Η Επιλογή

16.ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ

•Ιωάννα•

Σήμερα ξεκινάει η σχολή μου και έτσι είπαμε με την Βικτώρια να πάμε ξανά μαζί!

Κατεβαίνω κάτω και την βλέπω πάλι στη  είσοδο στην ώρα της!

"Γεια" της λέω
"Καλημέρααα" μου λέει χαρούμενη
"Τι κέφια είναι αυτά;"
"Απλά ξεκινάει η σχολή και θέλω να είμαι θετική. Πάμε;"
"Ναι!"
"Πώς πέρασες χθες;"
"Πολύ ωραία! Να το ξανά κάνουμε! Εσύ πως πέρασες που σε πήγαν και σπίτι δύο πολύ ωραία αγόρια;" μου λέει γελώντας και με σκουντάει
"ΒΙΚΤΩΡΙΑ!" λέω και γελάω μαζί της
"Εντάξει εντάξει απλά σκέφτηκα ότι εφόσον δεν έγινε κάτι τότε ίσως να γινόταν τώρα" λέει ειλικρινά

Είναι καλή κοπέλα και θέλει να είμαι χαρούμενη μέχρις στιγμής.

"Αρχικά με άφησε μέχρι την πόρτα γιατί όταν φτάσαμε ήταν 5 και κάτι"
"Είπες σε άφησε; Μόνο ο ένας ήταν;"
"Ε μωρέ με άφησαν αλλά για τον Γιάννη δεν με ενδιαφέρει και πολύ! Ντάξει καλό παιδί έχει πλάκα αλλά ξέρεις..."
"Ξέρω ξέρω" λέει και γυρνάει τα μάτια της.

"Να σας πάμε κάπου;" ακούμε και γυρνάμε πίσω να δούμε ένα πολύ ωραίο αυτοκίνητο και μέσα ήταν ο Αχιλλέας και ο Γιάννης.

"Ναι στην σχολή μας αν μπορείτε γιατί έχουμε αργήσει λίγο και είναι η πρώτη μέρα" λέει σχεδόν με μια ανάσα η Βικτώρια και την κοιτάω περίεργα.

Γυρνάει με κοιτάει και χαμογελάει πονηρά.

ΟΚΕΥ ΘΑ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ...

ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ

Μπαίνουμε μέσα κάθομαι πίσω από τον συνοδηγό.

"Καλημέρα παιδιά και ευχαριστούμε" λέω και με κοιτάει μέσα από τον καθρέφτη ο Αχιλλέας με τις ματάρες του.

Οκευ σκάω!

Το κινητό μου χτυπάει...

'Μυρτώ'

Τώρα θα γελάσουμε!

"Καλημέρα Μυρτώ!" λέω και βλέπω τον Γιάννη να με κοιτάει από τον εξωτερικό καθρέφτη του αυτοκινήτου σοκαρισμένος.

Τι είπα; θα γελάσουμε!

"Αν δεν πάρω εγώ ένα τηλέφωνο σιγά μην με πάρεις! ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΣ! και νιώθω μόνη μου στην Θεσσαλονίκη!" μου λέει ναζιάρικα και νευριασμένα ταυτόχρονα. Όλα τα περίεργα αυτή η κοπέλα τα κάνει...

"Συγγνώμη Μυρτώ μου χθες βγήκα και γύρισα αργά στο σπίτι" της απολογούμαι
"Δεκτό! Πόσα γκομενάκια έριξες;"
"Κανένα Μυρτώ τι είναι και θα τους ρίξω;"
"Άμα σου χώσω καμία σφαλιάρα θα σου πω εγώ! Τέλος πάντων. Πώς πάει η συγκατοίκηση με τον πίθηκο;"
"Ποιον πίθηκο; Ααα ναι τον πίθηκο! Εμμ Κάθε μέρα φέρνει και άλλη στο σπίτι και νιώθω σαν να είναι ξενοδοχείο αλλά γενικά καλά! Νομίζω..." λέω

"Who is πίθηκος;" μου λέει η Βικτώρια και τώρα όλοι με κοιτάνε περίεργα

"ΙΩΑΝΝΑ σου μιλάω!" ακούω την Μυρτώ από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου
"Ναι ναι Μυρτώ φτάνω στην σχολή μου να σε πάρω μετά;" της λέω
"Πφφφ καλά"
"Σ'αγαπάω και καλά να περάσεις με τον Δημήτρης" λέω

Ποιον Δημήτρη μωρέ;;;

"Ποιον Δημήτρη ρε;" μου λέει και της το κλείνω.

Και τώρα ο Γιάννης με κοιτάει με ύφος ανακριτή.

Χα πάρτα Γιαννάκη! Δεν της έδινε σημασία τότε που έτρεχε από πίσω σου. Τώρα κάτσε ζήλευε!

Ντάξει ίσως να ήταν και λίγο, πολύ πολύ λίγο επίτηδες το τελευταίο με τον Δημήτρη γιατί δεν ξέρω και κανέναν Δημήτρη εκτός από τον μπαμπά μου.

"Θα έρθουμε να σας πάρουμε κιόλας να πάμε για κανένα καφέ" λέει ο Αχιλλέας και μου χαμογελάει
"Καλό μάθημα κορίτσια!"μας λέει ο Γιάννης και πάμε να φύγουμε.

Μα πως θα έρθουν να μας πάρουν αν δεν ξέρουν τι ώρα θα σχολάσουμε;

Γυρνάω και τρέχω πίσω πριν προλάβουν να φύγουν.

"Παιδιά τα τηλέφωνα σας!" λέω
"Σωστά! Γράφεις;" μου λέει ο Αχιλλέας.

ΚΑΙ ΝΑΙ!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!
ΕΧΩ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ!!!

"Καλή συνέχεια!" μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ;;;

Πάω προς της Βικτώρια με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Τι έγινε πάλι;"
"Θα σου πω μετά. Πάμε γιατί θα αργήσουμε!"

Όταν μπαίνουμε μέσα βλέπουμε ότι έχει μόνο πίσω θέσεις. Έτσι πάμε και καθόμαστε πίσω από έναν νεαρό. Ωραίο νεαρό. Έχει ωραία μάτια... σαν του Αχιλλέα! Όχι τόσο ωραία αλλά κάτι κάνουν.

Μήπως τον έχω ξανά δει κάπου;

Μπααα η ιδέα μου θα είναι!

"Καλημέρα παιδιά" μπαίνει ο καθηγητής και αρχίσει η διδασκαλία.