Rich in Love (Editing)

Chapter15- Thank You

Dahan dahan na nilapag ni Sunhoo si Xanti sa kanyang kama ng pagdating nila sa mansion. Pinagmasdan niya ang dalaga at hinawi ang ibang hibla ng buhok sa kanyang mukha na humarang.

"I'm sorry for putting you in a situation like this. It is the only way to protect you." Hinagkan niya nag noo ng dalaga at kinumutan bago lumabas ng kwarto niya.

Hindi alam ni Xanti na ang dahilan ng kanilang engagement ay dahil sa matagal ng lulong sa utang ang pamilya ni Xanti sa pamilya ni Sunhoo at madaming nagpull-out na investors sa company nila. Ang tanging alam lang ni Xanti ay may problema sa company nila pero hindi ganon kabigat.

Nagpapasalamat din si Sunhoo ng pumayag ang kanyang ama na ipagkasundo na lamang sila kesa makulong ang pamilya ni Xanti. Pasikreto din na sinusundan ni Sunhoo si Xanti simula noong nagkabungguan sila noon sa Korea, until Sunhoo finds out that Xanti's parents' abusing her sometimes. Siguro ganon ang pakikitungo nila dahil malaki ang problema nila. 

Hindi rin mataim ni Sunhoo na nakikitang nasasaktan ang dalaga at lalong alam din niya ang tungkol sa Jake na yon kaya mas minaigi na niyang umamin kay Xanti na mahal niya siya kung kaya't totoo naman talaga.

"How is she?" Natigilang ang binata ng makasalubong ang ama  ni Xanti. Dumating na pala ito galing sa ibang bansa dahil sa inaayos na problema.

"She's doing fine, Sir." Simple at seryosong sagot ni Sunhoo.

"I trust you that you won't harm my daughter." Yon lang ang sinabi ng ama ni Xanti at naglakad na palayo. Kahit kailan, napaka pride ng mga magulang ni Xanti and no doubt na nakuha ni Xanti ang ugali nilang iyon.

___

"Maagang umalis ang dad at mom mo, Xanti." Umupo ako sa sofa dito sa living room habang hinihilot ang ulo ko. Ang sakit sakit ng ulo ko pagkagising and knowing na dumating daw sina mom and dad kagabi pero umalis na naman, mas lalong sumakit ang ulo ko.

"Ok ka lang ba, hijah?" Nag-aalalang tanong ni tita Fe.

"Ok lang ako. Si Sunhoo po?" Natigilan siya sa tanong ko. Ah, parang bago lang sa kanya na tanungin ko ang fiance ko ganern ba?

"Nevermind. Aalis na ak-"

"Hintayin mo daw siya dito umalis saglit." Iniwan niya ako. Seriously? Ang weird ng mga tao ngayon, including me. Aish!

Pabagsak akong umupo at saglit na pumikit. Hindi ko mapigilang mapangiti ng maalala ang mga confessions namin kagabi ni Sunhoo kaya siguro masakit ang ulo ko ngayon dahil umakyat sa brain ko ang kilig at mahirap i-digest. Oo, utak na nag nag da digest ngayon.

"Reminiscing, huh?" 

0_0

What the fvck... Awtomatiko na nanlaki ang mga mata ko ng mapadilat ako. Ang lapit lapit ng mukha ni Sunhoo sa mukha ko!!! Naaamoy ko din ang mabango niyang pabango at hininga. "Y-you're... M-malapit ka masyado." Kanda utal na sabi ko. Nakahinga ako ng maluwag ng lumayo na siya. Ngising ngisi ang loko.

But... My heart! Eto na naman yong familiar na feeling whenever Sunhoo is here.

"Let's go. Sa school na lang tayo kakain." Tumayo ako at naunang naglakad. Bakit ganon? Dapat maging comfortable na ako dahil nag aminan kami kagabi pero hindi ako makaakto ng parang normal. Kinikilig talaga ako. Hindi ko muli namalayan na nakasunod na pala siya sa akin. Nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko.

"Mula ngayon, maghintayan tayo at magsasama tayo sa school." Ngiting ngiti siya. Hindi ako sanay na nakangiti si Sunhoo.

"Psh. Ang creepy mo kapag ngumingiti ka." Hindi ko na napigilang magsalita ng pabalang. Mas lalong nawala ang singkit niyang mata ng tumawa siya kaya napatawa na rin ako. I'm so bless to have this man besides me.

"What? May dumi ba sa mukha ko?" He suddenly ask ng mapansin na nakangiti ako na nakatitig sa kanya. Lumapit sa kanya. Wala namang mawawala sakin kung mahalin ko si Sunhoo. Wala namang mawawala kung i'll show how much i do love him. Love is risky though it is my first time to love a man like him i know that he will love me more than i do. I have trust on him.

I hold his hand and slowly touch his face. I don't know but there's something in me that i wanted to cry. Obviously it is because of joy. Halatang nagulat siya sa ginawa ko. "Matagal ko ng hinangad na makakilala ng tao na mahalin ako ng walang kapalit at walang katumbas. I waited for a long time and now, it was worth it to wait because... You're finally here, Sunhoo." My tears suddenly fell down.

Nakakunot lang ang noo ni Sunhoo. Gusto kong malaman kung ano ang nasa isip niya ngayon. Gusto kong malaman ang kanyang nararamdaman but how? Am i that desperate? No. I don't think so. Nagmamahal lang ako. Ngayon lang ako naging ganito.

Tinanggal niya ang kanay ko sa kanyang pisngi at dahan dahang niyakap. Hinagod niya ang aking likuran and that makes me feel so safe when i am with his arms. "As long as i am here with you, i will do everything because i love you. My love for you is not that much dahil hindi ko mabilang kung gaano kita kamahal."

Kumalas ako ng pagkakayakap at tiningala siya. His face was normal now. Hindi maipinta sa mukha niya kung anong reaction yon but it was really normal and he is so handsome. He kiss my forehead. Napapikit ako. This is the first time that a man whom i love kissed my forehead. Mom and dad already did that pero nong bata pa ako. Pero ngayon nagdalaga ako, hindi na.

"Thank you, Sunhoo." Nakangiting sabi ko. 

"I love you." He reply.

"Nado. Saranghae."