Η Επιλογή

68."Καλημέρα όμορφη"

•Ιωάννα•

Όταν συνειδητοποίησα ότι με έχει αγκαλιά σηκώθηκα, σκούπισα τα δάκρυα μου και έκατσα στο κρεβάτι.

"Κοίτα Μάνο δεν θέλω να μαλώνουμε"
"Ούτε εγώ"
"Το μόνο που θέλω είναι να με ενημερώνεις πότε θα έρχεσαι γιατί θέλω να ξέρω αν θα βάζω τον σύρτη ή όχι"
"Εντάξει" λέει και με κοιτάει

"Τι;"
"Πάω να μαζέψω τα πράγματα και να καλέσω την αστυνομία"

Καλέ πάει καλά;

"Μάνο πρώτα καλούμε την αστυνομία και μετά τα μαζεύουμε..." είπα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου

"Αα Ναι σωστά!" λέει και γελάει

Είναι σίγουρη ότι η μαμά του πρέπει να με πληρώνει για ψυχική οδύνη...

Όση ώρα άφηνα τα ρούχα άκουγα τον Μάνο να μιλάει με τον αστυνομικό αλλά η αλήθεια είναι ότι πείνασα...

"Μάνο έρχομαι σε λίγο" είπα και μου κούνησε το χέρι

Πολύ που τον ένοιαξε!

Τέλος πάντων δεν με νοιάζει!

Παίρνω τα κλειδιά και τα υπόλοιπα συμπράγκαλα μου και κατέβηκα τα υπέρτατα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας στα οποία πήγα σίγουρα να πέσω δύο φορές...

Θενξ ΓΚΟΝΤ!

Πριν ανοίξω την πόρτα χτύπησε το κινητό μου οπότε αναγκαστικά έπρεπε να το σηκώσω.

'Σταύρος'

"Ειιιι" λέω με ενθουσιασμό μιας και που έχουμε πολύ καιρό να μιλήσουμε και μου έλειψε

"Καλημέρα όμορφη"
"Τι κάνεις ρε τρελό;" του λέω και γελάει
"Καλά είμαι εδώ κοιτάω τις μεζορέτες"

Ε καλά αυτό η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα από τον Σταύρο αλλά καλά κάνει μωρέ σιγά!

Πιάσαμε την συζήτηση για διάφορα θέματα. Ξεκινήσαμε από εκείνη την μέρα που έφυγα βιάστηκα από το μπαράκι μέχρι και για την Βικτώρια που την λέει Ριάκι!

Η αλήθεια είναι ότι όταν βγήκα από την πολυκατοικία μέχρι και το σούπερ μάρκετ ένας τύπος με ακολουθούσε αλλά προσπάθησα να είμαι ψύχραιμη μιλώντας σε όλη την διαδρομή με τον Σταύρο.

Το πιο περίεργο ήταν ότι φορούσε μαύρα και είχε περίεργο βλέμμα. Κάτι σκοτεινό...

Όταν έφτασα στην πολυκατοικία είδα το περιπολικό στην είσοδο. Αφού μπήκα και πήγα να κλείσω την πόρτα αυτός έκατσε στο απέναντι πεζοδρόμιο και με κοιτούσε έντονα.