•Ιωάννα•
Η γιαγιά του είναι τόσο καλή μας έδωσε την κρεβατοκάμαρα και ο Αχιλλέας μου έδωσε το πάνω μέρος της πιτζάμας του για να βάλω.
Αφού ντύνομαι κοιτάω το δωμάτιο...
Είναι πολύ ωραίο και πολύ χουχουλιάρικο!
Πλησιάζω την πόρτα και βλέπω μια φωτογραφία πάνω στην συρταριέρα.
Είναι ασπρόμαυρη και απεικονίζει μια νύφη και έναν γαμπρό. Δίπλα ακριβώς έχει ένα γράμμα με ωραία καλλιγραφικά γράμματα αλλά δεν προλαβαίνω να το διαβάσω γιατί δίνω βάση στις ομιλίες που ακούγονται πίσω από την πόρτα.
"Άκου εγγονέ μου την Νικολέτα την αγάπησες. Πολύ! Το ξέρω και το καταλαβαίνω. Μετά μας μίλησες για μια Σοφία η οποία όμως δεν σου δίνει καν σημασία. Σωστά;"
"Ναι παππού αλλά γιατί κάνουμε αυτή την συζήτηση; Δεν μου αρέσει να μιλάω για την Νικολέτα το ξέρεις..."
"Ναι το ξέρω απλά ήθελα να σου πω ότι καλό θα ήταν να σταματήσεις να την σκέφτεσαι και να βλέπεις κάποια πράγματα!"ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΚΡΥΦΑΚΟΥΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ!
Άρα δεν φταίω εγώ!
Επίσης τι σπόντα ήταν αυτή κύριε Αχιλλέα;
"Τι εννοείς παππού;"
Τι βάνι είσαι και εσύ βρε Αχιλλέα...
Βάνι από το χαϊβάνι! Μην ξεχνιόμαστε!"Εννοώ ότι αυτή η κοπέλα σε κοιτάει όπως κοιτάω εγώ την γιαγιά σου κάθε φορά που την βλέπω!"
"Αχ παππού όχι. Μήπως να βάλεις τα γυαλιά σου;"
"Μήπως να σε πάω σε οφθαλμίατρο; Γιατί εγώ τα φοράω τα γυαλιά μου!"
"Α ναι σωστά!"Χαχαχαχα μάλλον ναι να τον πάτε!
"Άκου παιδί μου είμαι μεγαλύτερος και το ξέρω καλά αυτό το βλέμμα!"
"Καλά παππού θα το σκεφτώ! Τώρα καλύτερα να πάμε για ύπνο... είναι αργά!"Με το που ακούω αυτό απλά πλησιάζω το κρεβάτι και κάθομαι εκεί.
"Καληνύχτα παππού" λέει μπαίνοντας στο δωμάτιο
"Αχιλλέα μήπως μπορείς να μου πεις που είναι το μπάνιο;"
"Ναι μόλις βγεις στο αριστερό σου χέρι στο βάθος"
"Ευχαριστώ!" λέω και σηκώνομαι αλλά παρατηρώ ότι ο Αχιλλέας κοιτάει τα πόδια μου περίεργαΈτσι τα κοιτάω και εγώ...
Αμάν καλέ αυτή είναι πολύ κοντή η μπλούζα του...
Τώρα εξηγείται! ΝΟΜΙΖΩ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗΦεύγω αθόρυβα και πάω στο μπάνιο να αφαιρέσω όλο αυτό το μακιγιάζ γιατί νιώθω πως οι πόροι μου έχουν πάθει ασφυξία με τόσο μαικαπ.
Όταν πάω να μπω στο δωμάτιό θυμάμαι την Μυρτώ...
Σίγουρα θα μου έλεγε να εκμεταλλευτώ την στιγμή!
Βρε λες;
Μπαίνω μέσα και βλέπω τον Αχιλλέα να κρατάει ένα βιβλίο ανοιχτό και να έχει πλάτη προς την πόρτα.
Τον πλησιάζω, πάω πίσω από το χέρι που κρατάει το βιβλίο και αναπνέω αργά αφήνοντας την ανάσα μου πάνω στο μπράτσο του.
Σε ένα απομονωμένο μέρος της σελίδας έγραφε:
Από εκείνη την στιγμή ανέλαβε η μοίρα τα ηνία της ζωής τους κι άρχισε να πλέκει ένα σενάριο με εκείνους πρωταγωνιστές, σε έναν ρόλο που κάνεις από τους δύο δεν γνώριζε.
Το διαβάζει σιγανά και γυρίζει να με κοιτάξει.
Νιώθω τα πόδια μου να κόβονται.
Βλέπω το μπράτσο του και καταλαβαίνω ότι έχει ανατριχιάσει. Κλείνει το βιβλίο και με κοιτάει μέσα στα μάτια με αυτά τα μπλε υπέροχα ματάκια του που ξέρω πόσο πόνο κρύβουν από πίσω τους.
Εκείνη την ώρα που είμαστε αρκετά κοντά μπαίνει η γιαγιά του στο δωμάτιο.
ΓΑΜΩΤΟ!
Πέφτει το βιβλίο από το χέρι του Αχιλλέα και η γιαγιά του μας λέει ένα βιαστικό καληνύχτα και φεύγει.
"Άσε θα το πάρω εγώ" λέω και σκύβω
"Ορίστε"
"Ευχαριστώ! Είσαι πολύ καλή! Στο έχω ξανά πει;"
"Ναι αλλά δεν πειράζει. Μου αρέσει να το ακούω!" λέω παιχνιδιάρικα και πάω να ξαπλώσωΈρχεται και ο Αχιλλέας δίπλα μου αλλά συνέχεια κάνει σβούρες και δεν θα με αφήσει να κοιμηθώ.
Όχι ότι μπορώ αλλά λέμε τώρα!
"Δεν βολεύεσαι;"
"Όχι έχω συνηθίσει να κοιμάμαι σε μια συγκεκριμένη στάση και δεν βολεύομαι τώρα" λέει και γελάειΤι χαζούλης μωρέ! Τον λατρεύω!
"Απλά ξάπλωσε όπως σε βολεύει. Μην ντρέπεσαι!"
"Ωραία! Έλα στην αγκαλιά μου"ΤΙΙΙ
ΣΟΚΑπλά πηγαίνω ακριβώς δίπλα του και περνάει το χέρι του κάτω από το κεφάλι μου με αποτέλεσμα εν τέλει να τοποθετώ το κεφάλι μου στο στήθος του. Τυλίγει το χέρι του πίσω από την μέση μου και με το άλλο μου που είναι κάτι από το κεφάλι μου μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
Το λατρεύω αυτό όταν μου το κάνουν!
Και έτσι μας πήρε ο ύπνος χωρίς να κάνω καμία ερώτηση.
Περίεργο για μένα και ειδικά τώρα που είχα ήδη εκατό ερωτήσεις έτοιμες. Με πρώτη και καλύτερη
'Γιατί έχει συνηθίσει να κοιμάσαι σε αυτή την στάση; Ποια έχεις στην αγκαλιά σου κάθε βράδυ;'
Ντάξει ίσως είναι δύο αλλά αυτές πάνε μαζί!
YOU ARE READING
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"