Ben Asenath. Prens Seth'in biricik hizmetkarı. Bir Firavun olduğunda, uğruma kendi kız kardeşini öldürdü.
Ben Asenath. Canı beş para etmez bir köleyken, Mısır'ın Kraliçesi olan Asenath.
&
Binlerce yılın sonunda lahiti ilk kez aralayan kişi olma ş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seth'e kavuşan Asenath mood.
Keyifle okuyun ve VOTE vermeyi unutmayın 🧚🏻♀️❤️
Rüzgar, gizli şarkısını kulağıma fısıldarken gülümseyerek yıldızlı göğü seyrediyordum. Seth'i görmediğimden bu yana uzun bir süre geçmişti ve nöbet sırası birkaç kez değiştiği halde hala buradaydım. Gece bir şekilde sevgilimi ziyaret edecektim ve bunu en sorunsuz şekilde halledebilmek için çadırın çevresini birkaç yüz kez dönmüştüm. Planlarımdan biri çadırın arkasından içeriye sızmaktı.Bunun için en büyük avantajım kilomdu ve her delikten geçebileceğimi biliyordum. Diğer planımsa direkt olarak bez kapıdan içeriye girmekti. Bunu yapabilmem için nöbet değişim sırasında hızlı hareket etmem gerekecekti. 2. planın sınıfta kaldığını düşünürken ellerimi kısa saçlarımın arasından geçirdim.
Yolculuğun Seth'i olabildiğince yorduğunu ümit etmekten başka bir çarem yoktu. Seth'le karşılaşırsam beni o lanetli saraya yeniden gönderir miydi bilmiyorum. Fakat ben olsam kendimi yeniden o çöllere atmazdım, buraya kadar sızdığıma göre pekala geri de dönebilirdim ve ne olursa olsun Seth'i yeniden bulurdum.
İçimde sakladığım deli tarafımı Seth tanıyordu evet, fakat onda da bu tarafın olduğunu biliyordum. Beni geri göndermese bile durduracak bir yol bulurdu. Her ne olursa olsun buradan gitmeye niyetim olmadığını düşünerek yeniden gülümsedim.
Düşüncelerimle cebelleşirken askerlerden biri bana yaklaştı ve sakin bir sesle "Neden nöbet değişimi yapmıyorsun?" dedi.
"Geceleri uyumam."
"Gündüz yola çıkacağız."
"Biliyorum."
"Kendin bilirsin." derken omuzlarını silkti ama sıkılmış olmalı ki sohbetine devam etti "Nerede doğdun?"
"Memphis'te."
"Başkent yani?"
"Evet, sen nerede doğdun?"
"Bilmiyorum."
Başımı anlayışla sallarken askerin karanlık gözlerinde anlam veremediğim bir hüzün kırıntısı yakaladım "Neden orduya katıldın?"
"Katılmadım." ellerini kısacık saçlarının arasından geçirdi "Eğer umutsuz bir vaka değilsen ve anne baban da yoksa ordu için iyi bir ölü adayısındır."
Onun bu açık sözlü duruşu karşısında hafifçe titredim fakat uzun sürmedi "Az sonra nöbetin bitecek. Senin yerini ben devralırım."
