Güçlü bir Adamla, Güçlü bir Kadının hikayesi...
Sen gidersen sesin gider, kokun gider, yüzün gider. Ay dolanır pusularda, tenim titrer ve gecem biter...
🕊
"Sen benim en doğru yanlışım .Tövbesi olmayan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazen öyle bir gülüyorsunki, tamam diyorum ya daha yaşamama gerek yok .Beni oraya gömsünler daha bişey istemem . "
******************************************
O an o koridora doğru koşarken içimde bir acı . Tarifsiz , dayanılmaz bir his... Sanki bir parçamı kaybedicemde onu kurtarmaya koşuyor gibi . O koşuşum bu zamana kadarki en çaresiz anımımdı , en savunmasız, en korkuttuğum anım ...
Aklımda yüzlerce senaryo , onsuz naparım diye. 10 saniyelik koşuşum bana saatler gibi geldi . O anki düşüncelerim beni çıkmaza sürüklerken , Akgünde benimle aynı durumdaydı.
Odaya hızla ulaştığımızda , annem abimin kafasını okşuyor ,Başında 'şükür duaları' ediyordu . Kendimi hızla duvarın kenarına attım . Akgünün bir 'ohh ' çektiğini duydum o kadar . Ağlamalarım şiddetlendi , Akgün ayakta yanıma geldi ve saçımı okşadı .
Gözyaşlarımı silip abimin yanına yaklaştım . "Gelir gelmez attın golünü aferin " dedim gülümsemeye çalışarak . Yüzünde alaycı bir gülümseme belirdi "Beni daha çok seviyorlar demiştim " dedi bana bakarak .
Gözüm babama kaydı , oldukça tedirgindi oda ama belli etmemeye çalışıp gözlerini kaçırıyordu . Sormak istediği soruyu anlamıştım , abimin vücuduna bakıyordu Dilinin ucuna gelen soruyu babama bakarak sordum
"İyisin dimi ? Ağrı var mı?" Dedim kolunu okşayarak . Kaşlarını çattı hepimize tek tek bakmaya başladı "Yok be kızım, abartmayın " dedi .
Biz abimle gülümserken annem bana döndü , hiç beklemediğim ve hiç düşünmediğim sorusunu sormuştu "Kızım senin nasıl haberin oldu , evdede değildin" dedi abimin kafasını okşayıp bana bakarken .
Yavaşça kafamı kaşıdım ve düşünmeye başladım . O kadar kafam durmuştuki, kime ne dediğimide unutmuştum .
"Ben arkadaşlarımlaydım anne , Akgün - Akgün abi aradı beni saolsun " dedim gülümsemeye çalıp herkesi kontrol ederken .
Akgün duymuştu ama halâ telefonda mesaj yazıyordu . Abim Akgüne döndü oldukça ciddi ifadesiyle . "Akgün konuşalım bir " dedi doğrularak. "Anne hadi bir izin verin " dedi abim yatağını makineden doğrultarak.
Yapacağı şeylerden çok korkmaya başlamıştım, eğer Akgüne sorsam anlatmaz ve geçiştirirdi. Babama döndüm ve yanındaki koltuğa oturdum .
"Baba ben dursam , yani sorun olmazsa" dedim sadece babama bakarak . O sırada annemle neslihan teyze kapıdan çıkmıştı. Babam kafa salladı ve karşımdaki tekli koltuğa oturdu "Arif yok şuan , mahallede. Telaş edilecek bişey yok , herşey kontrol altında zaten . Dimi Akgün ?" Dedi onay almak için Akgüne bakarak .
Tabi bu bana hitaben yapılan bir sakinleştirme çabasıydı. Akgün kafasını onaylar biçimde salladı ve duvara yaslanıp bana baktı . "İstersen eve bırakiyim seni , bekleme boşuna " dedi . Yani bu 'ortalık karışıcak' demekti. Başımı onaylar biçimde sallayıp yanıma bıraktığım ceketimi giymeye başladım.
