[TAMAMLANDI]
Tekerlekli sandalyeye mahkum olduğu için kendisini koruyamayan bir çocuk,zorbalığa uğramak zorunda mıydı?
Peki kahramanı ne zaman gelecekti?
Umarım en yakın zamanda gelirdi...
Apricity
-Kış gününde ortaya çıkan güneş ışığı veya kış gü...
"Başka istediğin bir şey var mı civcivim?"Cüneyt yanında çikolatasını kemiren çocuğun sarı saçlarını okşadı.Son dersleri boş olduğu için erken çıkmışlardı,Cüneyt eve gitmek yerine deniz kenarına getirmişti Bera'yı.
Bera başını olumsuz anlamda sallayarak gülümsedi "Denize getirdin beni,çikolata aldın,yanımdasın...Başka ne isteyebilirim ki?"Diyerek tatlı tatlı gözlerini kırptı.Cüneyt kalbini tutarak "Ah!"Diyerek inledi.
Bera endişeyle"İyi misin?"Diye sordu.Cüneyt "Gülüşün kalbime geldi."Diyerek gülümsedi.
Bera kıkırdayarak"Bir şey oldu sandım."Dedi.Ardından çikolatasını kabından çıkartarak alttan böldü.
Böldüğü parçayı Cüneyt'e uzattı."Sen ye bebeğim."
"Olmaz...Aaa!"Cüneyt gülerek kendisine uzatılan çikolata parçasını ağzına aldı.Dudakları,miniğin parmaklarına temas etmişti.İkisininde kalbi teklerken boğazlarını temizleyerek denize bakmaya başladılar.
"Üç sene önce...Yaz tatiline geliyorduk, buraya.Anneannem ve dedemin yanına yani.Yolda kaza yaptık...En sevdiğim şarkıyı dinlerken.Artık o şarkıyı sevmiyorum hatta duyduğum an kriz tarzı bir şey oluyor.Ayak bileklerim ezildiği için sinirler hasar gördü o yüzden yürüyemiyorum ama yürüyemiyor olmak değilde annem ve babamın...Burada olmaması-"Bera'nın dudaklarından bir hıçkırık kaçarken,Cünyet hemen minik bedene sarıldı.
"Onları çok özlüyorum..."Bera başını adamın göğsüne koyarak ağlamaya devam ederken,Cüneyt çocuğun saçlarını severek başına öpücükler kondurdu.
Her şey geçecek tarzı şeyler söylemedi veya teselli etmeye çalışmadı.Ölümün tesellisi olmazdı,onun için.Bu yüzden sadece sarıldı minik bedene.
Bir süre sonra Bera'nın ağlaması durmuş sadece iç çekişleri kalmıştı."Civciv."Cüneyt çocuktan ayrılarak sırtını sıvazladı.Bera, kızarmış minik burnu,hala yaşlar yüzünden ıslak olan kirpikleri ve parlayan mavi gözleri ile adama baktı.
"Efendim?"Bera kısılmış sesiyle mırıldanınca,ayağa kalkarak minik bedenin önünde diz çöktü."N-ne oldu?"Bera merakla sorarken ayakkabılarının çıkartılması ile gözleri şaşkınlıkla büyüdü.
Cüneyt ayakkabıları,çorapları çıkardıktan sonra kotun paçalarını katladı.
Sarı çorapları,beyaz spor ayakkabıların içine koyarak banka bıraktı ardından kendi ayakkabılarını çoraplarını çıkartıp paçalarını katladı.
Bera şaşkınlıkla adamı izlerken birden havalanınca kollarını,Cüneyt'in boynuna sardı."Sakin ol güzelim."Cüneyt kıkırdayarak minik bedenin şakağına bir öpücük kondurdu ve yavaş adımlarla denize doğru ilerlemeye başladı.
"Denize mi gireceğiz?"Diye heyecanla bağırdı Bera.Cüneyt,çocuğun bu haline kahkaha attı."Evet bebeğim."Bera'nın gözleri parlarken neşeli sesler çıkarıyordu.Yıllar sonra denize ayak basacaktı!
Cüneyt,durgun denize girerek biraz ilerledi. Su bileklerini geçerken durdu.Bera heyecanla adama bakarken "Sakın korkma bebeğim,düşmene izin vermem."Dedi Cüneyt.
Bera ne yapacağını anlarken, titrekçe bir nefes verdi.Çok heyecanlanmıştı.
Cüneyt yavaşça,çocuğu kucağından indirirken sıkıca tutuyordu.Bera ayaklarının girdiği suyu izlerken,Cüneyt'e yapışmıştı adeta."Sakin ol civciv."Cüneyt minik bedeni, suya bileklerine kadar soktu.
Bera heyecanla gülümserken mavi gözleri dolu dolu olmuştu.
Bugünü asla unutmayacaktı,Cüneyt ile vakit geçirdiği tüm vakitler gibi,bugünüde unutmayacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
