Κεφάλαιο 28.

258 38 54
                                    

*Συμβαίνουν αρκετά σε αυτό το κεφάλαιο. Πάρτε μια βαθιά ανάσα, ηρεμιστικά, και μετά διαβάστε το!* 

**Θα το εκτιμούσα πολύ αν σχολιάζατε τα σημεία που σας άρεσαν ή δεν σας άρεσαν.**


«Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι.»


Η ώρα του αγώνα έφτασε.

Πέρασα από το σπίτι του Alex για να πάμε μαζί στον αγώνα και στην διαδρομή του είπα όσα έγιναν. Υποστήριζε ότι η Valerie με θέλει, αλλά τον προβλημάτιζε το τηλεφώνημα που άκουσα.

Ο David μπήκε στα αποδυτήρια, δέκα λεπτά προτού αρχίσει ο αγώνας.

«Ρε μαλάκα γιατί άργησες τόσο;» Ρωτάει ο Alex όσο εκείνος αλλάζει γρήγορα.

«Ήμουν με την Emma» Μας κλείνει το μάτι και δεν αργούμε να πιάσουμε το υπονοούμενο.

«Σωστός» Πετάω και η προσοχή του στρέφεται πάνω μου.

«Πώς περάσατε στους δικούς σου;» Αναρωτιέται και το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι.

«Καλά.» Απαντάω ξερά και βλέπω τον Alex να του κάνει νόημα για να μην το συνεχίσει.

Ευτυχώς το βουλώνει και βγαίνουμε έξω για να πάρουμε θέσεις.

Κλασικά, αναμένω το ημίχρονο για να παίξω.

Το σκορ μέχρι τώρα είναι 0-0.

Δεν περίμενα ότι η αντίπαλη ομάδα θα ήταν τόσο καλή.

Ο διαιτητής σφυρίζει το ημίχρονο και όλοι κατευθυνόμαστε στα αποδυτήρια.

Ανάθεμα και αν άκουσα όσα είπε ο coach. Το μυαλό μου τριγύριζε στην Valerie. Ίσως της μίλησα μαλακισμένα πριν. Είναι με τον Theo, αλλά αν νιώθει κάτι για εμένα; Έστω και κάτι μικρό. Εξάλλου, τι θα του έλεγε; Είμαι μαζί σου, αλλά θέλω και τον Blake;

Αυτό το κορίτσι θα με στείλει στον ψυχίατρο.

Κουνώ το κεφάλι μου για να διώξω τις σκέψεις και μετά από πέντε λεπτά βγαίνουμε πάλι στο γήπεδο. Ξεκουμπώνω και πετάω στον πάγκο την ζακέτα μου, πλέον μπορώ να δω το νέο μου τατουάζ.

Η χαμηλή θερμοκρασία δεν με επηρεάζει, γιατί καίω από θυμό.

Η μπάλα προσγειώνεται στο έδαφος και το παιχνίδι συνεχίζει.

«Γαμώτο» Βρίζω όταν χάνω την μπάλα.

Ο αντίπαλος παίκτης με έχει ρίξει ήδη δυο φορές και μου έκλεψε την μπάλα άλλες τόσες.

The European girl.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora