Acımasız

A | 18. Bölüm: Sensiz Yapamıyorum.

18. Bölüm: Sensiz Yapamıyorum.

❄️

Şaşkınlıktan hiçbir kelime etmeden öylece bakışırken abimin çatık kaşları ve ne olduğunu anlamaya çalışan gözleri ikimiz arasında gidip geliyordu. Edim sağ tarafımda durup benden farksız öylece beklerken abim tüylerimizi ürperten bir sertlikle ilk konuşan olmuştu.

"Ne oluyor burada?" Yutkunup bakışlarımı Edim'e çevirdim, abime bakıyordu. Abim üzerimdeki şorta çatık kaşlarıyla bakmayı sürdürürken Edim beklemediğim bir hızla kolumdan tutup önüme geçti. "Bu hâlde kapı mı açılır? Git üzerini değiştir." Sert sesi yutkunmama neden olurken abimin yanında konuşma şekline ve sözlerine şokla bakıyordum.

"Neyi bekliyorsun Aymira, hadi." O an abimi unutup başımı salladım.

İkisini korku dolu bakışlarımla geride bırakıp hızla odaya geçtiğimde dudağımı dişliyordum. Allah aşkına abimin bu saatte, burada ne işi vardı? Aşağıdan hiç ses gelmezken panikle giysi odasına girdim. Rastgele aldığım pantolon sweat ikilisini üzerime geçirirken saçlarımı sıkıca toplayıp odadan çıktım.

Çıplak ayaklarımın sesi eşliğinde ellerimle oynayarak aşağı indiğimde salonun giriş kısmında durmuştum. Duvarın arka kısmında salona kısa bir göz attığımda Edim abimle karşılıklı oturmuş konuşuyordu, üzerine bir şeyler giymişti.

"Saçmalık bu, bir de benden hiçbir şey olamamış gibi davranmamı mı bekliyorsun?" Diyen abime korkuyla baktım, çok sinirliydi. "Bahsettiğin kişi benim kardeşim."

"Aymira benim için tahmininden daha değerli." Diyerek dikkatimi çeken Edim'e döndüm, kalbim hızlandı. "Onu bana emanet etmeseydin de durum bu olacaktı." Kararlılıkla söylediği cümleyle kaşlarım çatılırken onları daha fazla bekletmemek için salona girdim. İkisinin de gözü aniden beni bulmuş bakışları kimin yanına oturacağımı tartar gibiydi.

"Gel."

"Gel." Aynı anda konuşmalarıyla derin bir nefes alıp kararsızlıkla ikisine baktım, abimin yanına oturmam belki onu sakinleştirirdi ama kesinlikle Edim daha fazla sinirlenirdi. Aksi durumda da tam tersi olacağı için beklemeden aralarında kalan tekli koltuğa oturdum. Bu sırada aynı anda konuşmalarından olsa gerek birbirlerine ters ters bakmışlardı.

Bir şey söylemeden ikisi arasında git gel bakışlar atarken abim bana hitaben konuştu. "Aymira, bana burada neler döndüğünü anlat, sizi bulduğum bu hâl ne?" Ne diyeceğimi bilemeyip Edim'e bir bakış attığımda gözlerini kısmış bana bakıyordu.

Abim belirginleşen damlarından ve kızaran suratından kendiniz zor tuttuğunu resmen haykırırken yumruk yapmış elini koltuğun koluna yaslamıştı. "Bir cevap vermeyi düşünüyor musun?"

"Ne diyeyim abi? Edim'le kal dedin kalıyorum." Dediğimde sinirlendiğini biliyordum ama ne diyebilirdim ki? Kaşları çatılırken bakışlarımı hızla Edim'e çevirdim.

"Bu kadar mı? Pekala. Nasıl olsa, artık buradayım. Yeni eve geçene kadar sende kalacağız. Artık Edim'le kalmana gerek yok." Abim hızlı hızlı konuşurken aynı anda Edim'e döndü. "Aymira'ya göz kulak olduğun için sağol ama kardeşim artık benimle kalacak."