SWAMP

22.BÖLÜM

Boğulduğunu sandığın  an cephede  savaşı  kaybettiğin  andır*

Hatırlatma*
Kolayca  olacak her şey.
Kolayca...

                           *******

                  BONG SOO'DAN

Erkenden kalkıp duş aldım. Saçlarımı kurutup özenle  tararken  şirketin  nasıl bir  yer olabileceğini düşünüyordum. Bugün  ben de gideceğim  ve ortamı  merak  ediyordum. Eminim  ortamı  bu evden  daha iyidir.

Anladığım  kadarıyla  çalışma pozisyonum da orada  belli olacak.  Sorduğumda  beni birkaç kelimeyle geçiştirmişlerdi  çünkü.

Dert değil ama, oraya gittiğimde  gittiğimde  elimden  geleni  yapacağım.

Siyah pantolonumun üzerine mavi sweeti  giyip odamdan çıktım.
Mutfağa girdiğimde  Jimin'in annesi Taehyung'a kahvaltı  tabağı  hazırlamakla meşguldü.

_ Oh Bong Soo, sende geç şuraya  sana da tabağını vereceğim kızım.

_ Teşekkürler.

Sıcak gülümsemesini  sunduktan  sonra  boş bulduğum  yere geçtim.

_ Günaydın.
_ Günaydın.

Taehyung  yüzüme bakmadan  günaydın dediği sırada  tabağıyla uğraşıyordu.
Birkaç lafladıktan  sonra  Jimin  geldi.

Jimin masaya yerleşmeden önce  bana bakıp kendine baktı.  Bu hareketi birkaç  defa tekrarlayıp uzunca  gülümsedi.

_ Aaaaaa ne tesadüf Bong Soo görüyor musun? Aynı pantolonu giyinmişiz.

Gözlerimi devirip  çatalımla  salatalıktan  aldım.
Tesadüf  olduğuna inanacak  kadar  saf değildim.

_ Gördüm.

Belli belirsiz  konuştuğumda daha çok gülümsedi.
Taehyung ise "çocuk  musunuz  siz?"bakışları  atmakla  ilgileniyordu.  Yüz halinden eğlendiği  bariz ortadaydı.

_ Hayat tesadüflerle dolu  görüyorsun değil mi? Resmen  aynı  renk giymişiz.

Neden bu kadar  büyütüyordu?
Alt tarafı aynı renk  o kadar.
Zaten çoğu insanların tercih  ettiği bir  renk değil  mi?
Yanlış  mıyım?

Zaten  siyah  hayatımın  büyük bir  kısmını kaplıyordu. Bunu dışa vurmam gayet normal.

Yanıma otururken  annesiyle  konuşuyordu.  Bu sabah  oldukça  enerjik  gibi.

_ Anne çok açım.  Fazla fazla koy olur  mu? Bence  onlar az üzerine  ekler misin?

_ Bu senin  tabağın  değil  oğlum.  Bong Soo'nun bu.

_ Peki, bende benimki  hazır  olana  kadar Bong Soo'nunkinden  yerim.

Annesi tabağı  önüme  koyduğunda  benden önce  Jimin  davrandı. Daha bir  şey diyemeden salamlarımı  bitirdi  teker teker.
Cidden ukalaydı.
Biraz  beklesin.  Açıktan  ölmüyordu  ya!

Peynirlere geçtiğinde  çatalı tutan eline  bir  tane vurdum.
Vurmamla  çatalı  elinden  düşmüştü.
 
_Ne yapıyorsun Jimin?

Ağzındakileri yutup  baktı  dikkatlice. 
Yüzünde  zerre pişmanlık duygusu yoktu.
_ Kahvaltı.

Şimdi suçluluk  duygusu  ile bakmaya  çalışıp yapamasa  da bilerek yaptığını  biliyordum. Tam anlamıyla demagoji  yapıyordu.