Η Επιλογή

72."ΜΩΡΗ ΣΟΥΠΙΑ!"

Για όσους δεν διάβασαν το προηγούμενο κεφάλαιο απλά η Ιωάννα και ο Μάνος έτριψαν το πιπέρι. Τώρα η συνέχεια...

•Ιωάννα•

Όταν ξύπνησα το πρωί ένιωθα περίεργα.

Ήξερα ότι ο Αχιλλέας είχε φύγει και ότι εγώ έδωσα ελπίδες στον Μάνο...

Τον Μάνο τον λατρεύω αλλά δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ.

Ποιον κοροϊδεύω;

Απλά δεν μπορώ να τον αγαπήσω με τον τρόπο που αγαπώ τον Αχιλλέα και αυτό θα είναι πολύ άδικο για αυτόν.

Σηκώνομαι αργά από το κρεβάτι και παίρνω τα ρούχα μου στο χέρι.

Τι σκατά έκανα;;;

Αυτό που ήθελε η καρδιά σου

ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΕΣΥ!

Εντάξει ίσως και το μυαλό σου!

Ναι ότι πεις! Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Εντάξει το ήθελα αλλά δεν έπρεπε! Είναι σαν να τον κορόιδεψα...

Αφού το ήθελες! Δεν το έκανες για εκδίκηση!

Ναι σωστό και αυτό αλλά δεν ΒΟΗΘΑΣ!

Παίρνω το κινητό μου και πατάω την κλήση που λέει πάνω 'Μυρτώ'

"Μμμμ"

Μάλλον κοιμόταν... Μάλλον επειδή είναι 8 το πρωί...

"Στείλε τον Μιχάλη να έρθει να με πάρει!" λέω κοφτά και φαντάζομαι την έκφραση της

"ΤΙ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ;" φωνάζει και πονάει το αυτι μου

"Έγιναν πολλά Μυρτώ στείλε τον Μιχάλη να με πάρει από εδώ"
"Γιατί δεν έρχεσαι με τον Αχιλλέα;" λέει αλλά δεν παίρνει καμία απάντηση

"Ιωάννα;"
"Ναι;"
"Έγινε κάτι με τον Αχιλλέα;"
"Θα σου πω από κοντά στείλε τον Μιχάλη. Πάω να ετοιμάσω τα πράγματα μου..."

Μαζεύω τα περισσότερα αν όχι όλα μου τα ρούχα και περιμένω σε μια άκρη στον καναπέ να ακούσω το θυροτηλέφωνο που θα σημαίνει ότι ο Μιχάλης είχε φτάσει...

Έτσι όπως κοιτούσα το κενό της τηλεόρασης, η οποία ήταν κλειστή, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στις φωτογραφίες μου.

Η μία ήταν με τον Μάνο και τον Πάνο ενώ η άλλη ήταν με τον Αχιλλέα μου...

Μου... λέμε τώρα...

Πόσο απαγορευτικό και ταυτόχρονα πόσο πολύ ήθελα να τον λέω έτσι...

Έπιασα και τις δύο κορνίζες και ένιωσα συγκίνηση και πόνο μαζί...