The European girl.

Επίλογος.

chapter's song: Two Ghosts - Harry Styles

__________________

Πέφτει σιγά - σιγά η αυλαία

- κι εγώ, 

ακόμα δεν έχω βρει τα λόγια μου.

__________________

Πόνος∙ αυτό ένιωθα.

Έναν αβάσταχτο πόνο να καίει τα σωθικά μου.

Η εικόνα αυτών των δυο να φιλιούνται δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μου.

Τα λόγια της είχαν χαραχτεί στην μνήμη μου.

Όχι μόνο μου είπε ψέματα και μου έκρυψε κάτι τόσο σοβαρό, αλλά το μοιράστηκε με τον Theo.

Τα συναισθήματα μου είναι τόσα πολλά και μπερδεμένα. Νιώθω θυμό, οργή, απογοήτευση. Αισθάνομαι ότι με πρόδωσε.

Ένα μέρος του εαυτού μου θέλει να γυρίσει πίσω και να ακούσει τι έχει να μου πει, να την συγχωρέσω και να γίνουν όλα όπως πριν.

Διάολε, όχι.

Ήμουν τόσο απελπισμένα ερωτευμένος μαζί της και ήμουν διατεθειμένος να κάνω τα πάντα γι' αυτήν, αλλά δεν μπορώ να συγχωρήσω το ψέμα και την απιστία. Ακόμα και αν είναι η Valerie.

Το τηλέφωνο μου συνέχισε να χτυπά, αλλά το αγνόησα.

Ήπια ακόμα μια μεγάλη γουλιά από το μπουκάλι ουίσκι και τελείωσα το τσιγάρο μου.

Ξαφνικά, η πόρτα χτύπησε.

«Blake, άνοιξε μου, σε παρακαλώ.» Ακούω την Valerie να λέει χτυπώντας επανειλημμένα την πόρτα.

«Δεν θα φύγω αν δεν μου ανοίξεις!» Επιμένει και έτσι σηκώνομαι και της ανοίγω. Χρειάζομαι μερικές εξηγήσεις όπως και να έχει.

Τα πρησμένα μάτια μου συναντούν τα ανήσυχα δικά της. Ένα τοίχος υψώνεται μόλις θυμάμαι τα γεγονότα και νιώθω κενός. Το βλέμμα μου είναι ψυχρό και απαθές απέναντι της, αλλά της κάνω χώρο για να περάσει.

«Είπα ότι δεν θέλω να με ενοχλήσεις ξανά.» Επαναλαμβάνω τα λόγια μου κλείνοντας την πόρτα.

«Blake, παρεξήγησες, εγώ δεν –» Ξεκινά να απολογείται.

«Φυσικά και παρεξήγησα.» Γελάω πικρόχολα διακόπτοντας την.

«Δεν συμβαίνει τίποτα μεταξύ μας, Blake.» Προσπαθεί να με πείσει, είναι μάταιο.

«Δεν αντιστάθηκες στο γαμημένο φιλί του.» Υπενθυμίζω και στους δυο και η φωνή μου σπάει. Γαμώτο, πονάει.