Swoje żale wylewam na papier
Próbuję poskładać kilka zrozumiałych dla ciebie zdań
Sklejam słowo ze słowem
Poprawiam wyraz za wyrazem
Abyś, miał co czytać
Kiedy, ja pogrążona w smutku i łzach
Myślę, co zrobić mam
Aby na chwilę, choć zatrzymać czas
Posklejać od nowa mój świat
Żebym ja, nie musiała się bać.
Abym wstawała rano szczęśliwa
Nie myślała o następnych dniach
Nie musiała martwić się o koniec dnia
Kiedy to ciemność przychodzi
Bojąc się zamknąć swych oczu
Abym była szczerze uśmiechnięta
Żebym nie udawała, żem się nie bała
Ja się boję
Ty się boisz
I cały świat.
