Rich in Love (Editing)

Chapter30- the truth

Kinakabahan akong naglalakad papunta sa office ni Sunhoo. Ngayon ang alis ko pauwing Pinas at mamayang gabi naman siya. Totoong nagkasama sila ni Jane kagabi dahil nakita ko sila sa first floor nong kumakain ako pero umalis din naman si Sunhoo pagkalipas ng ilang minuto. Kaya medyo nakahinga ako ng maluwag dahil hindi siya natulog kay Jane.

Nakasalubong ko ang kasama ni Sunhoo na doctor. Yong makakasama niya sa surgery. "Hello, doctor. Have seen Sunhoo?"

Nginitian niya ako. "Oh Hello Ms. Novida! He's in his office. Thinking so deep." Natawa ako sa sinabi niya. Nagpaalam na ako na puntahan ko si Sunhoo.

I took a deep breath before nock the door and enter the room. I saw him seriously looking at the screen. Hindi niya ata namalayan na nakapasok na ako kaya tumikhim ako. Agad ko namang nakuha ang attention niya.

"H-hello." Nahihiyang sabi ko. Sumagi na naman sa isipan ko ang sinabi ni Jane na ang kapal ng mukha ko na magpakita pa kay Sunhoo dahil sa ginawa kong pag-iwan sa kanya noon.

"What brings you here?" Tumayo siya at naglakad papunta sa akin. Namulsa naman siya. Yumuko ako at nilalao ang kuko ko. 

"I came to tell you that thank you." Inangat ko ang tingin ko sa kanya and there again. His unreadable face. "Thank you for all of this." Gusto ko ng i-open up ang tungkol noon. Gusto kong linawin ang lahat. Wala na kaong pakialam kung nagmumukha na akong tangang desperada. Wala akong pakialam kung ano man ang gawin sa akin ni Jane kung sakali. Gusto ko rin malaman ang lahat kay Sunhoo.

"Kahit iniwan kita at sumuko ng walang pasabi noon. Salamat dahil sinasamahan mo pa ako ngayon dahil sa kalagayan ko-

"I'm just doing this because of your health." Seryosong sabi niya. Just because of my health... It hurts but i know that theres something more.

Nginitian ko siya. "Sunhoo..." Nakunot ang noo niya ng tawagin ko siya sa pangalan na.

"The truth is. I did wait you."

"No. I missed you. So much." Tumulo ang luha ko. Yon ang totoo. Na namiss ko siya.

"I became successfull entreprenuer, Accountancy because of you. I became what and who am I for today because of you, B-but, i-i'm sorry." Hindi ko na napigilang mapahagulgol at humawak sa kamay niya at yumuko ako na parang kumukuha ng lakas ko.

"I-I'm sorry that i left you behind without any words. A-ayaw ko na mapahiya ka. Na madamay ka sa gulo ng pamilya ko. But believe me. Minahal kita at araw araw ay sinusubay bayan kita sa media." Tumingin ako sa kanyang  mga mata na madaming pagtatanong na makikita don.

"I wanted to show up myself to you noong medyo naayos ko na ang gap between my family and Jake's family but I was afraid and ashamed. Up until now, I feel ashamed dahil ikaw pa ang unang nagpakita at ngayon ay tumutulong. S-sunhoo. I'm not telling you this to you right now because you're here helping me and i'm not telling you this because I'm hurting whenever I see you with Janela but I'm telling you this dahil hindi natin alam kung mabubuhay pa ako, o makakasurvive ako sa surgery. I don't want to die na may hindi pa tayo nagkakaayos." Tahimik lang si Sunhoo na nakikinig sa akin.

"Kahit ang toto niyan... N-nasasaktan ako kapag nakikit ko kayong magkasama ni Jane. Pero ano bang karapatan ko? Deserve ko namang masaktan." Tumawa ako ng mapakla. "It's my karma. Pero masaya din ako. Nagpapasalamat din ako kay Jane because she gave me a chance to see you again and to work with you at mapalapit sayo. And I also have the chance to tell you that..."

Hindi ko kayang sabihin sa kanya to. Natatakot ako na baka reject lang ang isasagot. Talong talo na ako. Alam ko pero mahal ko si Sunhoo. Siya lang ang lakas ko. Siya ang makakatulong sa akin sa lahat. Because I know since from the very start that Sunhoo is what my heart shouted.

"T-that... Th-

"Saranghae..."

I froozed nabingi ako sa sinabi niya. Bumagsak ang mga butil ng luha sa mata niyang singkit. Hindi padin ako makagalawa. Nakatitig lang ako sa kanya.

Dahan dahan niyang iniangat ang kamay niya at hinaplos ang pisngi ko. Kung kanina ay dada ako ng dada, ngayon ay biglag umurong ang dila ko at parang huminto ang pitik ng puso ko. "Saranghae, Xanti. I love you and I can't replace you." 

Tumulo ang luha ko. Tama ako ng pagkakadinig diba???!!! Mahal ako ni Sunhoo! Mahal niya ako! 

Napahinto na naman ako ng unti unti niyang ilapit ang mukha niya sa akin. Damang dama ko ang init ng hininga niya sa mukha ko. Is he going to kiss me? Yes. I was right. His lips parted to my lips. Dahan dahan niyang iginalaw ang labi niya. God! I miss him! I miss his kiss! I responded to his kisses. 

I can feel his love and his longed to me. Hinapit niya ang bewang ko kaya mas napausod ako sa kanya. Napahigpit ang hawak ko sa laylayan ng lab gown niya at dinama ang kanyang matamis na halik.

This time, I feel like i am in the clouds. I am the most happy woman now for this day. I'm so happy and contented. Sana hindi to panaginip. Sana totoo to at sana--

Bigla akong nahilo kaya bumitaw ako kay Sunhoo. Nabigla ata siya. "A-are you okay?" Nag-alalang tanong niya.

Dahan dahan akong tumingala sa kanya but my vision was blurry. Nakaramdam ako ng tinding kaba ng wala na naman akong maramdaman. Nakagat ko ang ibabang labi ko at umiling iling na nagmamakaawa kay Sunhoo. "Xanti... Speak."

Sinalo ako ni Sunhoo ng mapaluhod ako. Napabitaw ako kay Sunhoo dahil wala na akong maramdaman. Parang hindi na rin tumibok ang puso ko. 

"Xanti, namumutla ka. Tell me what you feel." Nag-alalang ani Sunhoo.

"Speak!" Sigaw niya.

"N-num...b."