#Zawgyi
ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ အေၾကာင္းမဲ့ေနေနမိသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည့္ မီးေရာင္ေအာက္ကပါးမို႔မို႔ေလး...
ေခါင္းေတြကိုခါးယမ္းပစ္လိုက္သည္။
မဟုတ္တာေတြမေတြးစမ္းနဲ႔ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု အရက္ကေလးနည္းနည္းဝင္သြားတာကို ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္အသိလြတ္ေနရတာလဲ...
မိမိကိုယ္ကို သတိအထပ္ထပ္ေပးရင္း ေရခ်ိဳးျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့သည္။
" ဂြၽန္ ဒီအခ်ိန္ႀကီးေခါင္းေလ်ွာ္လာတာလား "
အေျပာနွင့္အတူ ေခါင္းေပၚသို႔ေရာက္လာေသာ တဘက္ကေလး။ႏူးႏူးညံ့ညံ့သုတ္ေပးေနပံုက လူကိုမရိုးမယြျဖစ္ေစသည္။မမွီတမွီေျခဖ်ားေလးေထာက္ထားတာေၾကာင့္ ဝတ္ထားသည့္ ညဝတ္အက်ႌေလးသည္ အေပၚသို႔တက္ကာ တလွပ္လွပ္ေပၚလာေသာ ျဖဴေဖြးေဖြး ခါးသြယ္သြယ္ေလး။
ရုတ္တရက္အာေခါင္ေတြေျခာက္လာကာ တြံေတြးၿမိဳခ်မိသည္အထိ။
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေဂ်ာင္ကု အသိရွိစမ္းပါ။
" ရတယ္ ကိုယ့္ဘာသာသုတ္လိုက္မယ္ "
အေျခေနမဟန္သည္မို႔ တဘက္ကိုဆြဲယူကာ ကမ္ထယ္ေယာင္းအနားမွ ေရွာင္ထြက္လာခဲ့သည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက အရမ္းအႏၲရာယ္မ်ားလြန္းတယ္......
" ဂြၽန္ အက်ႌထုတ္ထားတယ္ "
တိုးဖြဖြအသံေလးနဲ႔အတူ ခါးကေနသိုင္းဖက္လာတဲ့ လက္ေဖြးေဖြးေလးေတြက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္။မင္းငါ့ကိုဆြဲေခၚလိုက္တာ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း မင္းကံပဲ...
ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ဂြၽန္႔ကို ေတာင္းပန္ခ်င္တာမို႔ ခါးကေနတိုးဖက္လိုက္ေတာ့ ရုတ္တရက္လူကိုဆြဲမကာ ကုတင္ေပၚသို႔ ပစ္တင္ေလသည္။မိမိအားၾကည့္လာေသာ ဂြၽန္႔အၾကည့္ေတြက ရီေဝေဝနဲ႔ရမၼက္ဆန္လွသည္။
မဟုတ္ဘူး ဂြၽန္ ေယာင္းအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး
ကုတင္ေပၚသို႔တေျဖးေျဖးတက္လာတဲ့ဂြၽန္ေၾကာင့္ ေခါင္းရင္းဘက္ဆီတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တိုးသြားမိသည္။ရုတ္တရက္ဆိုသလို ခါးကေနဆြဲခ်ရင္း မိမိအားခြသိုင္းထားသည့္ ဂြၽန္။ထယ္ေယာင္းေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နွင့္ မ်က္ရည္ေတြပါဝဲလာခဲ့သည္။အေတြ႕အႀကံဳမရွိသူမို႔ ဒီလိုအေျခအေနကို ေၾကာက္႐ြံ႕အားငယ္မိသည္။
