Better Place

EP-6

့္္္ိပံုမွန္အတိုင္းလိုစက္ဘီးနဲ့မဟုတ္ဘဲ လိုင္းကားစီးမိသည္။အိတ္ထဲကပစၥည္းတစ္ခ်ို့ကိုထုတ္ျကည့္ရင္း ျကည္နူးေသာအျပံုးတစ္ခ်ို့ကိုျပံုးမိသည္။
ဘာေျကာင့္မွန္းေတာ့မသိ ဒီေန့သူမစိတ္ထဲဝမ္းနည္းမွုနဲ့ ေပ်ာ္ရြွင္မွုက တန္းတူေနရာယူထားသည္။
ဒီေန့လဲေက်ာင္းဝန္းဝဆီ တစ္ေယာက္ထဲဦးတည္ေလ်ွာက္လွန္းခဲ့ပါတယ္ေလ။
့ု"ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြအားလံုးအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းသေဘာအတိုင္းဘဲေနေပးပါ့မယ္ အရင္လိုျပန္ေနခြင့္ေပးပါ"
လူေတြဝိုင္းျကည့္ေနလဲ ဒူးေဒါက္ေနဆဲျဖစ္တဲ့Bogum
တစ္ဖက္မွလဲ စကားတစ္ခြန္းေတာင္မဟမိ
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ဒုတိယအျကိမ္အျဖစ္ ေတာင္းဆိုလာတဲ့Bogumရဲ့စကားေတြကို joohyunလ်ွစ္လွဴ မရွဴ ေတာ့ဘဲ
"ငယ္္ကတည္းကေပါင္းလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဘဲ နင့္ဘက္ကေတာင္းပန္ေနျပီဘဲ အရင္လိုဘဲျပန္ေနျကတာ"
"နင္တကယ္ေျပာတာေနာ္hyun"
"ငါကနင့္ကိုေနာက္ေနတဲ့ပံုေပါက္ေနလို့လား"
လက္ခုတ္သံတြထြက္လာတယ္
မ်က္စိေရွ့မွာရွိတဲ့ လူအုပ္ျကားထဲကသူတို့နွစ္ေယာက္ရဲ့စကားေတြကိုျကားေနရတာ သူမအိတ္ထဲက ပစၹည္းေလးကို အားငယ္ေစသည္
ေပ်ာ္ရြွင္မွုမရွိတဲ့နွလံုးသားေျကာင့္ နွုတ္ခမ္းထက္မွာအျပံုးေတြရွိမေနဘူး

"ဒီေန့seulမလာဘူးလား"
"ငါလဲမေတြ့မိဘူး"
စာသင္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေနျပီ ေရာက္မလာေသးတဲ့Seulgiကိုjoohyunစိတ္ပူမိသည္
"တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္လို့လားမသိဘူး ဖ်ားမ်ားဖ်ားေနလား"
"အေျကာင္းရွိလို့ေနမွာပါ စာကိုဘဲအာရံုစိုက္"
joohyun,Yerimစကားကိုသာနားေထာင္လိုက္ျပီး စာကိုသာအာရံုစိုက္လိုက္သည္။

"စားေလhyunရဲ့"
အေတြးလြန္ေနတဲ့JoohyunကိုBogumသတိေပးလိုက္သည္
"နင္တို့ေတြအခုလိုေျပေျပလည္လည္ဆိုေတာ့ ငါတို့လဲစိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့"
Jennieရဲ့ စကားကိုkaiေရာyerimပါေထာက္ခံေနတာေျကာင့္ bigumျပံုးမိသည္
"ဘယ္သြားမလို့လဲhyun"
ရုတ္တရက္ထသြားတဲ့Joohyunကိုbogumေမးလိုက္ေပမဲ့ သူမျပန္မေျဖခဲ့မိ

"seulgi ah"
မထင္မွတ္ထားတဲ့အသံကိုျကားလိုက္ရေပမဲ့ ေနညက္လွည့္မျကည့္မိ
"seulgi ah ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
သူမေဘးနားကိုစိုးရိမ္တျကီးေရာက္လာတဲ့Joohyunကိုအျပံုးတဲ့နဲ့အဆင္ေျပေျကာင္းေျပာျပရင္း
"ဒီတိုင္းဘဲ စာမသင္ခ်င္လို့"
"ညာေနတာ seulကဘယ္တုန္းကစာမသင္ဘူးဆိုတာရွိလို့လဲ"
"လူဘဲအျမဲတမ္းစိတ္တစ္မ်ိုးထဲျဖစ္ေနနိုင္ပါ့နလား"
"seulတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာမလား hyunကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား hyunဘာလုပ္လို့လဲ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ေပးမိလို့"
"seulဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဒီေန့ကဘာေန့လဲမသိဘူးလား ဘာလို့hyunဆီမလာရတာလဲ"
joihyunမွဘာေန့လဲေမးတာေျကာင့္ seulgi ဖုန္းထဲက ျပကဒိန္ကိုတစ္ခ်က္ျကည့္ျပီး
"ဟုတ္ပါရဲ့ ဒီေန့seulတို့ခင္တာ တစ္လျပည့္ျပီေနာ္"
"hyunကိုမခင္ေတာ့ဘူးလား"
"pianoတီးျကမလားhyun"
--------------------------------------------
ဒီေန့လဲ သူမနဲ့အတူအျဖဴ ေရာင္အခန္းထဲရွိေနခဲ့တယ္
သူမရဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေပၚ က်မလက္ေခ်ာင္းတို့နဲ့အုပ္မိုးျပီးဖိနွိပ္လိုက္တိုင္း သူမနဲ့တူတဲ့နူးညံ့တဲ့သံဇဥ္ေတြထြက္ေပၚလာတယ္။
သူမကက်မရဲ့ေနရာင္ျခည္ေလး သူငယ္ခ်င္းလို ညီမတစ္ေယာက္လိုေႏြးေထြးမွုေတြအျမဲေပးတတ္သူ
အထူးသျဖင့္ အခုလိုသူမဆံပင္ေတြကိုစည္းေပးေနရခ်ိန္ေတြေပါ့
seulgi,joohyunကိုဆံပင္စည္းေပးျပီးေနာက္ အိတ္ထဲကျကိဳးျကိုးေလးကိုထုတ္ျပီးjoohyunနားသြားေတာ့
"ဒါကဘာလဲ"
"Seulတို့ခင္တာ တစ္လျပည့္ျပီေလ"
"seulမွတ္မိေနတာလား"
Joohyunကိုေႏြးေထြးတဲ့အျပံုးတို့သာျပံုးျပမိျပီး အနားကပ္ကာ အျဖဴ ေရာင္လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ထက္ ေငြဆြဲျကိုးေလးဝတ္ဆင္ေပးလိုက္သည္
joohyunရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကseulgiရင္ခြင္ထဲေရာက္လုနီးပါး။
ေရာေထြးေနတဲ့နွလံုးခုန္သံေတြကိုျကားခဲ့တယ္
စြဲမက္မိတဲ့ကိုယ္သင္းနံ့ေတြကိုလဲ မင္သက္စြာရွဴ ရွိုက္ခဲ့တယ္ ျဖဴ စင္တဲ့ရစ္ေနွာင္မွုေျကာင့္ျဖစ္တည္လာမွုလို့ဘဲ မွတ္ယူခဲ့တယ္
----------------------------------------
"Nae အဆင္ေျပပါတယ္ unnieတို့ကလဲseulကိုဂရုစိုက္တယ္"
"Nae bye bye omma"

