Ben Asenath. Prens Seth'in biricik hizmetkarı. Bir Firavun olduğunda, uğruma kendi kız kardeşini öldürdü.
Ben Asenath. Canı beş para etmez bir köleyken, Mısır'ın Kraliçesi olan Asenath.
&
Binlerce yılın sonunda lahiti ilk kez aralayan kişi olma ş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifle okuyun ve vote vermeyi unutmayın 🧚🏻♀️🧚🏻♀️
"Ya önümden çekil." kılıcımı gürültülü bir çınlama ile kınından çektim ve keskin ucunu Ra'nın yüzüyle aynı hizada olacak şekilde havaya kaldırdım "Ya da-"
"İndir şu kılıcı, komik duruyorsun Asenath."
Derin bir nefes aldım ve kılıcımı kınana bıraktım. Gülümsemeye çalıştım onun şeytani güzelliğinin karşısında, ama pek de başarılı olduğum bir durum değildi bu. Başımı hafifçe eğdim adımlarım onun üzerine giderken. Nihayet aramızda bir adım kaldığında, hala kapının tokmağında olan beyaz eline uzandım ve geriye çektim. Ra'nın bakışları ilgi doluydu. Ne yaptığımı ve dahası ne yapacağımı merak ediyordu.
"Burada kalmamı bu kadar çok mu istiyorsun?"
"Ben-" dedi kısık bir sesle "Senin güvende olmanı istiyorum."
"Teşekkür ederim Ra..." dedim sesimin çatlamasına izin verirken "Bu kadar iyi olabileceğini düşünememiştim."
Ra'nın kemiklerinin belli olduğu elini dudaklarıma götürdüm ve gözlerimi kapatarak ufak bir öpücük bıraktım.
Onun elleri parmaklarımın arasından kayarken yüzümde soğuk bir ifade vardı. Yumruk yaptığım sağ elimi onun beklemediği bir anda karnına geçirdim. Ra bu darbeyi beklemediğinden, bir an için nefessiz kaldı ve öne eğildi.
"Bir daha sakın beni tutmaya çalışma."
Ra'yı arkamda bırakarak koridora koştum. Elimden geldiğince hızlı davranmaya çalışıyordum, çölde kaybolmayı göze alamazdım. Seth'in birliğine katılsam da katılmasam da o savaşa gidecektim. Ne şekilde olacağı umurumda bile değildi.
Bacaklarımın birbirine dolanmaması için dua ederek indim merdivenleri. Sarayın arka çıkışına koştum. Zamanla yarıştığımı daha önce hiç bu kadar net hissetmemiştim. Dakikalar aleyhime işliyordu ve tek yapabileceğim şey, dua etmekti.
Adımlarım birbirini ezerken, karşıma birkaç kişi çıktı. Kim olduklarını, konuşmalarını ya da yüzlerini algılamama fırsat olmadan, onları iterek dışarıya fırladım. Arkamdan pek de iyi şeyler söylemediklerini ancak tahmin edebilirdim.
Seth'in atları ile ilgilenen yaşlı adamla göz göze geldik.
"Benim-" dedim nefes nefese. Ciğerlerim inanılmaz bir acıyla kasılıyor, konuşmama izin vermiyordu.
"Benimle gel." dedi yaşlı adam.
Ahırdan sürükleyerek çıkardığı at, Seth'e ait olan başka bir attı ve bembeyaz yeleleri ile cennetten düşmüş gibiydi. Yaşlı adama minnetle baktım "Ben çok.." yeniden derin bir nefes aldım.
