•Ιωάννα•

Αααα δεν θα τα πάμε καλά Μάνοο
Αν συνεχίσει να φέρνει κιόλας τέτοια ώρα και να μην με σέβεται σίγουρα δεν θα τα πάμε καλά...

Μου έφυγε και ο ύπνος...

ΤΕΛΕΙΑ! ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ;;

Βλέπω το ρολόι 4 και 45

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ!!!

Σε λιγότερο από 4 ώρες θα πρέπει να ξυπνήσω και δεν έχω κοιμηθεί καν.

Αφού δεν νυστάζω και δεν έχω τι να κάνω ας εξερευνήσω λίγο το σπίτι μου

Γιατί πλέον είναι και δικό μου σπίτι!

Έχει πολλές φωτογραφίες...

Φωτογραφίες με τους γονείς του, τον αδερφό του, τους φίλους του από το χωριό μας, έχει ακόμα και με τον ξάδερφό μου!

Τέλεια τώρα θυμήθηκα τα παιδιά μου χρόνια... Μάλλον καλύτερα θα είναι να ξαπλώσω.

ΚΑΙ ΝΑΙ

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΡΟΧΑΛΙΖΕΙ ΣΑΝ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Δεν αντέχω άλλο και δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που είμαι εδώ...

~Το πρωι~

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει και εγώ πετάγομαι με κέφι έτοιμη να εξερευνήσω την καινούργια πόλη που ζω και φυσικά να κάνω την εγγραφή μου.

8 ακριβώς όποτε προλαβαίνω να κάνω ένα μπάνιο και ετοιμαστώ

Παίρνω το μπουρνούζι μου και κατευθύνομαι προς το μπάνιο που είναι αρκετά μεγάλο

"Καλύτερα να κλείδωσω" λέω στον εαυτό μου μην έχουμε και κανένα απρόοπτο!

Το νερό πέφτει στο σώμα μου και το νιώθω ζεστό... Έτσι ακριβώς όπως το θέλω!

Αφού τελείωσα ελέγχω δεξιά που είναι το δωμάτιο του πιθήκου για να βγω

Έχω πάρει κάποια κιλά και είμαι σίγουρη πως ο Μάνος θα το σχολιάσει αυτό!

Αποφασίζω λοιπόν να βάλω κάτι απλό

Αφού είμαι έτοιμη πάω να φύγω αλλά μήπως να ειδοποιήσω τον Μάνο;

Κοιτάω το ρολόι 9 και 5

"Μάλλον όχι" λέω στον εαυτό μου κλείνω την πόρτα και φεύγω...

Προσπαθώ εδώ και αρκετή ώρα να βρω την σχολή μου αλλά τζάμπα κόπος!

"Αουτς"νιώθω ένα πόνο στο δεξί μου χέρι γυρνάω να δω και βλέπω μια κοπέλα
"Χίλια συγγνώμη! Είσαι καλα;" με ρωτάει κάπως ανήσυχα
"Ναι ναι καλά" λέω ειλικρινά
"Δεν σε είδα συγγνώμη!"
"Όλα εντάξει δεν πειράζει" της λέω για να την καθησυχάσω
"Βικτώρια" μου λέει χαρούμενη και μου δίνει το χέρι της...Το πολύ λεπτό χέρι της...
"Ιωάννα, χάρηκα" λέω
"Είμαι καινούρια εδώ μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;" λέει κάπως πιο χαλαρά

Ααα σώθηκες...

"Και εγώ καινούρια είμαι και ψάχνω την σχολή μου!"απαντάω
"Σε ποια σχολή είσαι;" με ρωτάει
"Μηχανικών Σχεδιάσης προϊόντων και συστημάτων" λέω με μια αναπνοή γιατί η σχολή μου έχει μεγάλο όνομα
"Πλάκα κάνεις; και εγώ αυτή την σχολή προσπαθώ να βρω!" Μου λέει και γελάμε και οι δύο
"Ωραία αν είναι ας προσπαθήσουμε μαζί. Η ομαδική δουλειά πάντα είναι καλύτερη!" λέω και ξεκινάμε να προχωράμε προσπαθώντας να βρούμε που έχουν χτίσει αυτή την σχολή!

Μετά από αρκετό ψάξιμο και αφού ρωτήσαμε τον μισό και παραπάνω πληθυσμό της Κοζάνης την βρήκαμε!

"Ουαου" είπε θαυμάζοντας το κτίριο
"Είναι τεράστιο!" λεω εντυπωσιασμένη από το μέγεθος του κτηρίου που πραγματικά είναι ΜΕΓΑΛΟ
"Δεν την περίμενα έτσι να σου πω την αλήθεια"λεει η Βικτώρια και με βγάζει από τις σκέψεις
"Ούτε εγώ, πάμε μέσα να τελειώνουμε με την εγγραφή!"

Η εγγραφή δεν μας πήρε πολύ ώρα και έτσι αποφασίσαμε να πάμε για καφέ να γνωριστούμε καλύτερα

"Και εσύ από που είσαι;" την ρωτάω
"Από Θεσσαλονίκη" μου λέει και εκεί παθαίνω σοκ
"Λέγε ρε πατρίδα" της λέω και γελάμε
"Εσυ;" με ρωτάει
"Για να λέω πατρίδα;"

Με κοιτάει για λίγο το σκέφτεται και αρχίζει να γελάει όπως κάνω και εγώ άλλωστε

Έχει πολύ πλάκα! Την συμπαθησααΑΟΥΤΣ

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;;;

Ένας τυπάς έπεσε πάνω μου με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να σκάσω σαν καρπούζι στο έδαφος...

"Συγγνώμη" μου λέει ο νεαρός που κάτι μου θυμίζει
"Αχιλλέα; εσύ είσαι;" ρωτάω σοκαρισμένη...