Ben Asenath. Prens Seth'in biricik hizmetkarı. Bir Firavun olduğunda, uğruma kendi kız kardeşini öldürdü.
Ben Asenath. Canı beş para etmez bir köleyken, Mısır'ın Kraliçesi olan Asenath.
&
Binlerce yılın sonunda lahiti ilk kez aralayan kişi olma ş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sara içeriye girdiğinde yerdeki askere baktı birkaç saniye, ama sonra bakışları beni buldu "Hallettiniz mi?"
"Şüphen mi vardı canım?"
"Elbette yoktu. Ben de diğer askeri hallettim ama beni hayli zorladığını itiraf etmeliyim."
"Sana yardıma gelmek üzereydim. Halletmiş olmana sevindim."
Sara gülümsedi "Şimdi izninizle." kapıyı açtı ve içeriye giren kişi- Sara'nın daha önce görmüş olduğum kardeşiydi. Onun için hırsız ve dolandırıcı gibisinden ettiği sözleri hatırladığım için şaşırdım.
Adamın yaramaz gözleri odayı gezdi önce sonrasında askeri buldu ve "Bana ihtiyacınız kalmamış." dedi.
Sara "Hayır, hâlâ sana ihtiyacımız var. Askerlerin kıyafetlerini çıkaracaksın, sonrasındaysa onlardan kurtul."
"Kurtul mu?" dedim gözlerimi kısarken.
"Evet, ayağınıza dolanmalarını mı tercih edersiniz?"
"Hayır." dedim ve aniden çıkardığı bıçağını askere yaklaştırmak üzere olan adama koşarak elinden bıçağı kaptım "Kimse ölmeyecek. Saçmalamayın."
"Hadi ama kızım." dedi Sara'nın kardeşi sıkılmış bir sesle "Kimse ölmeyecekse beni ne halta çağırdınız?"
"Seni ben çağırmadım. Ayrıca Sara, kimse ölmeyecek."
Sara omuzlarını silkti "Peki kimse ölmesin. O zaman onları çöle bırakırsın kardeşim."
"İyi. Orada zaten ölürler."
"Kimse ölmeyecek diyorum." dedim yüksek bir sesle "Beni duymuyor musunuz?"
"Beni hiç alakadar etmiyor." dedi Sara'nın kardeşi "Ben paramı her türlü alacağım."
"Bekle." dedim ve kulaklarımdaki altın küpelerimi çıkarmaya giriştim. Bunları bana babannem hediye etmişti, ama bu adamın hemen sarayı terk etmesi için başka bir şey yapamazdım. Küpeleri onun avcuna bırakırken "Şimdi kaybol ve bu sırrı bir kişiye dahi açacak olursan-" tehditkar bir bakış attım yüzüne "Daha fazla konuşmak için bir dilin olmaz."
Sara yutkundu ve kardeşinin omzunu tutarak dışarıya sürükledi "Hanımefendiyi duydun ve söylediğini yapar." dedi.
Söylediğimi yapar mıyım bilmiyorum ama adamın üzerindeki etkimin artmasını sağlamıştı Sara'nın beni onaylaması. İşte şimdi bir odada ölü gibi yatan askerle beraberdik. Panzehri Sara'nın avcuna bıraktım ve "Bu iş hiç hoşuma gitmiyor." dedim "Bari diğer askeri ayağımıza dolamamış olsaydık."
