Rich in Love (Editing)

Epilogue

Life is so chaotic. Therefore, life is not perfect. Yong alam mo na ikaw na yong mamamatay pero iba naman pala. All things were unexpected, all things went unwell. I was left, but not all alone. I want to be angry, but to whom? They are gone, so what else to get angry? Let's just say thank you and forgive. 

The sadness suddenly turned into bliss. So I am grateful even when they are gone because they left me with a beautiful--

"Rain!"

I turned my back and there, I saw them running papunta sa akin. I give them the sweetest smile. "Ugh." Napahiga ako dahil napalakas ata ang pagtakbo niya at pagyakap sa akin.

"Oh, why are you here, sweetie? Diba dapat nasa school ka?" Hinaplos ko ang makinis at mapula niyang pisngi.

"I'm done mama. Sinundo po ako ni daddy." Tinuro niya ang daddy niya. Tumayo ako at sinalubong siya.

"Hi." We hug each other.

"Ako din!" Natawa kami sa inasal ng anak ko. Yes. I have my one and only handsome son. "Yey! Daddy Ranz lift me higher!" Hinayaan ko na lang silang maglaro at natatawa ako dahil pagod na ang kapatid ko but still, he manage to play with my- "Rain, that's enough Daddy's tired."

I named him my name before. Rain-Sun. It was a remembrance or memory name given by my biological parents. Inako ko ang pangalan ko na Xanti Novida. Hindi ko pinalitan ng Lancaster kundi napalitan ng Han.

"Ma. I miss papa so much. It's been long time." I saw sadness to his eyes. Even Ranz, he felt guilty. Napatingin ako sa puntod nila.

"Anak, hindi lang ikaw ang nakakamiss kay papa Sunhoo. Ako din. Kahit naman wala si papa, nandito naman si Daddy diba?" Lumapit din si Ranz sa amin.

"Rain-sun Lancaster Han. Don't worry about your papa. Also you, my sister. Because Sunhoo is here." Nanlaki ang mata namin ni Rain ng ituro ni Ranz ang punong kahoy na medyo malapit sa puntod nila mommy at daddy Novida. Sunhoo's there. Standing and smiling. Nag-unahan kaming tumakbo ni Rain papunta sa kanya. 

Sinalubong niya kami ng napakahigpit na sayakp. Naiiyak ako na natutuwa. Dalawang taon kaming hindi nagkita ng asawa ko. Tumira siya sa Korea pabalik-balik ng Germany. Kahit gustuhin naming tumira sa Korea, at sumunod sa kanya, ayaw niya. He want us to stay here to be with my biological parents kahit wala na sila. 

It's been 6years. Sa nakalipas na taon, madaming nangyari. Mommy and daddy died after the incident. Jane's about to shoot me ng agawin ni dad ang Baril sa kanya at accidente na kay mom naiputok ang baril then dad and Jane fell down from rooftop. Ilang taon akong nagsuffer but I have my happy pills. My brother-Ranz, my husband-Sunhoo, and our only Prince- Rain-sun

I thank my brother kahit nilihim sa akin lahat, Hindi niya ako pinabayaan simula una palang hanggang ngayon. He keeps on calling me Rain and he wanted to change my name into Rain Lancaster but i refused because it was the only remembrance na iniwan nila mom at dad para sa akin. The company and XCI was named under my name but I pass it to Jake the fact that he's the real son and owner of Novida.

Until my only handsome son came, I named him Rain given from my biological parents at para na din matanggap ni Ranz na may maitatawagan siya ng Rain. His real name is Rain-Sun Lancaster Han. Kinuha ko ang Sun na pangalan niya obviously kay Sunhoo. 

"Papa. I missed you so much!" Umiiyak na sabi ng anak ko. Napakabias ni Rain kapag nandito si Sunhoo. Si Sunhoo ang gusto niya over me. At kapag wala naman si Sunhoo, kay Ranz siya. Nakakagulat din na may ugali ang anak ko. Namana niya siguro kay Ranz. Si Ranz naman ang napaglihian ko kaya no doubt din.

"I miss you too son. Kayo ni mama." Tinawag ako ni Ranz. Nakahalata kasi na OP ako sa mag-ama. Lumapit ako sa kanya at hinawakan niya ang kamay ko.

Nakakatawa lang na noong high school kami ay napagkakamalan kami ni Ranz na magjowa dahil lagi kaming magkasama at napaka sweet niya. Muntik ko na din siyang panghinalaan na may gusto siya sa akin. Yon pala ay magkapatid kami. We have our own similarities and we have our own look.

"Are you okay?" Tanong niya sa akin.

Tumango ako at ngumiti ng matamis. "I'm ok, Ranz. Thank you." 

"I'm glad that you're ok." Pinagmasdan namin ang dalawa na nag-uusap. 

Hindi ko akalain na sa kabila ng napaka gulo at miserableng buhay ko ay may kapalit na mas ikakasaya ko pa. At hindi ko akalain na ang dating inaasam ko noon ay naasam ko na. I'm happy and contented.

A/N: I'm sorry hindi maganda ang ending. Nagulo yong utak ko dahil sa napakadaming modules at activities. But I hope you like it. I'll post soon my new story. Abang abang lang mga chingu.. I love you all and thank you.