SWAMP

9.BÖLÜM

Birinin sizi evcilleştirmesine izin  vermişseniz, biraz olsun  gözyaşı  dökmeyi  göze  alacaksınız .

Hatırlatma *

Ve şuan tek bildiğim her şeyin yeni başladığıydı...

Kafenin içine girer girmez  kahve  kokusu  burnuma  dolmuştu  bile.
İçeriyi göz gezdirip  aradığımı  bulmaya  çalışıyordum.
Kasanın yanında  Jungkook ile konuşuyordu.
Jungkook  elini Bong Soo'nun omzuna  koyduğunu  görmemle oraya  fırlamam  bir  oldu  diyebilirim.

Elini ittirip iğneleyici  şekilde  gülümsedim.
Bu kadar  samimilik  yeterdi  ama.
Bir de iğneleyici  sözlerim  yok mu?

_ Pardon yaa...önemli  işlerim  var da
geçerken Bong Soo'ya bir şey  söylemem  gerekiyor. Tüh konuşmanızı  da böldüm.

_ Evet  biraz  böldünüz.

Bu Jungkook  ne zamandan beri  böyle  konuşmaya  başladı?

_ Bong Soo  dışarı  çıkalım  mı?
Herkes  duysun istemiyorum da.

Son  cümlemi  onun gözlerinin  içine  bakarak  söyledim.
O sinirle  bize  bakarken  dışarı  çıktık.

_ Ne söyleyecektin Jimin?

Rüzgârdan  saçları  uçuşuyordu.  İlk  gördüğüm  zamanki  gibi.
Eminin  çok  yumuşaktırlar.

_ Aslında  şey...

O sırada  gözlerim  bizi  çekemeyen  Jungkook'a kaydı.

Bize bakıp biriyle  konuşuyordu.

_ Şey için  geldim  ya. Annem seni çok  sevmiş de,arabanın  içinde  şuan  gelemiyor. Ayağını incitmiş...sana da bir şey söyleyecekmiş.  Bir  gidip görsen?
Çok dedim başka  zaman  söylersin diye  ama tutturdu  şimdi  söyleyeceğim  diye.

Uydurduğum  yalana  çocuk  bile  inanmazdı  belki de.
Demek  ayağını  incitmiş!

_ Ah tabi tabi.  Bende anneni  çok  sevdim. Arabanız  nerede? Hem geçmiş  olsun  da derim . 

Gerçekten  kalbi çok  saf ve temizdi.
Kötü düşünmüyordu. Bu yönüne hayrandım.
Bir yandan da iyi yönünü  suistimal  ettiğim  için  kızıyordum kendime.
Ama yapacak  hiçbir şey yok.
Onu buradan  götürmekten  başka...

_Hemen  şurada.  Benimle  gel. Annem çok  sevinecek.

Arabaya  yaklaşıp kapısını  açtım. Annem ani  ve saçma  planımdan  habersizdi.

_ Buyur  kızım.

_ Geçmiş  olsun efendim . Ayağınız  nasıl?

Bong Soo'nun arkasına geçip  anneme  ellerimle  ve dudaklarımla  anlatamaya  çalışıyordum.
Annem ise anlamaya  çalışıyordu .

_Eeee şey....

Annem  lafına  başladığında  hemen ayağımı  gösterip  anlatamaya  devam  ediyordum.

_ Ah evet. Evdeyken gözüm  karamıştı.  Merdivenlerden  inerken  düştüm.
Ama endişelenecek hiçbir  şey  yok. Krem sürdüm  yatarken iyi gelecektir  umarım.

İşte  benim  annem!

_Çok geçmiş  olsun  efendim. Yine  de keşke doktora  görünseydiniz.

Konuşmaya ben  girip  planımın  devamını  uygulamaya  çalıştım.

_Eeee  Bong Soo  istersen  arabaya  otur . Soğuk.  Ben  de üşüdüm. Sen de üşüme ,annem de üşümesin olur  mu? İşimiz  bitince geri  kafeye  dönersin?

_ Oh olur  tabi.

Annemin  yanına  oturunca  ben de şoför  koltuğuna  geçtim.

_ Eee Jimin  bir  şey anlatacağınızı söyledi. Ne diyecektiniz?

Annem bir şeyler  anlatmaya başlayınca arabayı  kilitlemek için  kilit  düğmesine  bastığım  an "klit"sesi  çıkmasıyla ikisi  de bana  döndü.

Bong Soo bana  bakarken ne diyeceğimi   bilemedim.  Anladığında  her şey  çok geçti.  Araba  kapısını  açmak  için  zorluyordu.

_ Uğraşma...kilitledim.

Anında  dolan gözleri  beni  buldu.

_ Ne kilitlemesi? Ne dediğinin farkında mısın? Aç şu kapıyı  Jimin!

_Yapamam .  Çok üzgünüm  ama pişman değilim.  Benimle  gelmek  zorundasın.

Korktuğunu  iliklerime  kadar  hissettim.

_ Bong  Soo sakin   ol. Sana kötü  bir şey  asla  yapmayacağım.  Şimdi  telefonun  varsa  bana  ver.

_Saçmalama Jimin.  Bu yaptığınız  suç!
  Zorla  kaçırmaktan  ceza  alacaksınız!
Sizi şikayet  edeceğim.

_Anne Bong Soo'nun üzerini arar mısın?

Arabayı çalıştırdığında Bong Soo saha fazla  telaş  yaptı.

_ Jimin  bırak  beni! Çok kötü  olacak. 
Sizi polise şikayet  edeceğim.

Arababın  aynasından arkaya  baktım.
Jungkook  hızla  yola çıkmış.  Telefonuyla  birini arıyordu.

Bu çocukta  bir  şey vardı.

_Al

Annem telefonu bana uzatınca cami açıp  telefonu  fırlattım.
Bu yaptığıma şaşırmış  olsa da tepki  veremedi.

_Sana yenisini  alırız  Bong Soo.