The European girl.

Κεφάλαιο 31.

*Ανεβάζω το 31ο κεφάλαιο, στις 31 Ιανουαρίου, που αφορά την 31η Δεκεμβρίου, στις 12:31. Ψυχαναγκαστικοί μου φίλοι, μαζευτείτε να γίνουμε μια παρέα!* 

Έν αρχή ήν το χάος.

Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα του χρόνου... και τα γενέθλια μου.

Δεν θα μπορούσε να με αφήνει περισσότερο αδιάφορο αυτή η μέρα, και αυτό για δυο λόγους.

Πρώτον, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα με τον νέο χρόνο, θα συνεχίσουμε τον ίδιο τρόπο ζωής, με τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες συνήθειες. Η άποψη περί «νέος χρόνος, νέος εαυτός» δεν είναι παρά μια ηλίθια επιθυμία που λαχταράς από απελπισία και θεωρείς ότι η αλλαγή του έτους θα εξαφανίσει δια μαγείας όλα τα άσχημα συναισθήματα και γεγονότα που βίωσες.

Δεύτερον, παρόλο που γίνομαι 21 έτους, παραμένω ο ίδιος μαλάκας.

Ξύπνησα γύρω στις 11 και ξεκίνησα να γράφω την μια εργασία που μου είχε απομείνει γι' αυτό το εξάμηνο. Η οικογένεια μου και οι φίλοι μου ξεκίνησαν τα τηλεφωνήματα ήδη από τα μεσάνυχτα, οπότε άργησα να κοιμηθώ.  

Είχα απενεργοποιήσει το κινητό μου, ώστε να μην με ενοχλούν με μηνύματα ή κλήσεις όσο διαβάζω.

Μαλακίες.

Δεν ήθελα να περάσω όλη την μέρα πάνω από το κινητό περιμένοντας μήνυμα της.

Ο μόνος λόγος που ανυπομονούσα για το νέο εξάμηνο, ήταν επειδή θα επέστρεφε στην Αμερική. Θα την έβλεπα επιτέλους.

Νευρίαζα που δεν ήταν ενεργή στα social media και δεν έδειχνε που είναι και τι κάνει. Έτυχε να δω μόνο μια φωτογραφία που ανέβασε ο αδερφός της -μιας που την έκανε ανακοινοποίηση, και ήταν οι τρεις τους κάτω από το δέντρο. Ήταν πανέμορφη. Φορούσε ένα γκρι πλεκτό φόρεμα με μαύρο καλσόν και το χαμόγελο της ακτινοβολούσε.

Τρεις ώρες αργότερα και η εργασία είχε σταλεί ήδη στον καθηγητή.

Άνοιξα το κινητό μου και είδα πλήθος μηνυμάτων από συγγενείς, φίλους, ακόμη και από την Anne.. αλλά όχι από την Valerie. Πέταξα νευριασμένα το κινητό μου στο κρεβάτι και ετοιμάστηκα για το γήπεδο.

Φόρεσα τα ακουστικά μου και ξεκίνησα να τρέχω. Όσο σκεφτόμουν ότι έφυγε ενώ αφήσαμε κάτι στην μέση, θυμώνω περισσότερο. Ήμασταν τόσο γαμημένα κοντά. Το έβλεπα στα μάτια της ότι το ήθελε. Αλλά με παράτησε κι έφυγε.