Rich in Love (Editing)

Chapter7- Argue

Maaga akong pumasok at hindi na rin ko kumain ng almusal. Nakakawalang gana. Ewan ko ba.

Wala din si Classy umuwing probinsya, nagkasakit daw yong bunso nila. So eto nga ako, nag-iisa. Lagi naman eh. I'm walking alone and suddenly i felt my stomach complaining. "Urgh! Great, Xanti!" 

Wala akong choice kundi nagtungo sa cafeteria para mag-almusal. Maaga pa naman and mangilan ngilan din ang mga estudjante dito. Tumatambay, nagkakape, nagre review, at nag-aalmusal din. Buti na lang at malaki ang Lancaster University.

While eating, hindi ko ulit makapa sa pakiramdam ko ang tungkol kay Sunhoo. Palagi na lang siya ang bumabagabag sakin. It was all messed! Natigilan ako ng may yumuko sakin dito sa table. I lift up my face to look who is it.

"You're alone? Where's your Tacky friend? I mean Classy?" I just give her a bored look but deep inside me, nainis ako. Umagang umaga, mang-iinis ang gaga! At si Classy pa na wala. Pasalamat talaga siya kundi nabara na to pag nandito si Classy.

"And you're also alone? Wala ang alipores mo. Buti wala para di ka nagmumukhang nanay." Nawalan ulit ako ng gana kaya kinuha ko na ang mga gamit ko. Sayang ang foods, kunti lang ang nakain ko. "Bayaran mo yan, sinira mo ang almusal ko." Turo ko sa nakahain sa table.

"Kuya! Si Janela na ang magbabayad neto. Salamat." Sigaw ko sa counter. Tinalikuran ko na siya pero hinablot niya ang braso ko kaya napaharap ako sa kanya.

"Matapang ka na?" Madiin pero kalmadong tanong niya. Masakit ang pagkakahawak niya sa braso ko. Mahahaba at matutulis ang kuku niya kaya bumaon sa braso ko. "Akala ko kasi weak ka kasi yong Tacky friend mo ang laging nagtatanggol sayo. Di mo naman ako ininform na palaban ka pala. Tsk tsk. Ahh! oo nga, palaban ka pala pero hindi tulad ng dati." Alam ko na iniinsulto ako ng babae na to. Nagtitimpi lang ako sa kanya. Pero ang di niya alam, matagal ko ng sinasaksak ang isang to sa isip ko.

Ngumisi din ako at binalingan ang braso ko na ngayon ay dumugo. "Weapon mo ba yan? Kung oo, ang sakit. Huhuhu aray ko! Nasasaktan ako. Natatakot ako." I acted as if crying. Tumawa ako. 

"You are really pathetic, Jane. Bitawan mo ako kung ayaw mo masampolan." I warned her but she didn't let me go.

"Anong pinaglalaban mo? Yong fiance mo? Hah! It's so funny. You were engaged to a person na hindi mo man lang kilala ang pagkatao. Buti pa ako i know him more than what you know." Binitawan niya ako at humalukipkip.

Muli akong tumingin sa braso ko na dugong dugo saka bumaling sa kanya. It hits me so hard. Yeah, she's right. I was engaged to a person na hindi ko man lang kilala, o nakilala. Kaya unfair yon. Hindi ko pinahalata na natamaan ako sa sinabi niya. "I don't care. Anong pinaglalaban mo din? Na kaya mong lapitan ang mga taong di ka kilala? Gaya ni Han Sun Hoo? Kilala mo siya pero di ka kilala, ganon ba yon? Ha?" I step forward to her. Punong puno na ako sa kanya. 

"Don't try to meddle to my life because i wasn't meddle with your life. You're the one who always messing up but you always failed to destroy me. If i were you, don't. draw near. to. me. and. my. fiance. or else!" I lift my right hand to act as if slap her but i didn't do it dahil siya na mismo ang nag-iwas sa mukha niya. Natatawa ako sa itsura niya. Iniwan ko na lang siya na ganon.

Wala na din palang tao sa cafeteria. And i'm late! Kasalanan to ni Janela. Nagmadali akong naglakad patungo sa classroom with my smiling face. At least i have the point between the argument. Nasira man ang umaga ko, at least nakabawi naman ako.

I knock on the door before entering the class. "Good morning, i'm sorry i am la-- what are you doing here????"