ကေလာင္!!ကေလာင္!!ကေလာင္!!
လူငယ္ပီပီ ေက်ာင္းခ်ိန္အမွီကို ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းစနဲ့မနိုးဘဲ Alarmသံေျကာင့္ သူမနိုးလာခဲ့သည္။
"အာ...မိုးလင္းတာကလဲျမန္လိုက္တာ ငါ၃နာရီေလာက္ဘဲအိပ္ရေသးတာမဟုတ္ဘူးလား😩"
ခါတိုင္းလိုသူမျငီးျငဴ လိုက္ျပီး ဆင္တစ္ေကာင္လိုေအာ္ေနတဲ့Alarmကို ထပိတ္လိုက္သည္။
"ေကာင္မေလးေရ ေရခ်ိုးေနတာအခုထိမျပီးေသးဘူးလား ေနာက္က်ေနျပီေနာ္"
"ဟုတ္ ျပီးျပီ"
သူမျပံုးမိသည္ သူမommaက သူမကို မနက္တိုင္းဒီလိုသတိေပးေနျကမလား ဒါက မိသားစုဆိုတဲ့ေႏြးေထြးတဲ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုဘဲေလ။
"ထီးယူသြားဦး ေမ့ေနဦးမယ္"
"Nae သြားျပီ"
အိပ္၌က်န္ေနခဲ့ေသာ သူမအေမကို လက္ျပနွုတ္ဆက္ခဲ့ကာ ခရမ္းေရာင္စက္ဘီးေလးျဖင့္ ေက်ာင္းရွိရာနင္းနွင္ေတာ့သည္။
ေက်ာင္းေနာက္က်မည္စိုး၍ ကျဗာကရာအိတ္ကိုဆြဲျပီး အတန္းထဲေျပးဝင္ေတာ့သည္။
"ဟာ အေရးျကီးပါတယ္ဆို အတန္းကမွားဝင္ျပန္ျပီ"
သူမထက္ထြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ့ စိမ္းေနတဲ့မ်က္နွာေျကာင့္ထိုသို့တိုးတိုးေရရြတ္ျပီး ေနာက္တစ္ခန္းဆက္မသြားမီ
"ဟမ္...ဒါငါ့အခန္းပါ"
ေျခလွန္းတို့ကိုျပန္ဆုတ္လိုက္ျပီးသူမအခန္းထဲဝင္ကာ ကိုယ္ပိုင္ေနရာတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
အျခားအတန္းကလား အသစ္ေျပာင္းလာတာလားမသိတဲ့ေက်ာင္းသူကို ဘာရယ္ေျကာင့္မွန္းမသိ သူမေျကာက္မိသည္။
အေျကာခပ္တင္းတင္းဆရာတစ္ေယာက္ အတန္းထဲဝင္လာတာေျကာင့္ အတန္းသားအားလံုး ေနရာတက်ထိုင္ကာ ျငိမ္သက္သြားျကသည္။
"အားလံုးဘဲ ေက်ာင္းသူအသစ္နဲ့မိတ္ဆက္ေပးမယ္
နမယ္က Kang Seulgiတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လိုတာရွိရင္ကူညီလိုက္ျကဦး"
"Nae"
Seulgiအတန္းသားအားလံုးကို တစ္ခြန္းမွမဟဘဲ အရိုေသေပးလိုက္သည္။
"Joohyunေလးေရ seulgiေလးကို သမီးနားက ေနရာလြတ္ေလးမွာေခၚထားလိုက္ဦး"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
အေျကာတင္းလြန္းတဲ့ဆရာရဲ့အမိန့္မို့ သူမ အထြန့္မတက္ရဲဘဲ Seulgiကို အနားလာဖို့သာေခၚလိုက္သည္။
seulgiရဲ့မာေက်ာလြန္းတဲ့မ်က္နွာေျကာင့္ထင္ပါရဲ့ Joohyunတစ္ေယာက္ ကုတ္ကုတ္ေလးေနကာ ခါတိုင္းသူမေဘးနားေနေနျကyerim ေက်ာင္းမလာေသာyerimကို ေမတၱာပို့မိသည္။yerimသာရွိေနမယ္ဆို seulgi,joihyunအနားမွာရွိေနမည္မထင္။
YOU ARE READING
Better Place
Fanfictionရရှိခဲ့တဲ့ဒဏ်ရာတစ်ချို့ကြောင့် လူနေမှုဘဝကို ပိုမိုကောင်းမွန်အာင်ကြိုးစားကြသလို ဘဝမှာ အရေးမပါသူတေွလဲဖြစ်သွားတတ်ကြပါတယ်~~~