"ထမင္းစားရေအာင္seulေလးေရ"
"Nae unnie seulလဲဗိုက္ဆာေနျပီ"
"လိုအပ္တာရွိရင္ေျပာေနာ္seul"
"အင္းပါeunjung unnieရဲ့ seulတို့က သူစိမ္းေတြမွမဟုတ္တာကို"
"ဟုတ္ပါျပီ ဟုတ္ပါျပီ"
"unnieတို့ဆီကခြင့္ေတာင္းရဦးမယ္"
"အင္းေျပာေလ"
"seulသူငယ္ခ်င္းေတြက ျမစ္ေဘးမွာစက္ဘီးပတ္နင္းဖို့ေခၚသြားတယ္ အဲ့ဒါseulသြားရမလား"
"တို့seulေလးကိုယံုပါတယ္ ေစာေစာေတာ့ျပန္လာခဲ့ေနာ္"
"Nae😁"
------------------------------------
ေရာင္ျခည္တို့က အနီေရာင္ေျပာင္းေနျပီ
Hanျမစ္တံတားထက္ စက္ဘီးနွစ္စီးယွဥ္ကာနင္းလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္
"kaiပါရင္ေကာင္းလိုက္တာ အခုေတာ့ငါကBogumေနာက္ကလိုက္ေနရတယ္😩"
Jennieရဲ့ျငီးျငဴ သံေျကာင့္ seulgiေနာက္မွjoohyunထရယ္လိုက္သည္
"ဒီမွာရပ္မယ္"
Jennieေျပာတဲ့အတိုင္း သူတ်ု့အာူလံုးသက္ဘီူေပၚမွဆင္းလိုက္ျကသည္
"ဟူးးး ဒီလိုလြတ္လပ္မွုကိုမခံစားရတာျကာျပီ"
Bogumေျပာတာကိုseulgiျကည့္ျပီးျပံုးလိုက္သည္
တံတားတစ္ေလ်ွာက္seulgiလက္ကိုခိ်တ္ျပီးလမ္းေလ်ွာက္လာတဲ့joohyun
"အာ niniေနာက္ဘိုက္ခဲ့ပါဦးseul စက္ဘီးဆီမွာဖုန္ူက်န္ခဲ့လို့"
Jennieေျပာတာကိုအူေျကာင္ေျကာင္ျကည့္ေနတဲ့seulgi
"အင္း"
"ငါနဲ့သြားမယ္"
Joohyunမွဝင္ေျပာလိုက္တာေျကာင့္ jennieစိတ္ပ်က္တဲ့မ်က္နွာျဖစ္သြားသည္
"ငါလဲယူစရာရွိလို့"
Joohyunကိုjennieဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အေဖာ္အျဖစ္ေခၚသြားေတာ့သည္
bogumနဲ့seulgiနွစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ေပမဲ့ အခ်ိန္အေတာ္ျကာ စကားမေျပာမိျက
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Bogumဘက္မွစကားလိုက္ေပမဲ့ seulgiကေတာ့ မွျပန္မေျပာ
"ေလ့က်င့္ခန္းေရးခန္းထဲကျဖစ္ရပ္အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"အင္း နင္မေတာင္းပန္လဲ အဲ့ေန့ကတည္းက ငါခြင့္လြတ္ခဲ့ျပီးသား"
"နင္ေျပာတာမွန္တယ္ ငါ့ကိုေကာင္ကိုhyunက ျပန္ခ်စ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါေပမဲ့နင္သူ့ကိုခ်စ္ေနတုန္းဘဲေလ"
"နင္ဘယ္လိုသိတာလဲ"
"သူလဲမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ သူ့နွလံုးသားကေက်ာက္တံုးမွမဟုတ္တာ ဘယ္ေလာက္ထိျကံ့ခိုင္နိုင္မွာမိုလို့လဲ တစ္ေန့သူခ်စ္တဲ့သူနဲ့ေတြ့တဲ့အခါျပိုလဲသြာမွာလဲ တစ္ေန့သူခ်စ္မဲ့သူကနင္လဲျဖစ္နိုင္တာဘဲေလbogum"
"နင္လဲျဖစ္နိုင္တာဘဲေလseul"
Bogumစကားေျကာင့္ seulgi,bogumကိုလွည့္ျကည့္လိုက္သည္
"ဟုတ္ခ်င္လဲဟုတ္မွာေပါ့"
တစ္ဝက္တစ္ျပတ္ေထာက္ခံတဲ့စကားတို့ကိုSeulgiေျပာျပီးေနာက္joohyunတို့ျပန္ေရာက္လာတာေျကာင့္ သူမတို့စကားရပ္လိုက္သည္။
"ေမာလိုက္တာseulရယ္"
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းSeulgiနားတန္းကပ္တဲ့joohyunကိုBogumေရာ seulgiပါျကည့္မိသည္။
အျကည့္ခ်င္းတူေပမဲ့ ခံစားခ်က္ခ်င္းမတူခဲ့

အဲ့ညကသူမရဲ့ပံုရိပ္ေတြကို စာရြက္ျဖဴ ျဖဴ ေပၚေရးဆြဲခဲ့တယ္
တစ္ညလံုးျမင္ေယာင္ေနမိတဲ့သူမရဲ့ပံုရိပ္ကို မေသမသပ္လက္ရာေလးနဲ့ပံုေဖာ္ခဲ့တယ္
"ခ်စ္တယ္hyun…ခ်စ္တာနဲ့အမ်ွနာက်င္ရတယ္"
====================
(voat⭐👈)