Drianna and her magic diary

Chapter XXXI: As Light As A Feather

**************************

Drianna Dela Cuesta

I was awaken by the bright light of the sun, I have no idea kung anong oras o araw ngayon pero sigurado akong may pasok sina Drake pati na yung kambal kaya ang tanging bantay ko lang dito ay ang sarili ko atsaka si Nikolai. Pupunta naman dito si Ria kaya hindi na rin siguro ako masyadong mabo-bored.

Alas siyete na pala ng umaga, no wonder why gising na rin ang mga pasyente dito. Sa kabilang ward, nandoon yung lalaking gwapo na may bali ang buto. Nagkakasalubong kami minsan pero hindi naman kami nag uusap, palagi rin kaseng naka bantay si Nikolai sa'kin. Ewan ko ba sa taong to...

Now that everything is starting to go back to it's normal status then same goes for Nikolai's life, his real family found him immediately. Yung mga taong kimitil sa buhay ng mga magulang niya ay parehas nahatulan ng reclusión perpetua, it's means life imprisonment. That's their punishment.

Yung pangalan ni Nikolai, iyon talaga ang orihinal na birth name niya. Hindi pala pinalitan ng mga taong nag panggap na magulang niya, Isa pa iyon sa dahilan kung bakit mabilis siyang nahanap ng mga Lolo at Lola niya.

But honestly, I'm still not sure what to do or which one to think about. There's a lot going on in my head, hindi ko na alam kung ano ang uunahin ko. I have to study again and be a grade 12 student sa dati kong school, ako na ang pinaka matanda doon but that's not my problem.

Iniisip ko lang kung papaano kami naka balik ni Nikolai sa normal at dahil doon? para akong nagkaroon ng trauma sa pag tulog. I kept on staying up all night without my doctor's knowledge, hindi ko rin sinasabi sa mga magulang ko o kina Drake dahil alam kung bibigyan nila ako ng sleeping pills.

Kaninang alas kwatro lang ako natulog tapos ngayon ay gising na agad ako, ni hindi man lang ako nakakaramdam ng pagod o antok kahit na anong gawin ko. Natapos ko na lahat ng libro, napanood ko na lahat ng episodes ng SpongeBob, Tom&Jerry, yung isang pusa pati tatlong ipis atsaka yung duwag na kulay pink na aso.

Wala na akong ibang gagawin kung hindi ang matulala sa kisame ng ward ko habang hinihintay ang araw na maaari na akong ma-discharge dito sa ospital, gusto ko na ring umuwi at doon na lang mag pahinga. Yung therapy, pwede naman akong mag punta ulit para sa ganon atsaka sila na nga ang nag sabi noon na ayos lang naman ang mga paa ko.

Noong naaksidente kami ni Nikolai, parehas kaming sa ulo tinamaan at hindi sa binti kaya ayos lang ang kalahati ng katawan namin. Hindi kami mapa-paralysed pero na-comatose naman kami ng matagal na panahon, gustuhin ko mang ma-disappoint? It's useless...

Nang yari na ang dapat mang yari, nakalipas na ang dapat makalipas kaya ang magagawa ko na lang ay tanggapin ang katotohanan. Kapag okay na ako, I'll go ahead and visit Azi's grave. After all, he played the biggest part in our dreams. What do I mean by that? Ganito yan...

Sa realidad, hindi naman maayos ang samahan ni Nikolai atsaka Jaester pero sa panaginip ko? Mas maayos pa sila sa buhay ko. They weren't just best friends, they were brothers. Perhaps, Azi visited Jaester in his dreams and told him that they should make up and forgive each other.

Dahil kay Azi, nalaman ko ang totoo tungkol sa hindi matapos-tapos na gulo netong dalawa pero maayos na daw sila ngayon. Naikwento sa'kin ni Nikolai ang mga huling sinabi ni Jaester bago siya umalis, mas nauna pala kase siyang nagising kaysa sa'kin kaya nag pang abot pa sila sa isa't isa.